İnsan insana ilham, insan insana destek, insan insana köstek…
Bir kaynak, bir dipsiz kuyu…
Karanlık…
Sanki cehennemin en mahrem, en dip, en karanlık köşesinden çıkmış…
Düşünceler…
Hayaller, düşler…
Korkutan niyetler, okuduklarım…
Bazen, nadiren…
Bilmemek bilmekten iyi (…) Ancak dedim ya ilhamdır değişik görüşler, hiç böyle görmemiş…
Böyle düşünmemiştim…
İnsan insana muhtaç, insan insandan beslenen…
İnsan, sadece insan.
Hani hep diyoruz ya tek yürek, tek vücut…
Benimde ayıbım kendime düşünen insan diyorum…
Nasıl düşünemedim, ne ayıp, ayıbım…
Tek yürek, tek vücut olsan kaç yazar?
Tek yürek, tek vücut, tek yüz olmadıktan sonra!
Cinselliği bir tarafa bırak, çekiciliği, hayvani içgüdüleri…
Yoksa kişide göze batan bir engel, insan önce nereye bakar?
Yüze!!!
Bilimsel kanıtlanmış gerçekler…
Yok gözler bal gibi yalan söyler…
Ama yüz…
Okumasını bilirsen o yüz, bir yüz…
Bin kitaba bedel. Yüzler bakmıyorsa birlikte ufka…
Niyetler farkliysa…
Aynı hedefe doğru adım atmıyorsa…
Tek yürek olup ayni ivmede çarpmıyorsa kalpler, tek yürek tek vücut olsan kaç yazar?