Hep şikâyet ederim başımdaki manyakları…
Allah eksikliklerini göstermesin ama fazlası gerçekten fazla geliyor…
İrfan ağabey geldi, bizim eski çalışan. Varmış işleri, yapabilir miyim diye sordu…
Hiç sorulur mu?!
Sabahtan dükkânda bir şarj aleti, gıcır gıcır yeni, belli…
Sordum senin mi, yeni mi aldın?
Hanıma…
Kızacaktım, neden sormadan aldın, var doksan dokuz tane.
Yok dedi…
Dada…
Dayday’in televizyonuna kalk gidelim yapmış, evde kıyametler koptu…
Oğlum senin televizyonun ne oldu? Bozuldu!
Bakıyor öyle yüzüme yapayım diye…
Gel de yapma!
NEFRET ederim televizyon, ekran tamirinden…
Hem tehlikeli.
İrfan ağabey geldi yanıma “Önder böyle böyle oldu” dedi…
Ya adam madem bilmiyorsun kullanma, bu kaçıncı…
Basmış bir yere çıkmış porno…
Sordum çocuk mu?
“Yok” dedi, iyi o zaman korkma!
“Sıfırlar mısın her ihtimale karşı?”
Tamam dedim, yanımda, sıfırlanıyor şimdi…
Dün gittim ya Dada’nın, Dadyay’ın yanına…
İkisi de bakıyor yüzüme, ben unuttum gitti…
Yapmıştım, test etmem lazım birkaç gün. Dedim ya tehlikeli, yangın!
Pis hırkız…
Almış şarj aletini geri, ver dedim lazım…
Neyse aldım yoksa şarj aletlerini nereye koydum aramam lazım…
Kafa iyice gitti.
Arkadaş herkesin benden bir beklentisi var…
Benim kimseden yok…
Allah’tan başka…
Bu insanlar neden benden bekler?
Cevabi çok basit, insan eşek olmayacak!!!