Yok, rahmetlileri görmedim…
Anlatsam inanmayacaksın, evet, sözüm sana…
Çok nadir olan şeyler, sonra anlatırım, çok yoruldum. Yeminle…
Daha yeni geldim oturdum popomun üstüne…
Diline dua olmuş şikâyet…
Şikâyet etsinde ne olursa olsun, yemekleri şikâyet ediyor şimdide…
Çok şükür iyi, gecelik giydirmişler, yakışmış, eli yüzü temiz, renk gelmiş.
17:40…
Frankfurt…
O vakte kadar yapmam gereken daha çok şey var. Sabah iki dakika ile yetiştik dükkâna…
İnan…
Herkes yorgun, herkes bıkkın…
Açabildik dükkânı saat sekizde.
Öyle bir şey ki gülüm…
Ya kafayı sıyırdım veya O yoldayım…
Yokkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
Psikolog gözüyle değerlendirme, dini bütün bir insan, bir Müslüman bir kadın olarak yaklaşman lazım meseleye. İlk değildir başıma gelen…
Gaipten sesler…
AMA…
Bu ikincisi bunca olay içinde, ilki mezarlıkta…
Annem hala anlatır, betim – benzim kaçmış. Annemle beraberdik o gün…
İkincisi bu sabah, BILIYORUM, EMINIM her şey iyi olacak…
Ama ANLAMIYORUM…
O başka. Her şeyi anlamak zorunda da değil insan.
Dedim ya bilimsel olarak yaklaşamazsın bu gibi konulara ne bir doktor ne bir psikolog olarak…
Yaklaşırsan SEN…
Bir kadın olarak, bir Müslüman olarak anlamaya çalışacaksın beni.
Ne güzel dedi bu sabah emniyet müdürü hem kolluk görevlisi hem sanatçı…
Roma’da sergi açacakmış kısmetse, başarılar dilerim Müdürüm…
Kelimeleri Allah nakşeder yüreğe…
Ve önemi kelimelerin…
Ve sevgiyi öğretmeye çalışıyormuş gençlere, benim öğretmeye çalıştığım gibi…
Sevgiyi, aşkı(!)
Sev anneyi…
Sev bebeyi, babeyi…
Sev gardaşı…
Sev evladı…
Sev doğayı, sev hayvanı, sev hayat denileni…
AMA…
Aşk ile sev önce Allah’ı sonra ya kadını veya erkeği.