Önder Gürbüz

YA-PAR-LAR…
Güç namına, iktidar namına analarının amını bile satarlar!
x
—

Bu işin içinde bir iş var da…
16 Şubat 2019

Sevgili okurlarım, Türkiye’de ilk kez sebze kuyrukları oluştu. Hayat pahalılığı altında ezilen, inim inim inleyen gariban, fakir fukara vatandaşlarımız sabahın erken saatlerinde kuyruklara giriyor.
İktidar şimdilik meyve işine karışmıyor. Meyve çok ucuz ya, onların derdi sebze ile!
Zamları bindirdikçe bindirdiler. Zamlar binerken “Biz buna karışmayız. Serbest piyasa ekonomisinde olur böyle vakalar” diyorlardı!
Baktılar ki pabuç pahalı ve baktılar ki 31 Mart seçimlerinde vaziyet ayva, şimdi özellikle Ankara ve İstanbul’da tanzim satışlarını başlattılar.
Geri kalan 79 ildeki vatandaşlar bu fiyatlardan etkilenmediği (!) için oralarda bir adım atılmadı.
O 79 ilden bazıları nasıl olsa garanti, çantada keklik!.. Çankırı, Yozgat, Konya, Erzurum, say sayabildiğin kadar. Oralarda tanzim satışa falan gerek yok. Maksat İstanbul ve Ankara’yı yitirmemek!
Bir okurum dün kendi görüşlerini anlatan bir e-posta göndermiş. Kendisinden izin almadığım için ismini açıklamıyorum. Allah korusun, bir kamu görevlisi olabilir ve ertesi gün açığa alınır. Esnaf olabilir ve iş yeri kapatılır. İşte o mesaj:
★★★
“Selam Sayın Çölaşan, son günlerde bir tanzim satış furyası aldı başını gidiyor.
Ama ben ne dediysem bazılarına bir şeyleri anlatamadım. Anlamamak için çaba harcıyorlar.
Resme sadece karşıdan bakıp duruyorlar. Peki bu resim nasıl yapıldı, hiç sorgulayan yok. Medyamız zaten almış başını gidiyor, işi gücü yalakalık yapmak.
AKP genel başkanı tanzim satış diyeli bir hafta oldu, olmadı. Hemen ardından, nereden çıktığı belli olmayan tanzim satış arabaları, çadırları vesairesi anında devreye sokuldu.
Ne var ki bunları birilerine sipariş etseniz, hazırlanıp gelmesi en azından iki hafta sürer. Haydi araçlarınız vardı diyelim. Üzerindeki giydirme tabir edilen yazıları hazırlayıp yapıştırmanız bile en az bir hafta sürer.
Hepsini geçtik, bir kenara koyalım. Önce bu sebzeleri piyasalarda araştıracak ve satışları örgütleyecek ekipleri kurmanız lâzımdı. Üreticiye gidip fiyatları öğrenecek, pazarlamasını ve nakliyesini ayarlayacak, araştıracak falan derken alın size en az bir hafta daha.
Üretici ile anlaştınız onu da kabul ettik diyelim. Ürünün tarlada ve bu mevsimde serada yetişmesi lazım. Ha deyince olmuyor.
Bunlar sadece zaman açısından bakış açısı.
★★★
Gelelim işin parasal yönüne….
Üretici seralarında domatesin maliyeti 4.5 lira civarında. Buna vergileri ve nakliye maliyetini eklerseniz oldu size 7 lira. Komisyoncuyu saymıyorum, satış kârına girmiyorum bile.
Peki nasıl oluyor da bu ürünler 2-3 lira gibi bir fiyata satılıyor. Kayıp kaçak bedelini bilirsiniz. Köprüleri hatırlarsınız. Kullanmasak da parasını ödüyoruz. Bu durum da ona benziyor.
Domates, biber almasak da yine almış gibi oluyoruz o zaman. Eğer bu ürünler yerli ise aradaki fiyat farkını acaba kim karşılıyor?
AKP genel başkanı seçim döneminde afiş ve bayrak kullanılmayacağını söylemişti. İnsanın aklına afiş, bez, bayrak ve plastik yerine şimdi seçim yatırımı olarak domates, biber, patlıcan mı kullanılıyor gibi bir düşünce geliyor!
Bu mallar ithal edildi ise yerli üreticiyi bitirmiş olmuyor musunuz? Yakında yerli üretici serasındaki tüm ürünlerini çürüdüğü gerekçesiyle çöpe atacak demektir.
Geçen haftalarda ülkemize İran ve Azerbaycan üzerinden tırlar dolusu soğan ve sebze girişi oldu. Tanzim satış olayının ortaya çıktığı hafta hemen, anında geldi bu ürünler!
Bu acele ithalatı kim yaptı, nasıl yaptı, maliyeti neydi, hangi firmalar getirip satışa sundu?
Bunları acaba sorgulayan var mı? Kim sorguluyor?
Kim bilir, bunları araştırınca altından ne patatesler, soğanlar, ne patlıcanlar, ne acı biberler (!) çıkacaktır, çok merak ediyorum. Saygılarımla.”

Sevgili okurlarım iki gazeteci arkadaşımız, Barış Pehlivan ve Barış Terkoğlu muhteşem bir kitap yazdılar:
“Metastaz.” (Kırmızı Kedi Yayınları.)
Baştan sona bir solukta okudum, önceki gece bitirdim.
Anlatılan olaylar 21. yüzyılda Türkiye’nin bir fotoğrafı… Ve tümü belgeli, yaşanmış olaylar.
FETÖ olayının, 15 Temmuz darbe girişiminin perde arkası…
Tarikatlar, cemaatler, FETÖ ve AKP iktidarıyla olan yakın ilişkileri…
Kendisini MİT görevlisi olarak tanıtıp dolandırıcılık yapan gazeteciler…
Bir yazıya ancak bu kadarını sığdırmak mümkün oluyor. Okuyunca göreceksiniz.
Kitap düne kadar 95 bin adet satmıştı. Hak ediyor.
İki Barış’ları, gazeteci arkadaşlarım Barış Pehlivan ve Barış Terkoğlu’nu içtenlikle kutluyorum, ellerine sağlık diyorum.

Gazeteci kitapları güzeldir, ilginçtir, kolay okunur. İşte bunun bir örneği daha… Gazeteci arkadaşımız Musa Ağacık’ın kitabı:
“Musa’dan Beri.” (Demirbaş Yayıncılık.)
Devrimci Musa geçmiş yıllarda Demirel, Özal, Çiller gibi siyasetçileri terleten bir gazeteci idi. Karşılarına çıkıp beklenmeyen sorular sorardı. O kadar ki çoğu siyasetçi onu görünce kaçmaya çalışırdı.
Bu kitapta Musa, yaşadıklarını ve başına gelenleri anlatıyor.
Okuyanları hem güldürüyor, hem düşündürüyor.
Karşısındaki infaz savcısıyla konuşurken savcı Musa’ya sürekli olarak “Sayın Ağca” diye hitap ediyor. (Abdi İpekçi’nin katili, sonra Papa’yı Roma’da vuran Mehmet Ali Ağca.)
Düzeltmeleri işe yaramıyor…
“Efendim benim soyadım Ağca değil Ağacık, lütfen düzeltiniz!”
Savcının dili alışmış Ağca demeye!
Çok hoş, sürükleyen bir gazeteci kitabı daha.
Ellerine sağlık Musa.

https://www.sozcu.com.tr/2019/yazarlar/emin-colasan/bu-isin-icinde-bir-is-var-da-3547646/?utm_source=yazarlar&utm_campaign=diger_yazilar&utm_medium=diger

Hep özenmişimdir bir erkek kardeşe…
Kadının her hali…
İster ana, kız kardeş, hatun, tanıdık, akraba…
“Bela”
Demek isterdim ama…
Yok öyle değil, o tombik elleriyle çok zayıfladı ya…
Yine de tombik tomik ellerle neler yapıyor bana(!)

Yeminle…
Organik sabundan tut, iksirler…
Kardeşim büyücü ya, yeminle büyücü…
Yeter ki güç, kuvvet bulayım…
Ayakta durayım.

Kesin…
Beni düşündüğünden değil…
Ayakta olayım, arkasında durayım…
Yok yok şaka, biliyorum, beni sevdiğinden, düşündüğünden yapıyor…
Yollamış yine bir şişe…
Sabahları içecekmişim bir bardak, bir Allah…
Bir O biliyor içinde nelerin olduğunu…
Allah verede insafa gelse, tükürüklü kahve…
İçiyorum ya…
Ya öyle ya böyle eşek cennetine yollamasa!

Hayret edilecek bir şey…
Yeminle çok şaşırdım, isim…
ISIM çok önemli, iyi, lekesiz bir ad…
İki kuruş maaşım var…
Kefilsiz, sorunsuz geçti kredi…
Çok dua ettim biliyor musunuz, çok ama çok…
Allah nasip edecek, demek ki hayırlı gelecek.

Ben züppe değilim, gösteriş budalası…
Sevdiklerim dışında kimse bilemez beni, onlar bile bilmez her şeyimi…
Iman…
Para bilemezsin kimde, ben hep kendimi olduğum gibi gösterdim, cimri dediler bana…
Öf neler neler, namerde muhtaç olmadan…
Kimseye
Geldik bu günlere, Allah’ın yardımı kendi gayretlerimiz ile…
Bir tek nedeni vardı bu videoyu yayınlamamın, bir tek…
O biliyor kendini, O hep yanımda…
Neden bilmem, tatlı su manyağı olduğu içindir her halde…
Bulamadı başka sevecek birisini, sağlıklı, çalışabilen…
İki ayağı ile sağlam yere basan birisini, her neyse Allah cümlemizi kazasız belasız etsin…
Gerçekten çok şaşırdım çok ama çok…
Acaba kendime artık çeyrek gözü ile değil de yârim gözüyle mi baksam?

😊

Kahvaltı…
Sabah haberleri izlediniz mi dört kişilik bir ailenin kahvaltı masraflarını…
Sadece kahvaltı…
Kahvaltı etmeyin ulan, etmeyin…
Tayyip’e para lazım, GÖT KILLARI…
Sizler etmeyin, çoluğunuz çocuğunuz…
Onlar etsin!

Asrın liderimiz “bu kafa” sayesinde dünyanın en şanslı siyasetçisidir…
16 Şubat 2019

25 sene önce…
1994 yerel seçiminde, SHP’nin İstanbul büyükşehir belediye başkan adayı Zülfü Livaneli’ydi.
CHP’nin adayı Ertuğrul Günay’dı.
DSP’nin adayı Necdet Özkan’dı.
DYP’nin adayı Bedrettin Dalan’dı.
ANAP’ın adayı İlhan Kesici’ydi.
★
CHP, DSP, SHP birbirini yedi.
DYP, ANAP birbirini böldü.
Sadece yüzde 25 oy alan Tayyip Erdoğan aradan sıyrıldı, kılpayı seçildi.
★
Halbuki…
CHP, DSP, SHP toplamı yüzde 34’tü.
DYP, ANAP toplamı yüzde 37’ydi.
10’ar puan fazlaydı.
Çoğunluk bölündüğü için…
Azınlıkmış gibi kaybetti.
Sadece yüzde 25’e hakim olan Tayyip Erdoğan, yüzde 75’e hükmetti.
★
20 sene önce…
1999 yerel seçiminde CHP’nin İstanbul büyükşehir belediye başkan adayı Adnan Polat’tı.
DSP’nin adayı Zekeriya Temizel’di.
★
CHP, DSP birbirini yedi.
Birbirini böldü.
Sadece yüzde 27 oy alan Ali Müfit Gürtuna aradan sıyrıldı, kılpayı seçildi.
★
Halbuki…
CHP, DSP toplamı yüzde 35’ti.
8 puan fazlaydı.
Çoğunluk bölündüğü için…
Azınlıkmış gibi kaybetti.
Sadece yüzde 27’ye hakim olan Ali Müfit Gürtuna, yüzde 73’e hükmetti.
★
25 sene önce…
1994 yerel seçiminde, SHP’nin Ankara büyükşehir belediye başkan adayı Korel Göymen’di.
CHP’nin adayı Ali Dinçer’di.
DSP’nin adayı Faruk Sarıkaya’ydı.
★
CHP, DSP, SHP birbirini yedi.
Birbirini böldü.
Sadece yüzde 27 oy alan Melih Gökçek aradan sıyrıldı, kılpayı seçildi.
★
Halbuki…
CHP, DSP, SHP toplamı yüzde 37’ydi.
10 puan fazlaydı.
Çoğunluk bölündüğü için…
Azınlıkmış gibi kaybetti.
Sadece yüzde 27’ye hakim olan Melih Gökçek, yüzde 73’e hükmetti.
★
20 sene önce…
1999 yerel seçiminde, CHP’nin Ankara büyükşehir belediye başkan adayı Murat Karayalçın’dı.
DSP’nin adayı Doğan Taşdelen’di.
★
CHP, DSP birbirini yedi.
Birbirini böldü.
Sadece yüzde 33 alan Melih Gökçek aradan sıyrıldı, kılpayı seçildi.
★
Halbuki…
CHP, DSP toplamı yüzde 43’tü.
10 puan fazlaydı.
Çoğunluk bölündüğü için…
Azınlıkmış gibi kaybetti.
Sadece yüzde 33’e hakim olan Melih Gökçek, yüzde 67’ye hükmetti.
★
Bu manzara sadece İstanbul’da Ankara’da değil, Türkiye’nin hemen her şehrinde, her ilçesinde, aynen böyle yaşandı.
★
Çoğunluk bölündü.
Azınlık çoğunlukmuş gibi oldu.
★
Çoğunluğun bölünmesinden, birbirini yemesinden, koltuk kavgasından faydalanan asrın liderimiz, rejimi değiştirdi!
★
Ve şimdi, 25 sene sonra bakıyoruz…
Aynı terane.
Bir milim gelişme yok.
Bir milim ibret alınmışlık yok.
★
CHP’den aday olursa, partimin neferiyim filan deniyor.
CHP’den aday olamazsa, şak, DSP’ye geçiyor, rakip oluyor.
★
Koltuktayken çıtı çıkmıyor, parti yönetimine toz kondurmuyor.
Koltuk alınınca, parti yönetimi en şerefsiz parti yönetimi oluyor.
★
Bu kafa değişmediği sürece… İstersen memleketin halini düşüne düşüne beyin kanaması geçir, nafile.

https://www.sozcu.com.tr/2019/yazarlar/yilmaz-ozdil/asrin-liderimiz-bu-kafa-sayesinde-dunyanin-en-sansli-siyasetcisidir-3547996/?utm_source=yazarlar&utm_campaign=diger_yazilar&utm_medium=diger

Emperyalizme kafa tutmanın bedeli!..
15 Şubat 2019

Yıl 1974…
Bülent Ecevit ile Prof. Necmettin Erbakan’ın kurdukları hükümet, Kıbrıslı Türkleri Rum çetelerin soykırımından kurtarmak için tarihi “Barış Harekatı”nı yapıyor.
★★★
Bu karara başından itibaren karşı çıkan ABD, harekatın başarıyla sonuçlanmasının ardından ambargo kararı aldırıyor.
Amaç, söz dinlemeyen iktidarı cezalandırmak ve Türk Silahlı Kuvvetleri’nin (TSK) caydırıcı gücünü kırmaktır.
Askeri araç-gereç ve ekipman kısıtlamasıyla başlayan ambargo öylesine boyutlara ulaşıyor ki o tarihe kadar bazı sınır karakollarında görev yapan Alman çoban köpeklerinin gönderilmesi bile durduruluyor. TSK bunun üzerine öz kaynaklara ve kendi savunma sanayisini geliştirmeye yöneliyor. Bu arada Gemlik’teki Askeri Veteriner Araştırma Enstitüsü’nde sürdürülen çalışmalarla, halk arasındaki adı Karabaş olan Kangal köpeklerinin de aynı görevi başarıyla yapabilecekleri kanıtlanıyor. Böylece Kangallların ünü, Türkiye sınırlarını aşarak dünyaya yayılıyor. Hatta daha önce “Bu köpekler eğitilemez” raporu veren Amerikalılar bile, kendi ülkelerinde Kangal çiftlikleri kurmaya başlıyor!
★★★
Ecevit, uyguladığı onurlu dış politikadan vazgeçmeyince, emperyalizm ambargoyu kumpasa dönüştürüyor.
Ülkede benzin, margarin ve tüpgaz sıkıntısı baş gösterince, uzun kuyruklar oluşuyor. Kumpasa karşı birlik ve bütünlük gerekirken, iş dünyası yangına körükle gidip, tam sayfa gazete ilanlarıyla Ecevit’e karşı tavır alıyor.
Ve margarin karaborsaya düşüyor!..
★★★
O yıllarda tek kanaldan siyah-beyaz televizyon yayını yapan TRT’de çalışıyorum.
Günün birinde İstanbul Mali Polisi, margarin karaborsacılarına baskın düzenleyeceğini bildirince, TRT“den ben ve kameraman arkadaşım operasyonu izlemekle görevlendiriliyoruz.
Önce karaborsacının deposu basılıyor, tavanlara kadar yükselen tonlarca margarin kolilerine el konuluyor.
Ekipler daha sonra karaborsacının aynı zamanda depo olarak kullandığı evine yöneliyor.
Ama o da ne?
Evde margarin yerine, ağzına kadar zeytinyağı dolu çok sayıda kavanozun depolandığı ortaya çıkıyor.
Dayanamayıp karaborsacıya soruyorum:
“Zeytinyağını da karaborsa için mi stokluyorsunuz?..”
Adam gülüyor.
“Hayır!” diyor. “Bizim eve margarin girmez. Donmuş yağ kanserojen olduğu için sadece zeytinyağı tüketiriz. Pilavı bile zeytinyağı ile pişiririz!..”
Kendisi yemiyor, ailesine de yedirmiyor ama halka yediriyor!.. Hem de karaborsasını yaparak fahiş fiyatla!..
★★★
Demem o ki;
Bugün de bazı temel tüketim maddeleriyle ilgili sıkıntılar, kuyruklar söz konusu.
Yıllarca Ecevit’i ve CHP’yi karalamak için kullanılan kuyruklar, üretim politikalarındaki yanlışlar sonucu değil, merhum Ecevit’in emperyalizmin buyrukları karşısında eğilip bükülmemesi ve Kıbrıslı Türklerin canlarını EOKA çetelerine teslim etmemekte direnmesi sonucu yaratılmıştı.
Günümüzdeki sıkıntıların nedeni ise üretimde planlama anlayışının rafa kaldırılması!..
Yani arada dağlar kadar fark var!..

https://www.sozcu.com.tr/2019/yazarlar/ugur-dundar/emperyalizme-kafa-tutmanin-bedeli-3535226/?utm_source=yazarlar&utm_campaign=diger_yazilar&utm_medium=diger

Veee…
369,68!

Sorma nereden bildiğimi, indikatörleri…
Göz gülüm göz, gören göz…
Kılavuz istemez!

SEN…
Hiç olmazsa sen anlayabiliyor musun KORKULARIMI, endişelerimi?

Gelecek korkusu, belirsizlik…
Ümitsizlik, güvensizlik!

Ben elimden geleni yapıyorum…
Bilinmeyeni bilmek, görünmeyeni görmek…
Düşünülmeyeni düşünmek…
Buna rağmen her zaman kalır bir risk…
Ben unumu elemiş, eleğimi asmışım duvara…
Bir kuru can, bir lokma ekmek, sırtım pek, başımda çatım…
Etrafımda dört duvarım, evcağzım evcağzım sen bilirsin halcağzım(!)

Siz olmasanız…
Sizler…
Kimse getiremez beni dize…
En zayıf noktam, en zayıf…
Sizler!

Milliyetçi yurttaş…
Ödüyor Tayyipgilleri, Türkiyeli aç köpekleri…
Elektriğini, suyunu…
B.kunu püsürünü. Biri yer biri bakar…
Kıyamet bundan kopar!

Jack ile yürüyüşten geliyorum, geberdim…
Hala yok bir haber. İnan hayırlıysa, hayırlı gelip beni pişman etmeyecekse…
Yemin ediyorum korkuyorum, borç korkutuyor beni.

Karşılığı olacak…
AMA…
Benim bir saniye sonra ne olacağım belli değil…
Çoluğu, çocuğu zora sokmak istemem.

El freni, el freni bile yok artık…
Elektronik…
Ananızın bilmem nesinden elektronik çıkmıştınız çünkü!

Araba çok rahat, inip binmesi olağanüstü güzel…
Elektronik dolu içi…
Bilişimci olmama rağmen elektroniği, hele arabada ne çok sevdiğimi bilirsiniz her halde…
PARA TUZAGI…
Zırt, pırt bozuluyor!

Werkswagen derler burada…
Üreticinin…
Kendi sanayi alanında, az biraz dışarılarda, yolda kullandığı bir araba çeşidi…
Maksat…
Kilometre yapmak, kanunen gerekli. Kullanılmış araba, ikinci el araba diye satılabilmesi için…
Hukuki düzenleme, 13 bin kilometrede. Dizel, EU6 yani yok daha yeni bir motor…
Yasak…
Irgalamaz beni, eşek gibi verecekler bana olağanüstü, istisna bir izin…
İşte para…
Oma olmasa ki çok şükür var, iyi ki var AMA nakit meselesi…
Borçtan aklım gidiyor arkadaş, aklım gidiyor…
KORKUYORUM borçtan…
Normalinde ayağımı yorganıma göre uzatırım, sevdiklerim…
Ben ne yiyip içiyorsam O…
Borca girmem, girmek mecburiyetinde kalırsam da…
>>> karşılığı olmayan, üretemeden kazanamayacağım borca girmem <<<
Yani…
Ya karşılığı olacak ya üreterek kazanabileceğim olacak…
O halde neden borç?
Çok basit, nakit…
Nakit artık çok değerli, dikkat etmeli…
Ödeyeceğin faizin içine ederim, elim ayağım her zaman oynamalı benim…
Vereceğim bir kısmını nakit, gerisi taksit.

Bilmiyorum olup olmayacağını…
Haber bekliyorum…
Hayırlıysa beri Allah’ım, hayırlıysa beri…
Hayırsızsa geri!

INAN…
Araba lüks değil, keyfi…
Gerekli, almışken bir kere al, doğru dürüst bir şey al…
Kullan yıllarca, kaza yaptığım araba…
En az daha üç -beş sene idare ederdi beni. 300 bin kilometreye kadar yolu vardı…
Opel’im, 250 bin civarındaydı. Audi rahat 300 bini yapardı. Girip çıktığım yerler…
Yok sadece hayatta değil, siyaseten, özel…
Balıkta nerelere girip çıktığımı bir bilseniz…
Çadır kur falan, YOK yapamıyorum artık…
Öffff…
Ne manzara, in cin yok ortalıkta. Kesip biçseler beni…
Bulamaz…
Kimse beni aylarca!

13:30 / 11:30

Dolar 5,30
Euro 6,00
Çeyrek altın 369,21
Borsa 102837