Kara kız…
Senin en güzel yanın, belki kalbinin güzelliği…
INAN…
Delirdim, Dada…
Çıldırdım ya, öf ne küplere bindim. Çok üstüme geliyorlar, çok…
TÜM GÜN ya TÜM GÜN, bir şekilde, kardeşse kardeş…
Ben ona ağabeyliğimi yeterince yaptığıma inanıyorum, kocalığımı da, evlatlığımı da, babalığımı da…
İyiydim ya, gerçekten ağrısız bir gün geçirdim, aksam üstü, altı suları…
Birdenbire, sallanıyorum ama nasıl bir öne bir geriye, dizlerde derman yok…
Güldürdün beni…
Senin en sevdiğim yanın, en kötü anımda güldürebiliyorsun beni.
Çocuklar, hayvanları, kocası…
Allah var yukarıda kendisinin pek peşinden koşmam gerekmiyor AMA takıntıları…
Bitiriyor beni. Ya ben gerçekten çok hasta bir insanim ya vallahi billahi çok hasta…
Benim bir SANIYEM bir saniyeme uymuyor, bir an sonra ne olacağım belli değil…
BIR AN SONRA!
Önder nasılsa yapar, hay ben sizin önderinizin gelmişini geçmişini bilmem ne edeyim…
Geberemedim gitti, merak ediyorum ben olmayınca ne yapacaklar?
Hiç olmazsa sen varsın, bir nebze teselli!
Gitmem gerekiyor, yok pikap ika değil…
Başka bir şey, sallanıyorum ayakta, çok geç olabilir dönem, inan bittim…
“Önder yapar!”
B.k yapar, bitmişim diyorum kimseyi inandıramıyorum!
