Anestezi veya gülü seven dikenine katlanır

Alaylı mı mektepli mi, hayat neler öğretti?
Kuram kadar tatbikide önemli…
“Telefon ettim sordum götürdün mü diye? … demedim mi ben sana ya yatmali yurda veya kadin gelmeli eve …. Tamam ben ilgilenirim!!!”

Beynimden aşağı kaynar sular indi!!!

Bu cümle resmen şu demek…
Ben…
Sana güvenmiyorum, bana yalan söylüyorsun!!!

Söyle…
Sen olsan benim yerimde ne yaparsın, söyle AMA elini vicdanına koy ve söyle…
Gel desen gelmez, gitsen kovar seni. Hem de iki defa “Götürürsen beni kendimi öldürürüm” dedi…
Söyle benim yerimde olsan ne yaparsın?
Kan bağım yok, bir menfaat beklentisi…
Tanırız kendisini, SADECE bir tanıdık. Çocuk gibi!

Verirsen yiyecek, vermezsen, ilgilenemezsen ölecek. Dedim ya çocuk gibi…
Yaramaz…
Ve >>> çok <<< kırıcı olabilecek bir çocuk. İnsan onuru, gururu…
Benim için önemli, düştü pantolonu, donu aşağıya, koskoca bir insan koskoca,

Yok gücüm yok kaldıramıyorum, tutamıyorum yetmiyor kuvvetim. Nereden bakarsan bak en az 50 kilo, BANA ömür boyu en fazla 20 kilo kaldırma yasağı, kopacak ameliyat yeri, sökülecek artık dikiş mi yapıştırma mi ne bileyim nasıl yaptılar, kopacak Aorta bu yüzden 24 yaşımdan beri Azrail ensemde.

Gittim, saate bakmadım, bir buçuk iki gibiydi…
Kepenkler kapalı, uyanmıyor erken, ne zaman gitsem kahvaltı ettirmeye horul horul uyuyor…
Ve bu durum her “geçen gün” daha vahim bir durum almaktaydı, derler ya ihtiyarlar için…
Uyuya uyuya ölürler diye, onun gibi. Eskiden dokuz gibi uyanıkken, oldu on bir…
Son zamanlarda 12 – 1 gibi…
Bende yemek zamanını ona göre ayarladım. Kepenkler kapalı ya, korktum, aldım anahtarları yanıma. Önce zile bastım ses seda yok, açtım kapıyı, seslendim…
Oma…
Âlemin evi seslenmeden hırsız gibi girilir mi?
Buradayım diye bir ses geldi, her yerde kepenkler kapalı, ışıklar sönük…
Yatıyor boylu boyuna günlük odada yerde…
Gazeteler, masa örtüsü, gözlük ne var ne yoksa yerlerde…
Koştum yanına…
Ne oldu Oma, nasılsın? Ses veriyor ya, bilinç yerinde, biraz rahatladım….
Kaldırmayı denedim, tutum elinden, Oma yârdim et kaldıramıyorum seni…
„Ah ah kolum“ tutamıyorsun bir yerinden, benim gibi her yeri acıyor…
Geçtim arkasına, omuz altından hadi Oma…
Bu seferde “Ahhhhhhhhhhhhhhhh bacağım!”
Ne yapacağımı şaşırdım!
Yine arkadan, yavaş yavaş çekerek dayadım koltuğa.

Kepenkleri açtım, ışıkları yaktım…
Oda savaş alanı gibi…
Öncesinde anlamadım, ondanda en ufak bir ses yok…
Beni tuvalete götür dedi, dört beş adim, holde, hemen giriş kapısının yanında tuvalet…
Bir tane daha var üst katta…
Tamam dedim kaldırdım dikkatli dikkatli, çok ağır, yok kuvvetim, ayağının üstüne basamıyor…
Bir iki adim attık olanlar oldu, büyük abdest…
Öf ya ne yaptın Oma?
Dedim ya ayağa kaldırırken indi pantolon, don aşağıya…
Ona mı üzüleyim, yaptığına mı?
Utanıyorum…
Koskoca insan, muhtaç…
Bebeden beter…
BAKIN BURASI ÖNEMLI, tüm bunları anlatmamın sebebi…
Sevmenin gücü…
Bak kardeşim hep derim kin, nefret önemli birer dürtü…
Onun üstü…
Sevgi!!!

Kendi kendime şaşırdım, YEMINLE kendi kendime…
İğrenmedim, O an ne kendimi düşündüm, yirmi kilo ne iğrendim…
Holde oturttum dayadım onu kalorifer peteğine, koştum telefona, ilk yardım, ASB…
On dakikaya kalmadı geldiler…
Bende bu ara pisliği temizledim, adamlar … üstünde mi gezsinler?

NORMALINDE…
Kesinlikle yapamayacağımı düşündüğüm bir şeyi yaptım…
Kalbim yanıyor cayır cayır, acıyor…
Nefes nefeseyim, adamlar geldi dört kişi, ikisi Oma’ya, ikisi bana…
Kısa keseceğim, gitmem gereken yerler vardı, KALDI..
Aksama kadar hastanedeydim, arada dükkân kapandıktan sonra gittim hanimi aldım. Git gel yirmi dakika. Anca aksam gelebildik eve. Bugün yazmaya devam edecektim…
NEREDE??????????????????
Gideceğim şimdi yanına, saat 11 gibi ameliyat. Ölür kalır, masada…
Allah korusun!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Bakma bazen beni delirtse de hepimiz seviyoruz kadını…
ZOR…
Zor bir insan ama tanıdıktan sonra sevdiriyor insana kendini.

Kahvem yârim kaldı, gidiyorum…
Ne olacak ne zaman dönerim bilmiyorum, ben kaçtım.

Çok önemli not:
Dedim ya hayat neler öğretiyor insana…
Bu yaşta ameliyat ve anestezi
ŞAŞIRDIM kaldım…
İnsanlarda hafızasına önemli derecede zarar verebilirmiş…
Zaten akli gidip geliyor, dedim doktora aman ne yap yap bunu önle…
KADIN…
Zaten ele avuca sığmıyor, kafayı iyice üşütürse ben ne yaparım?
Aldım başıma “bela”
Atsam atamıyorum, satsam satamıyorum.