Tag: 24. März 2018

Kadın…
Eyyy Türk kadını…
İffetini, imanını sorgulayanların ver cevabını…
Ağzının payını…
Ülkemizin umutları, gençler görün gerçekleri çocuklar…
Görün…
Yıkmadıkça Ak Sarayları, yıkmadıkça hilafet hayallerini…
Bu zihniyet başınızda…
Kâbusunuz olacak, bir karabasan, gırtlağınıza basan.

—

…
…
…
FATİH CAMİSİ’NDE KADINLARIN ZAFERİ

AŞAĞIDA anlatacağım olay bir süre önce Fatih Camisi’nin avlusunda meydana gelmiş. “Gelmiş” diyorum çünkü haberi Karar gazetesi yazarı Yıldız Ramazanoğlu’nun köşesinde okudum.
Bundan bir süre önce iki kadın akşam namazından sonra avluda kapıya yakın bir yerde durup camiyi seyretmeye başlamışlar.
Onlar bakarken iki kadın daha yanlarına gelmiş. Ama daha yerleşmeden güvenlikten biri gelip “Burada duramazsın” demiş.
Derken caminin imamı gelmiş… “Erkekler şikâyetçi oluyor buradan kalkın” demiş.
Onlar da “Hocam namaz kılmıyoruz, turistlerin geçebileceği bir yerde oturuyoruz” diye yanıtlamış.
Ama imam bağırmaya devam edince kadın da dayanamayıp “Hocam bu nasıl bir üsluptur, ben de ilahiyatçıyım” demiş…
İmam bu söze çok sinirlenmiş ve “Neyi ispatlamaya çalışıyorsunuz” diye bağırmış.
*
Peki sonuç ne?
Cami avlusundan kovulan kadınlar eyleme geçmişler.
“Kadınlar Camilerde” adlı bir grup oluşturup arkadaşlarının kovulduğu yere gelip hep birlikte namaz kılmaya başlamışlar.
*
Cemaatten hiç itiraz eden olmamış.
Herkes gayet sakin ibadetine devam etmiş.
Daha da güzeli caminin diğer bir imamı Bünyamin Bey, olayın muhatabından ve diğer kadınlardan meslektaşı adına özür dilemiş ve kadınların camide toplanmalarının öneminden bahisle sorunlara birlikte çözüm bulmayı önermiş.
Ramazanoğlu yazısını “Allah kendisinden razı olsun” deyip bitiriyor…
*
Ben de şunu ekleyeceğim…
Toplumun her kesiminde fanatikler var. Ama ister o mahallede, ister bu mahallede, bu fanatiklerin sayısı bir avucu geçmiyor…
Yani onlara pabuç bırakmamalıyız…
NEJAT İŞLER, MFÖ’YÜ DE ÇOK GÜZEL SÖYLÜYOR
– NEJAT İşler-Yıldız Tilbe düet…Vallahi çok yakışır…
İkisi de isyankârdır..
İkisi de müesses nizama
karşıdır.Bu arada Nejat
İşler’in “Kaybedenler Kulübü”
filminde söylediği
“Sen ve Ben”
de harika…
…
…
…
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/ertugrul-ozkok/danalar-serbest-sira-gazetecide-40780261

Karşında ADAM yok ki!

Yıllarca dua eder gibi söylediler, korkuttular koalisyon öcüsü dediler…
Yine dün Soner araştırma şirketinin sahibi dedi…
Pezevenk başta olmak üzere AKP’li adiler dile getirmişler, dile…
TAM 1400 kere…
Y-CHP ve HDP >>> bir <<< diye, yok ki öyle bir açıklama…
Ne Y-CHP yaptı ne HDP. Nerede iddianın ispatı?

Koalisyona giren, ittifaka Milli Orospu ve Yerli Pezevenk…
Ve g.tlerine takılan kılları…
Kardeşim…
Ha ittifak demişin ha koalisyon…
Bir amaç uğruna nedenleri ne olursa olsun bir hedef doğrultusunda kısa süreliğine de olsa beraber yürünen yol, izlenen yöntem bir ise ittifaktır, koalisyon!
NOKTA

Çok yorulmuşum, günlerin yorgunluğu ve heyecanı…
Ne ona gelebiliyorum ne ötekine, dedim yazayım, kadın konusuna devam edeyim yok…
Olmayınca olmuyor…
Başladım gazete okumaya, uyudum uyuyacağım…
Uyuyamıyorum…
Sadece okudukça TEPEM ATIYOR!

Aç televizyonları, bak gazetelere… Afrin aşağı Afrin yukarı…
Yok korktular, Sincar falan bir sürü >>> abartılar <<<
Dedim ya…
G.tün yiyorsa gir Kandile…
Gireceğiz, edeceğiz bir sürü palavra…
Hadi girdiniz diyelim, başardınız ki keşke, keşke öyle bir şeyi başarsanız…
ULAN oğlum giremeyeceğin bir yer var!!!

SENI ANANIN BIR TARAFINA GERI SOKARLAR…
Kasımpaşa ayısı…
Gel beri öküz arabası…
Ne demiş ilgili ki senin ki benden kara meselesi…
Çünkü aynı b.kun soyusunuz gıdıkladınız Bosna – Hersek’i…
Keriz tokatladınız Almanya’da…
Fenerde mum söndürdünüz yattınız akçelerin üzerine, paranın kaynağını izle var sorumluya!!!

PKK, YPG, PYD bilmem neeee…
Bitirilemezsin oğlum bu siyasetle, bu bilginle kör cahil seni…
Sen ancak karı satar gibi vatan satmasını bilirsin, millet malını…
Lojistik destek olsun ki aşırı önemli…
Maddi ve manevi destek AB(D)’de…
Sen ancak ENAYI S.KERSIN BE!

Ulan Polonya bile, Polonya…
Ortadoğu’da…
Eğitmen ulan eğitmen!

Adam lazım adam veya kadın gibi bir kadın…
Yönlendirsin…
Sevk ve idare etsin milleti…
Bunlar ki en sağından en soluna sadece LAF üretiyorlar, milleti meşgul ediyorlar…
Dal y.rak seni!

Gittim…
Hastanelerde duramam, birkaç dakika…
İnanın ömür geçti bu yerlerde, dayanamıyorum görmeye bile.

Girdim yoğun bakıma, hemşire dedi burada…
Gittim yanına, hemşirede yanımda. Seslendim Oma…
Duymadı, hemşire dedi yaklaş, bir daha…
Elimin tersi ile yanağını okşadım, dedim Omiii…
Açtı gözlerini döndü bana, bir tebessüm, YEMIN EDIYORUM YEMIN…
Ölene kadar unutmayacağım, konuşmaya çalıştım yok daha narkoz etkisi…
Bir iki dakika durdum yanında, uyusun, dinlensin. Her şey iyi geçmiş, çok sevindim.

Anne tarafım, Allah daha uzun, sağlıklı ve mutlu ömürler versin…
Gerçekten uzun ömürlü insanlar, baba tarafım tersi…
50 pil bitti, 60 ayaklar mezarda en geç yetmiş mevta…
Doksan dokuz köşeden ama akraba…
Yüz küsur yaşına kadar yaşadı, Allah rahmet eylesin. Torunu…
Yeminle babaannesini “yaladı yuttu” öyle derin bir sevgiydi onun ki…
O da rahmetli oldu, Allah tüm ölmüşlerin günahlarını af etsin, herkesin ama herkesin mekânını cennet etsin. Hiç unutamam ikisini, yengemin kardeşi, büyük dayımın eşi…
Yeminle hatırlıyorum, giderdik Metin ile köye kalmaya. Şile…
Deniz tepenin hemen ardında, sapanla avlanmaya, fındık kırmaya…
😊
Yok manita peşinde koşmuyorduk henüz, kızlardan korkuyor, utanıyor kaçıyorduk…
Çoban çeşmesinin karşısındaydı fındıklık, mezarlık hemen yanında…
Topla toplayabildiğin kadar doğru çeşme başına…
Akşam olunca giderdik dedesinin evine, yani onlara. Ev iki katlı, aşağısı ahır, mandalar, artık yok…
Uzun yıllardan beri yok…
Eski ahşap kokusu, hayvan kokusu falan karışırdı birbirine, YEMINLE…
Manda yoğurdu, vallahi billahi bir – iki parmak kalınlığında kaymak…
Gözümün önüne gelir bazen büyük, büyük büyük anne, torunu dizinin dibinde…
Hep dibinde…
İnsan olmak, insan olabilmek güzel güzel bir şey.

Kadınsan, Almancan varsa MUTLAKA ve anla

Ah Blanka, ah…
Vaz geç kadın, vaz geç benden. Hırvat güzeli vaz geç…
Ne zamandan beri yoktun piyasada, nereden çıktın?
😉

Tülin ablam, beraber büyüdük…
Dünyalar güzeli bir kadındı, beraber büyüdük…
Televizyon başında az muzlu – Nutella tüketmedik…
Neredeyse her hafta sonu önce sinema sonra pizzacı…
😊
Allah gani gani rahmet eylesin.

Ölüm döşeğindeydi, yok ölecek demedi doktorlar. Gitmiştik annemle ziyarete…
Yüzünde bir nur, bir aydınlık, pırıl pırıl…
Çıktık yanından dedim anneme ölecek!!!

Annem inanmadı ve kısa bir süre sonra vefat etti…
Babamda…
Gördüm aynisi o gün bugündür annem korkar benden…
Oma’nın ve evladın yanından geliyorum…
İyi çok şükür ikisi de iyi, Oma…
Yüzünde bir aydınlık ama diğerleri gibi değil, Allah korusun…
Ameliyatta olması lazım şimdi…
Şansızlık içinde “şanş” gamma çivisiyle ameliyat edebileceklermiş.
Çok kısa bir süre sonra yine ayağa kalkabilecekmiş bu sayede…
İnşallah.

Doktorun dediklerini unutamıyorum, dün akşamdan beri ettiğim küfrün hadi hesabi yok…
Metha…
Yeminle kendime diyecek bir sözüm yok, vicdanim hem rahat hem değil…
Rahat…
Çünkü elimden geleni ardıma koymuyorum…
Rahat değil çünkü böyle gördüm, böyle büyüdüm…
İhtiyarlar…
Sevdikleri içinde eriyecek…
O güzel mum aile içinde sönecek…
Gel desem gelmiyor, gitsem kovuyor…
Ne yapabilirim?

Birde…
Var bir mesele daha, KORKUM…
Çünkü BILIYORUM, binincindeyim, farkındayım…
İnsan…
Yaptığından en az bir daha iyisini yapabilir…
HER ZAMAN…
Suçu karşımdakinde değil önce kendimde ararım, yine tesadüflere inanmam…
Var tabii tesadüf denilen “rastlantı”
AMA birden fazla tesadüf olmaz arka arkaya!

Acaba eksik bir tarafımı mi gördü bu kadın?
Öyleyse neden doğrudan yüzüme söylemeyip ima yoluna gidiyor?
Sonra…
Allah korusun şikâyet etse, düşsem mahkemelere…
Hâkim bana mı inanacak doktora mı?
Yeminle…
Ben doğru bildiğimi, doğru olduğuna inandığımı yapıyorum, YEMINLE…
Ya…
Bizi kovuyor yanında insan barındırır mi?

Dün…
Cankurtaranda, döndü doktora ve dedi, beni gösteriyor parmaklarıyla…
“Er hat ALLES im Griff!”
Alles’i vurguladı, üstüne basa basa…
Genelde öyledir, tutuğumu koparırım…
Yoktur kendimi büyük görme kompleksim, çokbilmişliğim, yok saplantılarım…
Teşhisi koydu kadın…
Kassandra semptomu…
Öyle değil mi ruhu sapığım?

Geçelim…
Hastaneden dükkâna dönerken hanimi aradım, dedim sor çocuğa bir şeye ihtiyacı var mı?
Benim alık oğlum, aptal herif. Hem derim, GURURLA söylerim…
Hem okuyor hem çalışıyor. Bize yük olmak istemiyor…
Öküze boynuzları ağar gelir mi, insana Allah verdiyse, öyle yarattıysa kamburu?
Evlat bu evlat…
Bakmayacağın, YETIŞTIREMEYECEGIN çocuğu ne b.k yemeye getirirsin dünyaya?
Çok şükür yuvarlanıp gidiyoruz, çok şükür…
Gerçekten de çok geçmedi aradı herif, ben girdim gireceğim tam deliğe…
Dedim sonra ara…
Çıktım delikten ben aradım, oğlum bir şeylere ihtiyacın var mı?
Önce “yok” dedi üsteleyince başladı saymaya…
Hay sormaz olaydım, iflas bayrağını çektim.

😊

Ehliyetini kaptırdı eşek oğlu eşek…
Cezalı, bir iki aya kalmaz alacak ama ben kapamıştım evvelsi…
Üniversiteye “üç, beş adım”
Ama alışveriş sorun, YOK…
Önder Rheinlandpfalze karşı değil bu, O ayrı…
Yiyor, çıttır çıttır “babasının paracıklarını”
😊
Yesin p.zevenk, yok ki ondan başkası!

Dedim ya çalışıyor…
Yazmış fatura…
Birincisi hesabi yanlış yapmış, ikincisi atmamış imza…
Koskoca herif oldu, koskoca soksam koynuna…
Bir kadın olacağım dede AMA bak yaptığı hatalara.

Neyse yavaş yavaş hazırlanmam lazım…
Herkese güzel hafta sonları dilerim, ben kaçtım.

Alaylı mı mektepli mi, hayat neler öğretti?
Kuram kadar tatbikide önemli…
“Telefon ettim sordum götürdün mü diye? … demedim mi ben sana ya yatmali yurda veya kadin gelmeli eve …. Tamam ben ilgilenirim!!!”

Beynimden aşağı kaynar sular indi!!!

Bu cümle resmen şu demek…
Ben…
Sana güvenmiyorum, bana yalan söylüyorsun!!!

Söyle…
Sen olsan benim yerimde ne yaparsın, söyle AMA elini vicdanına koy ve söyle…
Gel desen gelmez, gitsen kovar seni. Hem de iki defa “Götürürsen beni kendimi öldürürüm” dedi…
Söyle benim yerimde olsan ne yaparsın?
Kan bağım yok, bir menfaat beklentisi…
Tanırız kendisini, SADECE bir tanıdık. Çocuk gibi!

Verirsen yiyecek, vermezsen, ilgilenemezsen ölecek. Dedim ya çocuk gibi…
Yaramaz…
Ve >>> çok <<< kırıcı olabilecek bir çocuk. İnsan onuru, gururu…
Benim için önemli, düştü pantolonu, donu aşağıya, koskoca bir insan koskoca,

Yok gücüm yok kaldıramıyorum, tutamıyorum yetmiyor kuvvetim. Nereden bakarsan bak en az 50 kilo, BANA ömür boyu en fazla 20 kilo kaldırma yasağı, kopacak ameliyat yeri, sökülecek artık dikiş mi yapıştırma mi ne bileyim nasıl yaptılar, kopacak Aorta bu yüzden 24 yaşımdan beri Azrail ensemde.

Gittim, saate bakmadım, bir buçuk iki gibiydi…
Kepenkler kapalı, uyanmıyor erken, ne zaman gitsem kahvaltı ettirmeye horul horul uyuyor…
Ve bu durum her “geçen gün” daha vahim bir durum almaktaydı, derler ya ihtiyarlar için…
Uyuya uyuya ölürler diye, onun gibi. Eskiden dokuz gibi uyanıkken, oldu on bir…
Son zamanlarda 12 – 1 gibi…
Bende yemek zamanını ona göre ayarladım. Kepenkler kapalı ya, korktum, aldım anahtarları yanıma. Önce zile bastım ses seda yok, açtım kapıyı, seslendim…
Oma…
Âlemin evi seslenmeden hırsız gibi girilir mi?
Buradayım diye bir ses geldi, her yerde kepenkler kapalı, ışıklar sönük…
Yatıyor boylu boyuna günlük odada yerde…
Gazeteler, masa örtüsü, gözlük ne var ne yoksa yerlerde…
Koştum yanına…
Ne oldu Oma, nasılsın? Ses veriyor ya, bilinç yerinde, biraz rahatladım….
Kaldırmayı denedim, tutum elinden, Oma yârdim et kaldıramıyorum seni…
„Ah ah kolum“ tutamıyorsun bir yerinden, benim gibi her yeri acıyor…
Geçtim arkasına, omuz altından hadi Oma…
Bu seferde “Ahhhhhhhhhhhhhhhh bacağım!”
Ne yapacağımı şaşırdım!
Yine arkadan, yavaş yavaş çekerek dayadım koltuğa.

Kepenkleri açtım, ışıkları yaktım…
Oda savaş alanı gibi…
Öncesinde anlamadım, ondanda en ufak bir ses yok…
Beni tuvalete götür dedi, dört beş adim, holde, hemen giriş kapısının yanında tuvalet…
Bir tane daha var üst katta…
Tamam dedim kaldırdım dikkatli dikkatli, çok ağır, yok kuvvetim, ayağının üstüne basamıyor…
Bir iki adim attık olanlar oldu, büyük abdest…
Öf ya ne yaptın Oma?
Dedim ya ayağa kaldırırken indi pantolon, don aşağıya…
Ona mı üzüleyim, yaptığına mı?
Utanıyorum…
Koskoca insan, muhtaç…
Bebeden beter…
BAKIN BURASI ÖNEMLI, tüm bunları anlatmamın sebebi…
Sevmenin gücü…
Bak kardeşim hep derim kin, nefret önemli birer dürtü…
Onun üstü…
Sevgi!!!

Kendi kendime şaşırdım, YEMINLE kendi kendime…
İğrenmedim, O an ne kendimi düşündüm, yirmi kilo ne iğrendim…
Holde oturttum dayadım onu kalorifer peteğine, koştum telefona, ilk yardım, ASB…
On dakikaya kalmadı geldiler…
Bende bu ara pisliği temizledim, adamlar … üstünde mi gezsinler?

NORMALINDE…
Kesinlikle yapamayacağımı düşündüğüm bir şeyi yaptım…
Kalbim yanıyor cayır cayır, acıyor…
Nefes nefeseyim, adamlar geldi dört kişi, ikisi Oma’ya, ikisi bana…
Kısa keseceğim, gitmem gereken yerler vardı, KALDI..
Aksama kadar hastanedeydim, arada dükkân kapandıktan sonra gittim hanimi aldım. Git gel yirmi dakika. Anca aksam gelebildik eve. Bugün yazmaya devam edecektim…
NEREDE??????????????????
Gideceğim şimdi yanına, saat 11 gibi ameliyat. Ölür kalır, masada…
Allah korusun!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Bakma bazen beni delirtse de hepimiz seviyoruz kadını…
ZOR…
Zor bir insan ama tanıdıktan sonra sevdiriyor insana kendini.

Kahvem yârim kaldı, gidiyorum…
Ne olacak ne zaman dönerim bilmiyorum, ben kaçtım.

Çok önemli not:
Dedim ya hayat neler öğretiyor insana…
Bu yaşta ameliyat ve anestezi
ŞAŞIRDIM kaldım…
İnsanlarda hafızasına önemli derecede zarar verebilirmiş…
Zaten akli gidip geliyor, dedim doktora aman ne yap yap bunu önle…
KADIN…
Zaten ele avuca sığmıyor, kafayı iyice üşütürse ben ne yaparım?
Aldım başıma “bela”
Atsam atamıyorum, satsam satamıyorum.