letzt·end·lich ALLES für die Katz

Wieeeeeeeeeeeeeeeeeeeee…
Bei den Türken!

And freedom for Ireland

Doğrudur…
“… O kılıç doğru zaman ve doğru şartlar oluştuğunda bu ülkenin kılıcı çıkar kınından. Biz kılıcı kınında bırakmasını da bilen bir milletiz”
Mete Yarar

Çıkarttırmayın…
Ne bu millete ne bana!

*

Fokur, FOKUR…
— Her yer —

Iffffffffffffffffffffffffffffffff…
You can!???

😉

Glowing Auras and ‘Black Money’: The Pentagon’s Mysterious U.F.O. Program

*

„Democracy Dies in Darkness

Transforming the Middle East
By Condoleezza RiceAugust 7, 2003

Soon after the conclusion of World War II, America committed itself to the long-term transformation of Europe. Surveying the war’s death and destruction — including the loss of hundreds of thousands of American lives — our policymakers set out to work for a Europe where another war was unthinkable. We and the people of Europe committed to the vision of democracy and prosperity, and together we succeeded.

Today America and our friends and allies must commit ourselves to a long-term transformation in another part of the world: the Middle East. A region of 22 countries with a combined population of 300 million, the Middle East has a combined GDP less than that of Spain, population 40 million. It is held back by what leading Arab intellectuals call a political and economic „freedom deficit.“ In many quarters a sense of hopelessness provides a fertile ground for ideologies of hatred that persuade people to forsake university educations, careers and families and aspire instead to blow themselves up — taking as many innocent lives with them as possible.“

https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/2003/08/07/transforming-the-middle-east/2a267aac-4136-45ad-972f-106ac91e5acd/

„For Immediate Release
Office of the Press Secretary
August 7, 2003

Dr. Condoleezza Rice Discusses Foreign Policy
Remarks by National Security Advisor Condoleezza Rice at 28th Annual Convention of the National Association of Black Journalists“

https://georgewbush-whitehouse.archives.gov/news/releases/2003/08/20030807-1.html

SBU, FUCK YOU oder DAS PROBLEM zwischen der Katholisch – Orthodoxen Kirche

Leo Strauss…
Lässt grüßen!

„INTELLEKTUELLE
Die Leo-Konservativen
Ein geheimnisvoller Zirkel von Beratern und publizistischen Helfern um den US-Präsidenten George W. Bush gibt seit Wochen Anlass zu allerlei Verschwörungstheorien und Debatten – das Idol der Clique, heißt es, sei der deutsch-jüdische Philosoph Leo Strauss.
Von Gerhard Spörl
03.08.2003, 13.00 Uhr • aus DER SPIEGEL 32/2003

Der deutsche Philosoph, der da in den USA plötzlich erstaunlich populär ist, war nie ein Linker, sondern immer mit Leib und Seele ein Konservativer. Es handelt sich nicht etwa um Theodor W. Adorno, dessen 100. Geburtstag bevorsteht, oder um Herbert Marcuse, dessen sterbliche Reste gerade von New Haven (Connecticut) nach Berlin umgebettet wurden, sondern um einen von deutschen Intellektuellen bislang wenig beachteten Zeitgenossen der beiden Mitbegründer der Frankfurter Schule: Leo Strauss. Auch Strauss war ein deutscher Jude, auch er emigrierte in die USA, und er blieb dort sein Leben lang. Sein Tod jährt sich im Herbst zum 30. Mal.

Unter denen, die aus Hitlers Deutschland auswandern mussten, bildete Leo Strauss eine bemerkenswerte Ausnahme: Anders als seine Schicksalsgenossen erhielt der kleine, gründliche Denker mit der leisen Stimme frühzeitig eine Professur an der großen, hoch renommierten Universität von Chicago. Außerdem ist er der einzige deutsche Emigrant, der in den Vereinigten Staten eine weit verzweigte Denker-Schule gründete. Ihr Einfluss reicht bis in die inneren Machtzirkel Washingtons.

Was hat es auf sich mit seinen Schülern, den »Straussianern«, die seit dem Ende des Irak-Kriegs so häufig beschworen und beschrieben wurden, dass sie fast schon eine Intellektuellen-Legende geworden sind? Sie gelten als eine neokonservative Verschwörergruppe, als kleiner, elitärer Orden, der der Regierung Bush die Wege weist – und wenn es krumme Wege sind, ihr das gute Gewissen besorgt. Sie finden sich unter den Richtern im Supreme Court, sie arbeiten im Weißen Haus und im Pentagon.

Was sie denken, haben sie überwiegend bei Strauss gelernt. Allerdings sind sie machtbewusster als der Meister. Sie wollen Amerika verändern, nicht nur interpretieren.

Der Washingtoner Ableger der »Straussianer« traf sich kürzlich, wie alljährlich im Juli, zum Grillen, Baseballspielen und Plaudern über Vergangenheit und Gegenwart in einem Park der Hauptstadt. Mehr als 60 Leute aus dem inneren und äußeren Kreis der Regierung kamen da zusammen. Paul Wolfowitz, der kriegstreibende Ideenspender der Regierung Bush, war da und auch Abram Shulsky, ein Geheimdienstfachmann im Pentagon, der zusammen mit Francis Fukuyama ein Buch geschrieben hat.

William Kristol, der den »Weekly Standard« – ein Blatt mit einer Auflage von 60 000, aber großem Einfluss in Washington – herausgibt, war mit von der Partie, auch Leon Kass, der im Auftrag des Präsidenten Richtlinien für die Stammzellenforschung erarbeiten soll – auch sie Schüler des Leo Strauss.

Barbecue mit Kind und Kegel im Sonnenschein sind eigentlich unverdächtige Feiertagsvergnügungen. Doch so ziemlich alle Bewegungen der »Straussianer« stehen momentan unter Generalverdacht. Die Bedenken und Befürchtungen kommen von links, sie sind ein Versuch, die kulturelle Hegemonie der »Neocons« zu brechen, die mit der Präsidentschaft George W. Bushs begann und seit den Terroranschlägen am 11. September 2001 das patriotische Amerika durchdrungen hat.

Der zentrale Einwand: Die Strauss-Clique mag der zweiten Machtebene angehören, aber in Wahrheit verficht sie eine Ideologie der Sonderrolle Amerikas im 21. Jahrhundert, nach der dann Donald Rumsfeld, Dick Cheney und Bush handeln.

Wolfowitz und andere Straussianer formieren sich zu einer Avantgarde der konservativen Revolution, die im Grunde genommen die Idee der liberalen Demokratie verachtet.

Die Spinne im Netz ist bei alldem der kleine, exzentrische Professor aus dem Weimar-Deutschland, der ein Verächter der Aufklärung war und den demokratischen Liberalismus für einen Sündenfall der Politik hielt.

Längst ist die Debatte aus der »New York Times« und dem »New Yorker« auch herüber nach Deutschland geschwappt. Hier zu Lande wurde Strauss Zeit seines Lebens – er starb 1973 – kaum wahrgenommen. Erst seit einigen Jahren macht sich Heinrich Meier, der Leiter der Siemens-Stiftung in München, um die Herausgabe und philosophische Einordnung von Strauss“ Werk verdient.

Auch Meiers eigene Studien über Strauss, zumal über dessen Verhältnis zu dem katholischen Staatsrechtler Carl Schmitt, sind durch die Debatte über die geistigen Grundlagen des Bushismus schlagartig aktuell geworden*.

Doch wie reiht sich Strauss in die deutsche Ideengeschichte ein? Der Berliner Historiker

Heinrich August Winkler zog in der »Zeit« weit reichende Schlüsse aus der Tatsache, dass Strauss freundlichen Umgang mit Carl Schmitt pflegte, dem Kritiker des Parlamentarismus und geistigen Wegbereiter der Nazis: Es gebe Parallelen zwischen der »Konservativen Revolution« vor der Machtergreifung Hitlers und der heutigen Situation in den Vereinigten Staaten.

Die Straussianer hätten »unter Bush dem Jüngeren gefunden, was Carl Schmitt letztlich vergebens gesucht hatte: den ,Zugang zum Machthaber“«, so Winkler.

Ganz so leicht ist trotzdem nicht zu klären, ob Leo Strauss wirklich zum dämonisierten »Paten der Bush-Mafia« taugt. Nach den strengen Maßstäben, die er selber anlegte, war Strauss eigentlich kein Philosoph, weil er kein systematisches Werk hinterlassen hat. Seine Stärke lag in der Interpretation der großen philosophischen Literatur von Plato über Sokrates, Spinoza, Machiavelli und Hobbes bis hin zu Martin Heidegger. In seinen frühen Jahren kreiste sein Denken um die Theologie, später um die politische Philosophie, um die »Frage nach dem Richtigen«.

Strauss war so gründlich gebildet, wie man sich einen gründlichen deutschen Professor nur vorstellen kann. Weil er klar und verständlich schrieb, lassen sich seine Bücher, im Deutsch der Vorkriegszeit geschrieben, heute noch gut lesen.

Seine Tochter Jenny, die an der Universität von Virginia antike Poetik lehrt, besitzt ein Foto des Elternhauses im hessischen Kirchhain bei Marburg, in dem ihr Vater, 1899 geboren, aufwuchs.

Es zeigt ein einfaches, stattliches Haus ohne gründerzeitliche Ornamentik. Die Familie Strauss war im Getreidehandel tätig und hielt nebenbei Hühner und Geflügel.

Der begabte Sohn Leo übertrug die unpompöse Geradlinigkeit auf seine Philosophie: So viele Brüche es im Leben eines deutschen Juden, der Soldat im Ersten Weltkrieg war, 1932 emigrierte und in Amerika seine Blütejahre erlebte, zwangsläufig geben musste, so folgerichtig entfaltete sich doch sein Denken.

Er promoviert 1921 bei Ernst Cassirer und bleibt auf der Suche nach Autorität und Orientierung. Er lehnt sich vorübergehend an den Neukantianismus an, die herrschende Vorkriegsphilosophie, und ist unzufrieden mit Max Webers Glauben an die Wertfreiheit wissenschaftlicher Urteile. Doch dann trifft er auf den Mann, den diese Generation junger Philosophen, zu der auch Herbert Marcuse, Karl Löwith oder Günther Anders gehören, für den tiefsten Denker ihrer Zeit hielt: Martin Heidegger.

Wie Heidegger zog Strauss eine radikale Konsequenz aus der Erfahrung des Ersten Weltkriegs und der Dauergefährdung der Weimarer Republik: Für ihn war damit geschichtlich bewiesen, dass sich die Aufklärung mit ihrem positiven Menschenbild und Fortschrittsglauben als Illusion erwiesen hatte. Als gleichermaßen hinfällig erwies sich aus seiner Sicht die Hoffnung, dass eine liberale Demokratie die Staats- und Gesellschaftsordnung der Zukunft sei. Daran hat Strauss bis an sein Lebensende festgehalten.

Allerdings missfiel ihm an Heideggers Hauptwerk »Sein und Zeit« (1927) der von aller möglichen Begründung der Moral absehende Existenzialismus, der »den Tod als Gott« (Strauss) verehre – was den Philosophen aus Todtnauberg anfällig für die nihilistische Todessehnsucht des Nationalsozialismus gemacht habe. Strauss hingegen entwickelte in der Auseinandersetzung mit Heidegger eine leicht exzentrische Theorie, die viele Jahre später in Amerika eine verblüffend begierige Rezeption fand.

Zwar könnten sich Philosophen, so geht seine Überlegung, im Gefolge Nietzsches der Frage widmen, was der Tod Gottes und die Abkehr von der Religion für das Denken und das Sein bedeute. Aber Staaten könnten ohne den inneren Zusammenhalt, den der Glaube verleiht, nicht existieren. Zu einer stabilen Ordnung gehöre deswegen die Religion als Bindemittel – sie ist zugegeben Opium fürs Volk, aber ein unerlässliches Opium. Liberale Demokratien wie die Weimarer Republik sind aus Strauss“ Sicht auf Dauer nicht lebensfähig, weil sie ihren Bürgern keinen geistig-moralischen Halt bieten.

Die praktische Konsequenz daraus ist fatal: Eliten haben demnach das Recht, ja geradezu die Pflicht zur Manipulation der Wahrheit. Sie dürfen zu den »frommen Lügen« und dem selektiven Gebrauch der Wahrheit Zuflucht nehmen, wie es Plato empfiehlt.

Vor allem diese Bausteine einer politischen Theorie, die Strauss Zeit seines Lebens vertrat, tragen ihm heute in Amerika den Vorwurf ein, er habe an den Nazis die Methoden der Massenmanipulation studiert. Und »Straussianer« wie Wolfowitz und die anderen Betreiber des Irak-Krieges stehen jetzt im Verdacht, sie hätten nur die politische Lehre aus Strauss für ihre Zwecke gezogen. Die zum Teil fingierten Gründe für den Krieg gegen Saddam Hussein sind, so gesehen, das philosophische Erbe des Emigranten aus Deutschland.

So entsteht eine Verschwörungstheorie, wonach Strauss der Marionettenspieler ist, an dessen Fäden die Regierung Bush hängt. Dabei sind antisemitische Obertöne – Strauss als »Nazi-Jude« – kaum zu überhören, zumal viele seiner Schüler jüdische Namen – Paul Wolfowitz, Abram Shulsky, Harvey Mansfield, William Kristol – tragen.

Strauss selbst nahm größeren Anteil an der Antike als an der Gegenwart. Hans Jonas, der seit den zwanziger Jahren mit ihm befreundet war, schreibt in seinen »Erinnerungen«, Strauss sei »ein ungeheuer weltfremder und ängstlicher Mensch« gewesen. Tatsächlich war er ein tiefer Pessimist und neigte dem Gedanken zu, dass in der Geschichte nur Niedergang und Verfall zu erwarten seien.

Paradoxerweise hatte der Pessimist in entscheidenden Lebensmomenten ausgesprochenes Glück. Er verließ Deutschland schon 1932, vor der Machtergreifung Hitlers. Carl Schmitt, dessen Lehre von der Unterscheidung zwischen Freund und Feind als Ursprung des Politischen Strauss wohlwollend rezensiert hatte, verschaffte ihm ein Stipendium der Rockefeller Stiftung. So kam er erst nach Frankreich und später nach England, wo er sein »Hobbes«-Buch zu Ende schrieb, das noch heute Achtung genießt. 1938 schließlich, ehe der Zweite Weltkrieg ausbrach, kam Strauss in Amerika an.

Er überwinterte zunächst an der New Yorker »Universität im Exil«, wie die New School for Social Research genannt wurde, weil sich jüdische Flüchtlinge aus vielen Ländern Europas hier einfanden: Hannah Arendt, Hans Jonas, Karl Löwith, Arnold Brecht, Adolph Löwe, Kurt Riezler – insgesamt 180 Geistesgrößen. Sarkastisch nannten sie sich »Hitlers Geschenk an die Vereinigten Staaten«.

Strauss hatte keine unüberwindbaren Anpassungsprobleme an Amerika, das ihm völlig fremd war. Er sprach viele Sprachen, sein Englisch behielt bis zuletzt einen leichten Akzent. Und als wäre es eine List der – ausgerechnet – Hegelschen Vernunft, sorgte das Glück wieder für ihn vor: 1948 erhielt er den Ruf nach Chicago, um politische Philosophie zu lehren.

Damals war Chicago mehr als heute eine herausragende Universität. Die Rockefeller-Stiftung, deren Geld die Elite-Universitäten an der Ostküste verschmähten, sorgte für die Ausstattung. Zudem hatte der autokratische Universitätspräsident Robert M. Hutchins ein Gespür für Talente. So kam es, dass kurz nach dem Krieg drei Professoren nebeneinander lehrten, die größten Einfluss auf die Eliten bis in die Gegenwart hinein ausüben sollten.

Da war Hans J. Morgenthau, ebenfalls ein Emigrant aus Deutschland, aber anders als Strauss auf die gedankliche Durchdringung der Wirklichkeit ausgerichtet. Die größte Wirkung erzielte er mit seinen Thesen über eine neue realistische Außenpolitik – die Grundlage für eine illusionslose Haltung gegenüber der Sowjetunion im Kalten Krieg, die bald Regierungspolitik war. Der gelehrigste Schüler Morgenthaus war jener Emigrant aus Fürth, der es zum Sicherheitsberater und Außenminister unter Richard Nixon brachte: Henry Kissinger. Seine Variante der Realpolitik – Koexistenz auch mit Autokraten oder Diktatoren, wenn es das Eigeninteresse gebietet – haben erst die Neokonservativen außer

Kraft gesetzt: Sie ist ihnen zu wenig moralisch und zu sehr dem Status quo verhaftet.

Der zweite Chicagoer Professor von bleibendem Gewicht war Milton Friedman, der für seine Theorie des Monetarismus 1976 den Nobelpreis für Ökonomie erhielt. Er war ein Schüler Friedrich August von Hayeks, der seit 1950 ebenfalls in Chicago lehrte, aber zu seiner Erbitterung im Schatten von John Maynard Keynes und dessen Lehre von der Staatsintervention in Krisenzeiten des Marktes stand.

Friedman ist eine Doppelbegabung, ein beliebter Universitätslehrer und gesuchter Berater, den Präsidenten von Johnson über Nixon bis Reagan heranzogen. Er empfahl den Rückzug des Staates vom Markt, woraus die Lehre von der angebotsorientierten Wirtschaftspolitik entstand: Der Kapitalismus entwickelt sich dann am besten, wenn der Profit und der Konsum durch Steuerkürzungen wachsen. Diese riskante Wirtschaftspolitik, die unter Reagan schon für ein rasantes Staatsdefizit sorgte, hat der derzeit amtierende Präsident wiederaufgenommen – mit demselben Effekt.

Der Dritte im Bunde ist Leo Strauss, der weder Morgenthaus Gegenwartssinn noch Friedmans Fähigkeit zum Umgang mit den Mächtigen besaß. Dass er über seinen Tod hinaus gehörigen Einfluss auf Politik und Politiker hat, wirkt paradox: Er war ja ein Konservativer, der nicht an die Wendung der Dinge zum Besseren glaubte. Er blieb im Herzen ein Weimarianer, auf der liberalen Demokratie ruhte für ihn kein Segen. Alle Skepsis richtete er gegen den Pluralismus und Relativismus dieser Ordnung. So anders Amerika auch sein mochte, so wenig fasste er Vertrauen zu diesem Projekt der Moderne.

Leo Strauss wollte eigentlich nur ein Lehrer sein, der seine Studenten in die Gedankenwelt der Alten einführt. Schon bei Plato, Sokrates und Xenophon ließen sich, so sah er die Dinge, die ewigen Kraftfelder studieren, in denen Menschen und Staaten zu allen Zeiten stehen, nicht zuletzt in der Gegenwart: Was ist Gerechtigkeit, was ist das gute Leben, was macht den Staat aus, wo liegen die Grenzen unseres Wissens?

In der Gegenwart stellten sich diese Fragen, so argumentierte Strauss, im Wirbel der Ereignisse und blieben schwer durchschaubar. In den großen Texten der Vergangenheit aber werden sie in Reinkultur verhandelt. Der Nachteil bestand jedoch darin, dass der Professor es beim Betrachten der Probleme beließ, weil er nicht an deren Lösbarkeit glaubte.

Doch einige seiner Schüler beseelte mehr Tatendrang. Sie wollten verstehen, um zu handeln. Von der europäischen Theorie gingen sie über auf die Praxis in Amerika.

Strauss“ Seminare und Vorlesungen bekamen bald Kult-Charakter. In sie strömten auch katholische Priester oder Vertreter aus dem Chicagoer Establishment. Damit ihn das wachsende Publikum auch wirklich hören konnte, ließ sich der Professor ein Mikrofon umhängen, was damals eine größere Prozedur zu Beginn jeder Vorlesung gewesen sein muss. In den sechziger Jahren nahmen seine Schüler dann auf Tonband auf, was Strauss mittwochs nachmittags, immer ab 15.30 Uhr, vortrug.

So viel Erfolg schuf Neider. Sie stießen sich daran, dass ein Professor der politischen Philosophie in dieser Zeit am liebsten über die Antike las, ohne Rückschlüsse auf die Gegenwart zu ziehen – auf die bipolare Welt, den Kalten Krieg, die neuen Atomwaffen. Ewige Wahrheiten, vorzugsweise gewonnen aus Xenophon, Sokrates, Plato? Widerlegung der Moderne durch Widerlegung von Hobbes? Zum ersten Mal tauchten jene Stichwörter auf, die Strauss auch in der heutigen Debatte anhaften: Nihilismus, Elitismus, Esoterik.

Seine Schüler waren jedoch fasziniert von der Welt, die er ihnen erschloss. Zu ihm strömten alsbald die Besten und Klügsten ihrer Jahrgänge, viele von ihnen wiederum Juden. Sie seien vom Krieg geprägt gewesen, oft links gestimmt, Leser von Marx und Freud, erzählen Walter Berns und Werner Dannhauser, zwei Straussianer der ersten Stunde, die selber Professoren wurden. Der Mann aus Weimar habe sie denken gelehrt und ihnen Achtung vor großen Philosophen eingeflößt.

So weltabgewandt Strauss auch war, so gegenwartsmächtig wurde er, als der Neokonservativismus Mitte der sechziger Jahre seine Anfänge nahm. Die wirklichen Paten der Neocons sind in der Familie Kristol zu finden. Irving Kristol prägte den klassischen Satz: »Ein Neokonservativer ist ein Linker, den die Wirklichkeit überfallen hat.«

Gertrude Himmelfarb, Kristols Frau, hatte Strauss 1950 entdeckt. Von ihr stammt die klassische Streitschrift »Ein Land, zwei Kulturen«. Sie kritisiert nicht nur den Verlust an Zivilität und protestantischer Arbeitsethik, die permissive Moral und sexuelle Revolution, sondern sieht in alldem eine Folge des entfesselten Liberalismus im demokratischen Amerika.

Das ist Strauss in Reinkultur, allerdings durch Kulturkämpfer vom Kopf auf die Füße gestellt. Irving Kristol vollendete diese Umkehrung, indem er Strauss“ Gedanken aufnahm, Religion sei als Bestandsgarantie einer Staatsordnung unerlässlich.

Der Professor hatte an Amerikas Gründung missbilligt, dass die Glaubensflüchtlinge Staat und Religion trennten, anstatt eine Religion verbindlich zu machen. Kristol, ein blendender Agitator als Journalist, kannte Amerika besser – mindestens 150 Millionen mehr oder minder gläubige Menschen, vorrangig Katholiken oder Protestanten, eine Alltagsfrömmigkeit, die sich auch in zahllosen Sekten organisierte und eine politische Machtbasis für die konservativ erneuerten Republikaner darstellte.

Originell an der neokonservativen Ideologie war die Entdeckung, dass die politisch entscheidenden Schlachten in Amerika um kulturelle Werte geführt werden. Die Linke hatte propagiert, das Private sei politisch. Die »Neocons« nehmen sie beim Wort. Der Staat soll sich – mit Milton Friedman – aus der Wirtschaft heraushalten, aber nicht aus dem Schlafzimmer seiner Bürger.

Die großen Schlachten in Amerika werden seither um Abtreibung und Todesstrafe, um Homosexualität oder Sex vor der Ehe geführt – um die moralischen Werte eines christlich gestimmten Landes, dem Liberalität als Gesinnung verdächtig ist. Deshalb ist es von entscheidender Bedeutung, welche Richter in den Supreme Court gewählt werden, denn sie bestimmen in letzter Instanz über den Grad an Liberalität in Amerika, weil die wichtigsten Streitfälle früher oder später bei ihnen landen. Unter den neun Richtern gilt der erzkonservative Clarence Thomas als Straussianer.

Die erste Phase der neokonservativen Revolution fand unter Ronald Reagan ihre Erfüllung. Die zweite Phase findet nun unter George W. Bush statt, dem wiedergeborenen Christen, der weiß, wie wichtig Religion ist – für den patriotischen Zusammenhalt des Landes und für seine Wiederwahl, für die er unbedingt die Stimmen der wohlorganisierten christlichen Gruppen benötigt.

Zurzeit steht die Außenpolitik im Zentrum der konservativen Revolution. »Für Verschwörungstheoretiker ist die Außenpolitik der Bush-Regierung ganz und gar eine Schöpfung von Strauss«, meint die »New York Times«. Davon kann allerdings keine Rede sein. Diese Ehre gebührt in erster Linie Paul Wolfowitz und Richard Perle, die schon seit dem Ende des Kommunismus für die volle Machtentfaltung des einzigen Weltregenten und für den Krieg als Mittel der Politik plädieren.

Diese beiden Neocons allerdings sind Schüler eines anderen Professors mit deutschem Namen, der ebenfalls in Chicago lehrte, aber dort erst kurz vor Strauss“ Emeritierung ankam: Albert Wohlstetter, geboren in New York, lehrte die Theorie der Sicherheitspolitik und hatte auf Wolfowitz (der bei Strauss lediglich zwei Kurse besucht hatte) und Perle eine bleibende Wirkung. Aggressivität statt Passivität in der Außenpolitik, der Wille zur Veränderung statt des alten Status-quo-Denkens lassen sich auf Wohlstetter zurückführen – die Voraussetzungen der neuen Pax Americana.

Strauss war nach der Emigration nur noch einmal in Deutschland gewesen, in den fünfziger Jahren, eingeladen von seinem Freund Karl Löwith. Am Ende seines Lebens, sagt seine Tochter Jenny, habe sich ihr Vater isoliert gefühlt; er habe Schwierigkeiten gehabt, seine Bücher wiederauflegen zu lassen. Das hat sich jetzt geändert. GERHARD SPÖRL

* Heinrich Meier: »Carl Schmitt, Leo Strauss und “Der Begriffdes Politischen“«. Zu einem Dialog unter Abwesenden. Verlag J. B.Metzler, Stuttgart; 192 Seiten; 24,90 Euro. Vom selben Autorerschien soeben im selben Verlag: »Das theologisch-politischeProblem«. Zum Thema von Leo Strauss. 88 Seiten; 9,95 Euro.* Parade am Gay Pride Day in New York (2000). “

https://www.spiegel.de/kultur/die-leo-konservativen-a-a083a48d-0002-0001-0000-000028102441

And freedom for Ireland

„Sie sehen sich als konservative Avantgarde: So ticken die Intellektuellen, die US-Präsident Trump hofieren
Ausgerechnet in Kalifornien findet US-Präsident Donald Trump die konservativen Köpfe, die seinen waghalsigen politischen Kurs philosophisch grundieren. Sie prägen sein Team – und berufen sich auf den deutschen Philosophen Leo Strauss.

Marc Neumann, Washingt“

alles weitere

History of political philosophy
Leo Strauss

(979 Seiten – Pages)

read it!?

Thoughts on Machiavell
Leo Strauss

Read it

(352 Seiten – Pages)

Natural Right and History
By
LEO STRAUSS

(334 Seiten – Pages)

Read it

################################

Lest es um ZU LERNEN…
ABER…
Lasst euch davon NICHT verleiten!

Read it to LEARN….
BUT…
DO NOT be seduced by it!

################################

Kamuflaj pantolonu ile GÖZÜ sike, SIKEEE

Yuhhhhhhhhhhhhhhhhh
Ergenekon…
Balyoz, 15 Temmuz tiyatrosu gibi…
Yuhhhhhhhhhhhhhhh!

And freedom for Ireland

oku

Atatürk’ün Dış Siyaset ile İlgili Sözleri

Atatürk’ün Dış Siyaset ile İlgili Sözleri: Millî siyaset: Bizim açıklık ve uygulanabilirlik gördüğümüz siyasal meslek, millî siyasettir. Dünyanın bugünkü genel şartları ve yüzyılların beyinlerde ve karakterlerde biriktirdiği gerçekler karşısında hayalci olmak kadar büyük hata olamaz. Tarihin ifadesi budur; bilimin, aklın, mantığın ifadesi böyledir.Milletimizin, güçlü, mutlu ve güvenlik içinde yaşayabilmesi için, devletin tamamen millî bir siyaset izlemesi ve bu siyasetin, iç kuruluşlarımıza tamamen uygun ve dayalı olması gerekir. Millî siyaset dediğim zaman, amaçladığım mâna ve anlam şudur : Millî sınırlarımız içinde, her şeyden evvel kendi kuvvetimize dayanıp varlığımızı koruyarak millet ve memleketin gerçek mutluluğuna ve bayındırlığına çalışmak… Genel olarak erişilemeyecek hayalî emeller peşinde milleti uğraştırmamak ve zarara sokmamak… Uygar dünyadan, uygar ve insanca davranış ve karşılıklı dostluk beklemektir.
1920 (Nutuk II, s. 436-437)
———————————————————————
Büyük hayaller peşinden koşan, yapamayacağımız şeyleri yapar gibi görünen sahtekâr insanlardan değiliz. Büyük ve hayalî şeyleri yapmadan yapmış gibi görünmek yüzünden bütün dünyanın düş

manlığını, kötü niyetini, kinini bu memleketin ve milletin üzerine çektik. Biz Panislâmizm yapmadık; belki „Yapıyoruz, yapacağız!“ dedik. Düşmanlar da „Yaptırmamak için bir an evvel öldürelim!“ dediler. Panturanizm yapmadık, „Yaparız, yapıyoruz!“ dedik, „Yapacağız!“ dedik ve yine „Öldürelim!“ dediler. Bütün dava bundan ibarettir. Bütün dünyaya korku ve telâş veren kavram bundan ibarettir. Biz böyle, yapmadığımız ve yapamadığımız kavramlar üzerinde koşarak düşmanlarımızın sayısını ve üzerimize olan baskılarını artırmaktan ise doğal duruma, geçerli duruma dönelim; haddimizi bilelim. Biz yaşama ve bağımsızlık isteyen milletiz. Ve yalnız ve ancak bunun için yaşamımızı esirgemeden veririz!
1921 (Atatürk’ün S.D. I, s. 195 -196)
———————————————————————
Yeni Türkiye’nin izleyeceği siyaset, belirsiz ve keyfî olamaz. Bizim siyasetimiz, kesinlikle milletin yetenek ve gereksinimiyle uyumlu olacaktır. Bizim için ne İslâm birliği, ne Turanizm mantıkî bir siyaset yolu olamaz. Artık yeni Türkiye’nin devlet siyaseti, millî sınırları içinde, egemenliğine dayanarak bağımsız yaşamaktır. Hareket kuralımız budur!
1923 (Gazi ve İnkılâp, Mahmut Soydan, Milliyet gazetesi, 7. 12. 1929)
———————————————————————
Dış siyasetimizde dürüstlük, memleketimizin güvenliğine ve gelişiminin korunmasına dikkat, hareket tarzımıza kılavuz olmaktadır. Esaslı düzenleme ve gelişim içinde bulunan bir memleketin, hem kendisinde hem çevresinde barış ve huzuru ciddî olarak arzu etmesinden daha kolay açıklanabilecek bir nitelik olamaz. Bu samimî arzudan esinlenen dış siyasetimizde memleketin dokunulmazlığını, güvenliğini, vatandaşların haklarını herhangi bir saldırıya karşı kendisi savunabilmek kudreti de, özellikle gözde tuttuğumuz noktadır. Kara ve deniz ve hava ordularımızı, bu memlekette barışı ve güvenliği dokunulmaz bulunduracak bir kuvvette tutmaya bunun için çok önem veriyoruz.
1928 (Atatürk’ün S.D.I, s. 342-343)
———————————————————————
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, aldatılır bir varlık değildir. Onu aldatabilirim düşüncesinde bulunanların, işte asıl onların kendileri için giderilmesi çok güç olacak derecede aldanmış olduklarına ve olacaklarına şüphe edilmemelidir.
1937 (Asım Us, G.D.D., s. 160 – 161)

Dış siyasetin iç kuruluşla ilişkisi
Dış siyaset, bir toplumun iç kuruluşu ile sıkı şekilde ilgilidir. Çünkü iç kuruluşa dayanmayan dış siyasetler, daima kötü duruma sürüklenirler. Bir toplumun iç kuruluşu ne kadar kuvvetli, sağlam olursa, dış siyaseti de o oranda güçlü ve sağlam olur.
1923 (Atatürk’ün S.D.II, s. 162)
———————————————————————
Dış siyaset, iç kuruluş ve iç siyasete dayandırılmak zorunluğundadır; yani iç kuruluşun kaldıramayacağı genişlikte olmamalıdır. Yoksa hayalî dış siyasetler peşinde dolaşanlar, dayanak noktalarını kendiliğinden kaybederler.
1923 (Atatürk’ün S.D.II, s. 101)
———————————————————————
Siyasal sorunların İncelenmesi
Ben, siyasal sorunları da askerî durumlar gibi harita üzerinden incelerim.
1924 (Burhan Cahit, Gazi Mustafa Kemal, 1932, s. 74)
———————————————————————
Barışı amaçlayan dış siyaset
Türkiye’nin güvenliğini amaçlayan, hiçbir milletin aleyhinde olmayan bir barış doğrultusu, bizim daima ilkemiz olacaktır.
1931 (Atatürk’ün S.D.1, s. 356)
———————————————————————
Komşuları ile ve bütün devletlerle iyi geçinmek, Türkiye siyasetinin esasıdır. Bu ilkenin bütün devletlerce siyaset esası sayılmasıyladır ki, uygarlık için ve milletlerin mutluluk ve refahı için en gerekli olan barış kararlılık kazanmışolur.
1930 (Atatürk’ün S.D.V., s.57)
———————————————————————
Türk Cumhuriyeti’nin en esaslı ilkelerinden biri olan „Yurtta barış, dünyada barış“ amacı, insanlığın ve uygarlığın refah ve ilerlemesinde en esaslı etken olsa gerektir. Buna elimizden geldiği kadar hizmet etmiş ve etmekte bulunmuş olmak, bizim için övünülecek bir harekettir.
1933 (Atatürk’ün T.T.B.IV, s. 560)
———————————————————————
Yurtta barış, dünyada barış için çalışıyoruz.
1931 (Atatürk’ün TTB. IV, s. 551)
———————————————————————
Barış yolunda nereden bir çağrı geliyorsa, Türkiye onu, gönülden karşıladı ve yardımlarını esirgemedi.
1937 (Atatürk’ün S.D.l, s. 388)
———————————————————————
Biz, milletlerarası ilişkilerde karşılıklı güven ve saygıyı hedef tutan açık ve samimî politikanın en ateşli taraftarıyız. Duyarlığımız, bu yolda kendisini gösteren hazırlıklara ve uğraşılara karşı, bunların bizim için de geçerli ve gerçek bir güven oluşturup oluşturmayacağı noktasındadır.
1926(Atatürk’ün S.D.l, s. 336)
———————————————————————
Yeni esaslar ve anlayışlar çerçevesinde bütün dünya ile en yeni ilişkileri kurmuş olan Türkiye Cumhuriyeti, barış yolunda harcanmış büyük gayretlerin gelişmesini derin bir
ilgi ile izlemekte ve insanlığın en büyük ideali olan barışın gerekli ve esaslı unsurlarını, iyi niyetle yapılan ve özellikle doğrulukla uygulanan karşılıklı sözleşmelere uymanın oluşturduğu görüşündedir.
1928 (Atatürk’ün S.D.V., s. 50-51)
———————————————————————
Türkiye, ilkelerine bağlı olarak kesinlikle barışçı bir siyaset İzlemektedir.
1928 (Atatürk’ün S.D.V., s. 53)

Devletler arasındaki uyuşmazlıkların, anlaşmalara varmasını samimiyetle dileriz.
1936 (Atatürk’ün S.D.I, s.377)
———————————————————————
Dışişlerinde dürüst ve açık olan siyasetimiz, özellikle barış fikrine dayalıdır. Milletlerarası herhangi bir sorunumuzu barış araçlarıyla çözümlemeyi aramak, bizim çıkar ve anlayışımıza uyan bir yoldur. Bu yol dışında bir teklif karşısında kalmamak içindir ki, güvenlik ilkesine, onun araçlarına çok önem veriyoruz. Milletlerarası barış havasının korunması için, Türkiye Cumhuriyeti yapabileceği herhangi bir hizmetten geri kalmayacaktır.
1929 (Ayın Tarihi, Sayı: 68, 1929, s. 5025)
———————————————————————
Komşularımızla ve bütün milletlerle ilişkilerimiz ciddî, samimî barış ve güvenlik fikrine dayalı olarak gelişmektedir. Dostlar arasında dürüst bir durumun korunması, bizim daima çok önem verdiğimiz bir esastır.
1932 (Atatürk’ün S.D.I, s.358)
———————————————————————
Dış siyasetimiz, başlangıçta kendisine çizdiği hareket çizgisinden asla sapmamıştır. Dış siyasetimiz, daima milletler refahının yaratıcısı olan barış içinde, memleketin gelişmesini amaç edinmiştir. Bu gelişmeyi, tam ve kayıtsız olarak, bütün milletlere temenni ederiz.
1933 (Hakimiyeti Milliyet gazetesi, 30. 10. 1933, s. 2)
———————————————————————
Barış, milletleri refah ve mutluluğa eriştiren en iyi yoldur.Fakat bu kavram bir defa ele geçirilince sürekli bir dikkat ve özen ve her milletin ayrı ayrı hazırlığını ister. Memleketimizi her gün daha çok kuvvetlendirmek, her alanda her türlü olasılıklara karşı koyabilecek bir halde bulundurmak ve dünya olaylarının bütün evrelerini büyük bir uyanıklıkla izlemek, barışsever siyasetimizin dayanacağı esasların başlangıcıdır.
1938 (Atatürk’ün S.D.I, s. 396)
———————————————————————
Dünyanın bugünkü siyasal ilişkileri sadece ekonomik ilişkilere dayalı olduğundan biz de dış ekonomimize bir Özel Önem veriyoruz.
1923 (Atatürk’ün S.D.1, s.292)
———————————————————————
Milletleri birbirine bağlayan bağlar arasında ekonomik ve ticarî ilişkilerin de kuvvetli yer tuttuğu şüphesizdir.
1933 (Atatürk’ün S.D.V, s.71)
———————————————————————
Barışı korumada alınacak önlemler
Barış ilkesi, insanlığın ilerlemesi ile paralel olarak kuvvetlenmektedir. Savaştan büyük zararlar görmüş milletlerin bu ilkeye daha büyük bir dostluk ve samimiyetle bağlı olacakları doğaldır. Bu ilkenin bütün devletlerce siyaset esası sayılmasıyladır ki, uygarlık için ve milletlerin mutluluk ve refahı için en gerekli olan barış, yerleşmiş olur.
1930 (Ayın Tarihi, Sayı: 79-81, 1930, s.6787)
———————————————————————
Bizim görüşümüze göre uluslararası siyasal güvenliğin gelişmesi için ilk ve en önemli şart, milletlerin hiç olmazsa barışı koruma fikrinde samimî olarak birleşmesidir.
1932 (Atatürk’ün S.D.I, s. 357)
———————————————————————
Milletlerin güvenliği ya iki taraflı veya çok taraflı genel ortak anlaşmalarla, uzlaşmalarla temin edilebilir diye kesin nitelikte ortaya atılan ve her biri diğerlerine zıt sayılan ilkeler, barışın korunması yolunda bizim için kesin ve isabetli değildir ve olamaz. Bunların her birini coğrafî ve siyasal gerek ve vaziyetlere göre kullanarak barış yolundaki özenli çalışmayı gerçeklere dayandırmak, her millet için ayrı ayrı bir görevdir. Cumhuriyet Hükümeti, bu gerçeği görmüş,uygulamış, en yakın komşuları ile olduğu kadar en uzak devletlerle olan ilişkilerini, dostluklarını, anlaşmalarını ona göre düzenlemeyi bilmiş ve bu sayede dış siyasetimizi sağlam esaslara dayandırmıştır.
1938 (Atatürk’ün S.D.I, s. 396)
———————————————————————
Doğu komşularımızla ilişkilerimizde izlediğimiz ve aradığımız hareket çizgisi, her türlü gizli amaçlardan uzak olarak birbirine güvenlik ve diğerine huzur ve barışıklık içinde gelişme veren açık ve samimî bir çizgidedir.
1926 (Atatürk’ün S.D.I, s.335)
———————————————————————
Olaylar, Türk milletine, iki önemli kuralı yeniden hatırlatıyor : Yurdumuzu ve haklarımızı savunacak kuvvette olmak; barışı koruyacak uluslararası çalışma birliğine önem Vermek!
1935 (Atatürk’ün S.D.I, s. 369)
———————————————————————
Şuna da inanıyorum ki, eğer devamlı barış isteniyorsa, kitlelerin durumlarını iyileştirecek uluslararası önlemler alınmalıdır. İnsanlığın bütününün refahı, açlık ve baskının yerine geçmelidir. Dünya vatandaşları, kıskançlık, açgözlülük ve kinden uzaklaşacak şekilde eğitilmelidir.
1935 (Ayın Tarihi Sayı: 19, 1935)
———————————————————————
Eğer savaş bir bomba patlaması gibi birdenbire çıkarsa milletler, savaşa engel olmak için, silâhlı karşı koyuşlarını ve malî kudretlerini saldırgana karşı birleştirmekte kararsız davranmamalıdırlar. En hızlı ve en etkili önlem, olası bir saldırgana, saldırının yanına kâr kalmayacağını açıkça anlatacak uluslararası örgütün kurulmasıdır. Bununla birlikte, bugün için en acele gereksinim, komşu memleketlerin, birbirlerinin özel gereksinimlerini ve sorunlarını görüşmeleridir. Bundan başka bölgesel antlaşmalar, barışın korunması için değerlerini şimdiden kanıtlamışlardır.
1935 (Ayın Tarihi, Sayı: 19, 1935)
———————————————————————
Askerî hareket, siyasal faaliyetin ümitsiz olduğu noktada başlar. Ümidin güven verici bir şekilde geri gelmesi, orduların hareketinden daha hızlı, hedeflere varışı temin edebilir.
1922 (Atatürk’ün S.D.III, s. 40 – 41)
———————————————————————
Dış siyaset ve çıkar
Milletlerin siyasetinde ancak çıkarları vardır; kimsenin kimseye dost olamayacağını bilelim!
1933 (Kılıç Ali, Atatürk’ün Hususiyetleri, 1955, s. 110)
———————————————————————
Uluslararası anlaşmazlıklar, ancak iyi niyetle ve genel çıkar adına karşılıklı özveri yolu ile çözülebilir.
(Hasan Rıza Soyak, Fotoğraflarla Atatürk ve Atatürk’ün Hussusiyetleri, s. 141)
———————————————————————
Ne yazık ki Türk’ün geleneksel dostu yoktur; çıkarlar ortak olunca Avrupalılar buna, hemen „geleneksel dostluk“ ismini vermişlerdir.
1933 (Samih Nafiz Tansu, Atatürk Anekdotlar – Anılar, Der: Kemal Arıburnu, s. 137)
———————————————————————
Balkan milletleri hakkında
Son yılların hep dışarıya âlet olan savaşları kanıtladı ki, Balkanlar’ın birbirleriyle çarpışmaları kadar anlamsız ve acınacak az macera bulunur. Bu kardeş savaşlarında ve milletler kendi aralarında boş yere yıpranmışlardır ve bir çaresi bulunmazsa, bu kardeş boğuşmaları daha devam edebilir. Yetmedi mi, niçin devam etsin?
1924 (Yunus Nadi Abalıoğlu, Atatürk Anekdotlar – Anılar, Der.: Kemal Arıburnu, s. 222 – 223)

Balkan komşularımızla iyi ilişkilerimizden söz ederken,ilâve etmeliyim ki, biz Balkanlar’daki huzur ve rahatlıkla çok yakından İlgiliyiz.
1926 (Atatürk’ün S.D.I, s.335-336)
———————————————————————
Balkan birliğine doğru
Balkan milletleri sosyal ve siyasal ne görünüş gösterirlerse göstersinler, onların Orta Asya’dan gelmiş aynı kandan, yakın soylardan ortak ataları olduğunu unutmamak gerekir. Karadeniz’in kuzey ve güney yollarıyla, binlerce yıllar deniz dalgaları gibi birbiri ardınca gelip Balkanlarda yerleşmiş olan insan kitleleri başka başka isimler taşımış olmalarına rağmen, gerçekte bir tek beşikten çıkan ve damarlarında aynı kan dolaşan kardeş kavimlerden başka bir şey değillerdir.
———————————————————————
Görüyorsunuz ki, Balkan milletleri yakın geçmişten çok, uzak ve derin geçmişin kırılmaz çelik halkalarıyla birbirine pekâlâ bağlanabilir. Bin bir türlü insanî tutkularla, dinî ayrılıklarla, bazı tarihî olayların bıraktığı dargın izlerle, geçmiş zamanlarda gevşetilmiş, hatta unutturulmuş olan gerçek bağların kuvvetlendirilmesi gerekli ve faydalı olduğu, yeni insanî döneme girdik. Bir an için, bütün bu geçmişe gömülmüş olan anılardan vazgeçsek bile, bugünün gerçek gerekleri, Balkan milletlerinin, dönemin saygı ve uyuma zorunlu kıldığı yepyeni şartlar ve kayıtlar ve geniş bir düşünüş biçimi altında birleşmelerindeki faydanın büyük olduğunu göstermektedir. Balkan birliğinin temeli ve hedefi, karşılıklı siyasal bağımsız varlığa saygı ile dikkat ederek ekonomik alanda, kültür ve uygarlık yolunda işbirliği yapmak olunca,böyle bir eserin bütün uygar insanlık tarafından takdirle karşılanacağına şüphe edilemez.
1931 (Atatürk’ün S.D.H, s. 272 – 273)
———————————————————————
Balkan Antantı
(1934)
Balkan Antlaşması, Balkan devletlerinin, birbirlerinin varlıklarına özel saygı beslenilmesini göz önünde tutan mutlu bir belgedir. Bunun, sınırların korunmasında, gerçek bir değeri olduğu besbellidir.
1934 (Atatürk’ün S.D. l, s. 364)
———————————————————————
Dünyada şimdiye kadar, başka başka milletlerin birlik yaptıkları ve yüzyıllarca beraber yaşadıkları, tarihte görülmüştür. Bizim kurmak istediğimiz birliğin, tarihte geçmiş olan birliklerin çok üstünde olmasını isteriz. Tarihi bu kadar yüksek bir idealin esas temel taşı, yalnız geçici siyaset esaslarında kalmaz. Bunun, esas temel taşları gerekir ki, kültür ve ekonomi cevheriyle dolu olsun. Çünkü kültür ve ekonomi, her türlü siyasete yön veren esaslardır.
1938 (Atatürk’ün S.D.1I, s. 285)
———————————————————————
Balkan Antlaşması, bizim öteden beri samimiyetle üzerinde durduğumuz bir ülküdür. Bu ülkünün her gün geniş bir alan üzerinde daha fazla genişlemesini ve genişlik kazanmasını görmekle mutluyum. Bu hususta anlaşan Balkan devletlerini yöneten kimselerin büyük hizmetleri ve başarıları ve anlaşmaya bağlılıkları takdire değerdir.
1938 (Atatürk’ün S.D.H, s.284)
———————————————————————
Sadabat Paktı
(1937)
Cumhuriyet Hükûmeti’nin, doğuda izleyegelmekte bulunduğu dostluk ve yakınlık siyaseti, yeni bir kuvvetli adım attı. Sadabat’ta, dostlarımız Afganistan, Irak ve İran ile imza etmiş olduğumuz dörtlü antlaşma, büyük bir memnunlukla belirtilmeye değer barış eserlerinden biridir. Bu antlaşmanın etrafında toplanan devletlerin, aynı amacı izleyen ve barış içinde gelişmeyi samimiyetle isteyen hükümetleri arasında işbirliğinin, gelecekte de hayırlı sonuçlar vereceğine İnanmaktayız.
1938 (Atatürk’ün S.D.I, s. 388)
———————————————————————
Dünya ve Rusya
1932 yılında, Amerika Genelkurmay Başkanı General Mac Arthur’la İstanbul’da yaptığı görüşme sırasında söylemiştir:
Avrupa devlet adamları, başlıca anlaşmazlık konusu olan önemli siyasal sorunları, her türlü millî bencilliklerden uzak ve yalnız herkesin yararına olarak, son bir çaba ve tam bir iyi niyetle ele almazlarsa, korkarım ki felâketin önü alınamayacaktır. Zira, Avrupa sorunu İngiltere, Fransa ve Almanya arasındaki anlaşmazlıklar sorunu olmaktan, artık çıkmıştır. Bugün Avrupa’nın doğusunda, bütün uygarlığı ve hatta bütün insanlığı korkutan yeni bir kuvvet belirmiştir.
———————————————————————
Bütün maddî ve manevî imkânlarını, bütünüyle, dünya ihtilâli amacı uğruna seferber eden bu korkunç kuvvet, üstelik Avrupalılar ve Amerikalılarca henüz bilinmeyen yepyeni siyasal yöntemler uygulamakta ve rakiplerinin en küçük hatalarından bile, mükemmel yararlanmasını bilmektedir. Avrupa’da olacak bir savaşın başlıca galibi ne İngiltere, ne Fransa, ne de Almanya’dır; sadece bolşevizmdir. Rusya’nın yakın komşusu ve bu memleketle en çok savaşmış bir millet olarak, biz Türkler, orada seyreden olayları yakından izliyor ve tehlikeyi bütün çıplaklığıyla görüyoruz. Uyanan doğu milletlerinin düşünüş biçimlerini eksiksiz sömüren, onların millî tutkularını okşayan ve kinleri kışkırtmasını bilen bolşevikler, yalnız Avrupa’yı değil, Asya’yı da korkutan başlıca kuvvet halini almışlardır.
1932 (Cumhuriyet gazetesi, 8X1.1951)
———————————————————————
Yeni bir savaş tehlikesi
Savaşın ciddiyetini dikkate almayan bazı samimiyetsiz önderler, saldırının araçları olmuşlardır. Kontrolleri altında milletlere, milliyetçiliği ve geleneği yanlış bir şekilde göstererek ve kötüye kullanarak aldatmışlardır. Bu buhranlı saatlerde karışıklığa engel olmak için, kitlelerin kendileri karar vermeleri ve sorumluluk makamını yüksek karakterli ve yüksek moralli, vicdanlı insanların eline bırakmaları zamanı gelmiştir. Bu, gecikmeden yapılmalıdır.
1935 (Ayın Tarihi, Sayı: 19, 1935)
———————————————————————
İtalya, Mussolini*’nin yönetimi altında şüphesiz büyük bir kalkınmaya ve gelişmeye erişmiştir. Eğer Mussolini, gelecekteki bir savaşta İtalya’nın görünürdeki heybet ve azametinden, savaş dışında kalmak suretiyle, gerektiği şekilde yararlanabilirse, barış masasında başlıca rollerden birini oynayabilir. Fakat korkarım ki İtalya’nın bugünkü şefi, Sezar rolünü oynamak hevesinden kendisini kurtaramayacak ve İtalya’nın askerî bir kuvvet yaratmaktan, henüz çok uzak olduğunu derhal gösterecektir.
1932 (Cumhuriyet gazetesi, 8X1.1951)
———————————————————————
Bence, dün olduğu gibi yarın da Avrupa’nın yazgısı, Almanya’nın alacağı vaziyete bağlı bulunacaktır. Olağanüstü bir dinamizme sahip olan bu yetmiş milyonluk çalışkan ve disiplinli millet, üstelik millî tutkularını kamçılayabilecek siyasal bir akıma kendisini kaptırdı mı, er geç Versay Antlaşması**’ ortadan kaldırmaya girişecektir.
1932 (Cumhuriyet gazetesi, 8. II. 1951)
———————————————————————
Çok zaman geçmeden Avrupa’da bir fırtına kopacak, bu müthiş kasırga, dünyanın her tarafına yayılacak ve insanlık genel bir savaş felâketinin bütün kötülükleri ile bir kere daha karşılaşacak! Bu kanlı, tehlikeli durumda tarafsız kalmak, savaşa katılmamak ve devlet gemisini bu fırtına ortasında hiçbir engele çarptırmadan yöneterek savaş dışında ve barış içinde yaşamaya çabalamak, bizim için yaşamsal önem taşımaktadır.
1938 (Nihat Reşat Belger, Ulus gazetesi 10. 11. 1961)
———————————————————————
Dünyanın bir savaşa doğru gittiği bu dönemde, bizim ekonomik bakımdan çok daha kuvvetli olmamız gerekir.
1938 (M.K. Atatürk’ten Y., s.II)
———————————————————————
II Dünya Savası ve Türkiye
Son hastalığı sırasında, Dolmabahçe Sarayı’ndaki odasında AH Fuat Cebesoy’la konuşurken söyledikleri :
Pek yakında dünya durumu, Mütareke yıllarından daha çok ciddi olacak ve karışacaktır. İkinci büyük bir savaş karşısında kalacağız. Dünyaya egemen olan milletleri yönetenlerin arasında yazık ki birinci derece devlet adamı çıkmıyor. Avrupa’da birkaç serüvenci Almanya ile İtalya’nın başında zorla bulunuyorlar. Karşı karşıya geldikleri zayıf devlet adamlarının güçsüzlüğünden cesaret alıyorlar. Bunlar, bugün dünyayı kana boyamaktan çekinmeyeceklerdir. Eski dostumuz Rus Sovyet Hükümeti, güçsüzlerle serüvencilerin yanlış hareketlerinden yararlanmasını bilecektir. Bunun sonucunda dünyanın durumu ve dengesi bütünüyle değişecektir. İşte, bu dönem sırasında doğru hareket etmesini bilmeyip en küçük bir hata yapmamız halinde, başımıza Mütareke yıllarından daha çok felâketler gelmesi mümkündür!

Bu İkinci Genel Savaş, beni yataktan kımıldanmayacak bir halde yakalayacak olursa memleketin hali ne olacaktır? Ben devlet işlerine kesinlikle el atacak bir vaziyete gelmeliyim! Bizde hiçbir şeyin yataktan yönetilemeyeceğini bilirsiniz. Ne olursa olsun işin başına geçmem gerekir!
1938 (Siyasi Hâtıralar, II. Kısım, Ali Fuat Cebesoy, 1960, s. 252 – 253)
———————————————————————
Atatürk tarafından yazdırılmıştır:
Yalnız samimî bir görüş olarak bildiğimiz bir şey vardır ki, eğer bu memleketin bir gün herhangi bir yerde bir tehlike ile karşılaşması, bir savaşa tutulması veya katılması yazgısında varsa, hükümet olarak, bu hususta Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne ve millete, onu etrafıyla düşünerek, bilerek ve anlayarak karar vermek imkânını hazırlamak, başlıca görev saydığımız bir iştir. Yani istemiyoruz ki, uluslararası herhangi bir olayda bir hükümetin veya birkaç hükümetin girişecekleri üstlenmelerin doğal seyirleri şu veya bu tarzda birbirini gerekli sayarak, milleti geçmişte birçok olaylarda olduğu gibi bir olup bitti karşısında bıraksın!

Milletlerin faaliyetlerinde, bütün olayları önceden tahmin edip bir karara bağlamak mümkün olmamıştır. Bununla beraber, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin bu memleketin yazgısında düşünerek bir karar vermesi ve ancak onun verdiği kararların uygulanabilir olduğunun içeride ve dışarıda herkese anlatılmasının, bu memleketin güvenliği için esaslı bir çare olduğunu zannediyoruz. Türkiye, şu veya bu tarzda herhangi bir yere sürüklendirilmiş gibi başıboş bir yönetim manzarası göstermeyi asla kabul edemez.

Büyük devletler arasındaki mücadele, gerginlik, düşmanlık o haldedir ki, bunların arasında bulunarak bir tehlikeye karışmak olasılığı vardır. Bu olasılığa karşı ise son derecede dikkatli, önlemli ve soğukkanlı bulunarak, postu kurtarmaya çalışmak durumundayız.
1937 (Atatürk ve Dünya, Cevat Abbas Gürer, Yeni Sabah, 10.11.1941)
———————————————————————
Hatay davası
(1936 – 1938)
Kırk yüzyıllık Türk yurdu, düşman elinde kalamaz!
1923 (İsmail Habib Sevük, Atatürk için, s. 27)
———————————————————————
Bu sırada, milletimizi gece gündüz meşgul eden başlıca büyük bir sorun, gerçek sahibi öz Türk olan „İskenderun-Antakya“ ve çevresinin yazgısıdır. Bunun üzerinde, ciddiyet ve kesinlikle durmak zorundayız. Daima kendisi ile dostluğa çok önem verdiğimiz Fransa ile aramızda, tek ve büyük sorun budur. Bu işin gerçeğini bilenler ve hakkı sevenler, ilgimizin şiddetini ve samimiyetini iyi anlarlar ve doğal görürler.
1936 (Atatürk’ün S.D.I, s. 337)
———————————————————————
Fransız Büyükelçisi’ne bir sohbet sırasında söylemiştir:
Ben toprak büyütme dileklisi değilim; barış bozma alışkanlığım yoktur; ancak antlaşmaya dayanan hakkımızın isteyicisiyim. Onu almasam, edemem. Büyük Meclis’in kürsüsünden milletime söz verdim: Hatay’ı alacağım! Milletim benim dediğime inanır. Sözümü yerine getirmezsem onun huzuruna çıkamam, yerimde kalamam. Ben şimdiye kadar yenilmedim, yenilemem; yenilirsem bir dakika yaşayamam. Bunu bilerek ve sözümü kesinlikle yerine getireceğimi düşünerek benim dostluğumu lütfen bildiriniz ve doğrulayınız, Ekselans Büyükelçi…
1937 (Ruşen Eşref Onaydın, Atatürk T. ve D.K.H., s. 5-6)
———————————————————————
Bu, benim kişisel sorunumdur. Durumu Büyükelçi’ye, daha başlangıçta açıkça ifade ettim. Dünyanın bu durumunda böyle bir sorunun, Türkiye ile Fransa arasında silâhlı bir anlaşmazlığa sürüklenmesi kesinlikle mümkün değildir. Fakat ben, bunu da hesaba kattım ve kararımı vermiş bulunuyorum. Şayet ufukta, bu yolda binde bir olasılık belirirse, Türkiye Cumhurbaşkanlığı’ndan ve hattâ Büyük Millet Meclisi üyeliğinden çekileceğim ve bir birey olarak bana katılacak birkaç arkadaşla beraber Hatay’a gireceğim. Oradakilerle elele verip mücadeleye devam edeceğim.
1937 (Hazan Rıza Soyak, Cumhuriyet gazetesi, 10. XI. 1949)
———————————————————————
Fransız Büyükelçisi’ne söylemiştir :
– Benim davamdır bu, asla şakaya gelmeyeceğini bilmelisiniz!
(Falih Rıfkı Atay, Atatürkçülük Nedir? s. 44)
———————————————————————
Yarın sabah bir tümen asker yollasam, Hatay’ı alabilirim. Renani için harekete geçmeyen Fransızlar, bir Suriye sancağı için bizimle savaşa girmezler; bunu da bilirim. Fakat, ya bu sefer şeref ve namus sorunu yaparlarsa? Milletler belli olur mu? Ben bir sancak için Türkiye’yi savaş tehlikesine sokmam. 1937 (Falih Rıfkı Atay, Çankaya, cilt: II, s. 466)
———————————————————————
27 Ocak 1937’de Cenevre’de yapılan Milletler Cemiyeti toplantısında, Hatay’ın bağımsızlığının kabul edilmesi üzerine Başbakan İsmet İnönü’ye telgrafından :

Başarılmış olan millî davada izlenen uygar yönteme, uluslararası lâyık olduğu değerin verileceğine şüphe yoktur. Bu eser, Cumhuriyet Hükûmeti’nin millî sorunlar üzerinde ne kadar şaşmaz bir dikkatle durduğunu ve onları en uygun şekillerde sonuçlandırmak için, cesaret ve feragatle hareket ve faaliyete geçebilecek enerji ve yetenekte bulunduğunu gösteren yeni bir örnek olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti Hükûmeti’nin bu siyaset kavrayışının, dünyada barış ve huzur isteyen ve bunun doğal gereği olan hakseverliği benimsemeyi erdem bilen bütün dünya milletlerince takdirle karşılanacağına şüphem yoktur. Türkiye Cumhuriyeti, haklı olduğuna inandığı davasını, büyük ve adaletli hakem kurulu olmasını daima arzu ettiği ve bu sıfat ve yetkisinin daha çok çetin sorunların çözümlenmesinde en yüksek kudret ve kuvvete sahip olmasını temenni ettiği Milletler Cemiyeti’ne bırakmakla insanlık adına isabetli bir harekette bulunmuştur. Bu suretle uygarlık adına da yüksek bir görev yapmış olmakla, sadece takdir ve tebrike değerdir.
1937 (Atatürk’ün T.T.B.IV, s. 579-580)
———————————————————————
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Fransa Cumhuriyeti Hükümeti arasında Cenevre’de imza olunan belgelerin belirttiği rejimin birinci evresi, Hatay Türklüğünün yüksek karar ve enerjisi ile, başlamıştır. Başka türlü olmazdı ve bundan sonra da olamaz. Buna, Türkiye Cumhuriyeti’nin ve Türk milletinin olduğu kadar, bu sorunda söz vermiş olan Fransa Hükûmeti’nin ve milletinin de şeref ve saygınlığı uygun değildir.
1937 (Atatürk’ün S.D.III, s. 102)“

https://www.ataturkinkilaplari.com/ao/10/ataturk%E2%80%99un-dis-siyaset-ile-ilgili-sozleri.html

Mete Yarar dahil KIII uygulamasız kuram, kuramsız uygulama olamayacağı gibi BU KAFA ile daha çok

Milli İstihbaratmış, siiiktir lan…
NEDEN Önder petrolü sıralamadı mesela?
Hani gelir kaynaklarından bazılarını saymıştım, velev ki 2 milyar rakamı doğru olsun diyelim…
Ya…
2 milyar leblebi çekirdek parası gibi…
Neyse geçelim…
NEDEN Önder birdenbire Tayyipistan ile uğraşmayı bırakıp başka konulara yöneldi…
Konjonktürü, ortamı az mı işledi?
AMerika…
İngiltere … devede kulak misali.

Hem sonra gerçekten emin misiniz Tayyip’in…
O ikilinin planlaması dahilinde hareket etmediğinden?

Kısmen eski AMAAA…

And freedom for Ireland

Oku biraz…
Ve düşün!

„PKK
Stockschläge für säumige Zahler“

https://www.focus.de/politik/deutschland/stockschlaege-fuer-saeumige-zahler-pkk_id_1863806.html

„12.05.2022, Seite 4 / Inland
FREIHEITSKAMPF
PKK strebt Legalisierung an
Verbotsgründe obsolet. Kurdische Partei stellt Antrag auf Aufhebung des Betätigungsverbots beim Bundesinnenministerium“

https://www.jungewelt.de/artikel/426366.freiheitskampf-pkk-strebt-legalisierung-an.html

„Konflikt
Die Türkei, das Ausland und die PKK
Die Kurdische Arbeiterpartei PKK steht auf der Terrorliste der EU. Sie ist im Zuge der internationalen Entwicklung in den Fokus gerückt, denn die Türkei wirft potentiellen NATO-Partnern deren Umgang mit PKK-Anhängern vor. Welche Interessen verfolgt Ankara und welche die PKK? Was sagt die pro-kurdische HDP in der Türkei und was das Ausland?

Von Marion Sendker | 22.06.2022“

https://www.deutschlandfunk.de/pkk-tuerkei-terror-100.html

DAS Bundesverwaltungsgericht

„Pressemitteilung
Nr. 10/2022 vom 27.01.2022
Vereinsrechtliches Verbot von Teilorganisationen der PKK bestätigt“

https://www.bverwg.de/pm/2022/10

BOP bilmem nesi…
AMerika, Ingiltere Önder daha…
Ölmedi!

Tecrübe, tecrübe…
ILLE…
Bilgi uygulamayla, uygulama kuram ile birleşecek…
Allah verede…
PIS…
Bir oyunun içine çekilmesek!

Ulan…
Muhatabın Rus…
AMerika ve EVET kısmen Çin…
İngiltere, siktir et AMerikayi…
Bu heriflerle yüksük oynatılır mi…
Bu kafayla BU ekonomi ve Tayyip Silahlı Kuvvetleri ile???

##########################

“KurdururLAR, yedirirLER”
HayalperestLER

##########################

„BUNDESGERICHTSHOF
BESCHLUSS
AK 36/21“

http://juris.bundesgerichtshof.de/cgi-bin/rechtsprechung/document.py?Gericht=bgh&Art=en&Datum=2021-6&nr=120223&pos=11&anz=347&Blank=1.pdf

„BUNDESGERICHTSHOF
BESCHLUSS
AK 49/21“

https://juris.bundesgerichtshof.de/cgi-bin/rechtsprechung/document.py?Gericht=bgh&Art=en&Datum=2021-11&nr=125029&pos=7&anz=309&Blank=1.pdf

„Verfassungsschutzbericht: PKK weiter eine große Bedrohung“

https://www.trtdeutsch.com/meinung/verfassungsschutzbericht-pkk-weiter-eine-grosse-bedrohung-9112831

Es IST ungewohnt nicht wahr, wenn andere euch zeigen wo es langgeht. Ich meine Katar und den Westen. Auf der anderen Seite „freu ich mich“ wenn die Kälber mal lernen WERDEN (wen es so weitergeht) was es heißt

Wirklich…
AUS DER NOT heraus zerrissenes anziehen ZU MÜSSEN. WARUM…
Kann der Mensch den Menschen nicht akzeptieren so wie er ist?

Wir SIND Menschen, soziale Wesen…
Wir können miteinander reden, ja auch Staaten sprechen, die Wirtschaft…
Nur…
Ist ihre Sprache NUR etwas für Eingeweihte. Und…
Ich BIN ich!

And freedom for Ireland

Unrecht MUSS namentlich benannt werden, ES MUSS. Wie könnten wir den sonst noch in den Spiegel schauen?

Heute..
Die 5. Impfung

*

O gün gelecek…
SOKACAGIM kafanı çıktığı yere

https://www.cnnturk.com/tarafsizbolge

Siktirin lan, “Türkiye Iran olmayacak” İktidarlar gelip geçicidir, devlet baki. Devlet, DEVLET ISE bir devlet siyaseti olmakla birlikte bunun takipçisi olur

ABD harekâttan neden rahatsız falan…
AMerika…
İngiltere ben ve benim gibiler daha ölmedi.

And freedom for Ireland

Hakan Bayrakçı…
Gelecek oğlum vakti…
Gelecek…
Sözüm, SÖZ!

*

Handelsblatt

Corona-Rekordzahlen : „Katastrophale Situation“: Neue Lockdowns drücken Chinas Wachstum und belasten europäische Unternehmen
Artikel von Heide, Dana Gusbeth, Sabine • Gestern

https://www.msn.com/de-de/finanzen/top-stories/corona-rekordzahlen-katastrophale-situation-neue-lockdowns-dr%C3%BCcken-chinas-wachstum-und-belasten-europ%C3%A4ische-unternehmen/ar-AA14xzsS?ocid=msedgntp&cvid=9b7e600671324f3380459adb555e6a48

###############################

„SZ.de

Katholische Kirche: „Zweifel und Verwirrung unter dem Volk Gottes“
Artikel von Von Annette Zoch • Gestern um 18:53″

https://www.msn.com/de-de/nachrichten/politik/katholische-kirche-zweifel-und-verwirrung-unter-dem-volk-gottes/ar-AA14yLqV?ocid=msedgntp&cvid=9b7e600671324f3380459adb555e6a48

###############################

*

„Das Wiener Übereinkommen über diplomatische Beziehungen



Das Wiener Übereinkommen über diplomatische Beziehungen ist eine wichtige Rechtsgrundlage im Diplomatenrecht. Seit 1961 regelt es den rechtlichen Status von Diplomaten, wie deren Immunität und Unverletzlichkeit.
Der Grundsatz der Unverletzlichkeit gilt auch für die Räumlichkeiten der Mission, also das Botschaftsgelände, sowie die Privatwohnung der Diplomat/-in und deren Gepäck. In Artikel 22, Absatz 2 des WÜD heißt es, dass der Empfangsstaat die besondere Pflicht hat, „alle geeigneten Maßnahmen zu treffen, um die Räumlichkeiten der Mission vor jedem Eindringen und jeder Beschädigung zu schützen […].“


???

*

TESLA…
E. Musk falan, demiştim görecek daha anasının bilmem nesini…
Eğer doğruysa CNN – TürkIYELI Tayyip haberleri…
Bakmadım…
Hisse senetleri yâri yarıya düşmüş, Avrupa Birliği…
Uzayda kendi Interneti FALAN!

Twitter…
HATIRLA “elitler” FaceBOK…
Sığırlar…
Ve “tüm” baş sığırlar Twitter de…
FALAN!

BIRRR…
Harf BILE!

####################################

— UYGUNDUR —

Yorumsuz

####################################

Eşek hoşaftan NE ANLAR? Onlar BILIR torba kanunlarını, yalvardım ULAN YALVARDIM. Bu sadece BIR ÖRNEK, inan dün SABAHIN HABERI. Sahiii…
YINE…
3 şehit. Ne ucuz ne ucuz?
Alemin evladı âleme ucuz!

Fransa – Almanya arası YOK limoni değil…
“Kıyametler kopuyor”

„Handelsblatt

Inflation Reduction Act: Deutschland und Frankreich sind weiter uneins über Antwort auf US-Industriesubventionen
Artikel von Waschinski, Gregor • Gestern um 20:10″

https://www.msn.com/de-de/finanzen/top-stories/inflation-reduction-act-deutschland-und-frankreich-sind-weiter-uneins-%C3%BCber-antwort-auf-us-industriesubventionen/ar-AA14yGTo?ocid=msedgntp&cvid=212e6604a0824c149dc43112123b0292

HARIKA bir haber ve INSANLIK, bilim NAMINA

„Xinhua_DE

China bietet internationale Kooperationsmöglichkeiten durch „Chang’e“-Mondmissionen
Artikel von Yang Chunxue,Yu Fei • Gestern um 12:39″

https://www.msn.com/de-de/nachrichten/other/china-bietet-internationale-kooperationsm%C3%B6glichkeiten-durch-chang-e-mondmissionen/ar-AA14xIBV?ocid=msedgntp&cvid=212e6604a0824c149dc43112123b0292

Güzel, güzel…
Neredeyse TAM pozisyondalar…
Gel SOK dercesine!

„WELT

Dänemarks Fußballverband erwägt Austritt aus der Fifa
Gestern um 08:59“

https://www.msn.com/de-de/sport/fifa-world-cup/d%C3%A4nemarks-fu%C3%9Fballverband-erw%C3%A4gt-austritt-aus-der-fifa/ar-AA14xkU0?ocid=msedgntp&cvid=212e6604a0824c149dc43112123b0292