Dün okuduğum O yazı…
Pazartesi istatistikleri incelerken zaten dikkatimi çekmişti…
Yine dün akşam üstü hastanede neredeyse kalp ve sinir krizi(!)
Girdim odasına, nasıl anlatsam bilmem, çok zor tarifi…
Tuvalet kapısı açık, odanın yarısını kaplıyor. Bir iki adım attım odaya, yorganlar yerde…
Yatağı göremiyorum, baktım kapanın yanından içeriye doğru…
Oma tutunmuş kapı kolu ve kapı çerçevesine tir tir titriyor, yardım et dedi…
Kalbim yeni geçti. Yine hiç düşünmeden yardım ettim, tutum kol altından…
Bu kadın yeminli, beni öldürecek…
Tutamıyorsun her taraf hortum, delireceğim. Yapışmış kapı koluna bırakmıyor da…
Aslında fotoğrafını çekmek vardı ya, muhtemel gelebilecek tüm suçlamaları çürütürdün…
Kısa keseyim, oturtabildim sandalye üstüne, gittim çağırdım hemşire…
İsmini not ettim kadının…
Durum gerçekten ciddi, şakası yok yani. Kadın ele avca sığmıyor, çocuk yapmaz yaptığını…
Aksam bu kafayla gittim kulübe, kırk atış yapacaktım sözde…
Yapamadım, 300’den 252…
Şimdiye kadar ki en kötü neticem.