Merak edersin psikolojik bileğimi, insan denilen varlık öğretti…
Bekliyorum, kulüpteyim…
Henüz kimse gelmedi.
İnsan ölmüş, kimin umurunda?
Nefret ediyorum erkeğin orospusundan, nefret…
Herkes düştü para pul derdine…
Hani hep anlatıyorum ya tam bir polisiye…
Kanıtlayamıyorum işte…
Kaldı ki “muhtar” ile uğraşırsam kendi ekmeğimden olma ihtimalim var.
Hani Polonyalı…
Defin günü dedim adama seninle konuşmam lazım, faturalar…
“Vaktim yok” ta bugüne randevu verdi…
Telefon ettim, bir telaş, bana karşı tamamen olumsuz bir tutum içinde…
Dedim para…
Anında “benim Fr. Kxxx ile para ilişkim yok! …” Sözünü kestim, Almancası çok bozuk…
Yanlış anladınız ben size para vereceğim, halbuki borç senetleri var elimde, binlerce Euro borç vermiş, imzalı. Sesi değişti. Uzatmayalım, telefonu kapadım!
Dükkânı kapadık eve gidiyoruz, telefon geldi Polonyalı…
“Biz seninle kardeşiz …” Herife bak hayatımda iki kez görmüşüm seni, kardeşlik samimiyeti nereden geldi?
“Seni bir arkadaşımla bağlamak istiyorum, onun Almancası daha iyi”
Bir Alman…
Oma ayın onunda defin edilmişti, bu arada bankaya gitmiş (30 bin € hevesi) tabii havasını almış. Anlattım adama, dedim ona çok kızgındı, mirası sildi, sonradan bana dedi 3000 ver diye. Devlet var önünde, yüzde 30 vergi. Dedim hesap sahibi o olsaydı verirdim ona 2100 lira, yeter ki faturaları ödeyelim, O olmadığına göre ben bir şey yapamam.
Mesele…
Allah var yukarıda, Oma çok verdi çok aldı…
Özellikle benden, ömrümü > sömürdü <
Bundan başka hanıma öğrettikleri para pul ile ölçülmez, kadın bir tarihti bir, ikincisi muazzam görgülü, dada ve daydaya dil öğretti ve daha neler neler, ya aldığı kadar verdi diyebilirim, beni tüketti…
Sonra çok gezdirdi, tozdurdu. Kendi hesabımızı kendimizin ödemesine çoğu zaman engel oldu falan, ben bu gezilere çoğu zaman katılmadım, şükür ediyordum mecbur kalmadığım için. Anlatıyor(lar), çoğu zaman kıyametleri koparıyormuş bizimkiler ödemek istediğinde, ödeyince. UNUTMAM
Anlayacağınız ben eşekbaşıyım ya beni baypas edip sesiz – sedasız konacak konmak istediğine. Öyle veya böyle kendimi sorumlu his ediyorum Oma’ya karşı, mecbur kalırsam borçlarını ben ödeyeceğim, inşallah buna mecbur kalmam, elin ekmek tutamaması meselesi. Gerçi…
Bir, iki, üç bin Euro…
Şimdiye kadar boș yerlere ne paralar harcamadım ki?
“Muhtar”
Korkunç bir kadın, telefon edeceğim bugün…
Sanmıyorum, umudum yok. “Öğrendim” meslek edinmiş bunu, Oma gibi daha ne ihtiyarlar. At çamuru izi kalsın meselesi, korkuyorum iki kuruş için…
Anlayacağınız kaldim iki dere, bir arada…
Hadi bu kadın…
Sen nesin? Çık erkek gibi karşıma anlaşalım…
“Erkeğin” orospusu(!)
Anlayacağınız…
Menfaat girmesin araya, iş arkadaşımın, “amirimin”, dostumun öğüdünü nasıl unuturum:
“Wenn das Futter knapp wird zerfleischen sich die Wölfe”
NOT: İsviçreliler…
Karısı bankacı, onlara anlattım tahmin ettiklerimi…
Kadın dedi…
“İnanırım, nelere şahit oldum”.
Kanıtlayamıyorum iște (…)
Aptallık bende, Oma kafası yerindeyken ki son ana kadar neredeyse “kendine hakimdi”
Çok farklı davranmalıydım, doktorun dediği gibi…
Çoğu imzalı kâğıt var elimde AMA her şey için değil iște…
Gün gelir böyle bir duruma düşerseniz, ### >>> her şey için <<< ###
ȘAHITLI…
IMZALI, kâğıt üzerinde BELGE alın!
Ben ettim…
Sizler etmeyin!
