Kulübe gittiğimden beri dikkatimi çekmişlerdi…
Güler yüzlü, nazik insanlar. Adamla oturup konuştuk bugün, 66 yaşında…
Eşi 60 civarında olsa gerek…
Hayranlıkla takip ediyorum insanları, ortak yanlarını…
38 seneden beri evlilermiş, evet…
İki yüreğin bir olabilmesi çok önemli…
Ortak yanların olması kadar birbirinin eksik taraflarını tamamlamak, tamamlayabilmek.
Ne kadar güzel ne kadar hoş bir durum. Keyfim yok, berbat kalktım…
Sabah kendimi banyoya zor taşıdım…
Tüm gün ne yaptım? Kâğıt ișlerini bitirdikten sonra yattım, yuvarlandım…
Çok bıktım, çok tiksindim kendimden. Durum bunu gösteriyor…
Eğer ölmez yașarsam benim sonum çok kötü olacak.
Havalar çok sıcak…
Çok kalamadım kulüpte, oradan mezarlığa gittim. Oma ile opa’ya…
Yatıyorlar karı koca yan yana…
Zaten zar zor ektim birkaç çiçek, kurumasınlar bari dedim…
Omacık…
Zaten bir damla kadındı, 50 kilo var yok…
Toprak…
Kocasıyla neredeyse eş halde. Çok şaşırıyorum. Allah rahmet eylesin, koca göbekli Kadir…
Rahmetli babam, 4 – 5 sene sürdü toprak düzleninceye…
Düşünüyorum da…
İnsan…
Gerçekten ölmüyor yüreklerde yaşadığı sürece, sevmişim ben bu kadını…
Allah…
Tüm ölmüşlerin taksiratını af etsin, rahmet eylesin.
Bulduysan…
Bulabildiysen yüreğinin eşini, dört elle sarıl ona, üzme…
Hayat çok kısa!