Eve geldim…
Bir cd’yi arıyordum, çok önemli plan ve projeler vardı üzerinde…
Bilip de bakmamak başka bir şey…
Görüp te bakamamak, bakmamak başka bir şey…
Gör…
Ve gel de bakma!!!
Rahmetlilerin eşyaları…
Yıllarca sakladım, mobilyayı kullanıyorum çoğu şeyi mesela masayı, cam kırıldı…
Orijinal cami buldum, yaptırdım. Mutfağı yıllarca bodrumda sakladım…
Annem dedi bir gün “oğlum ne zamana kadar?”
Oğlumun bisikleti, üç tekerlekli hala durur, çoğu oyuncağı annemin odasında veya götürdü Türkiye’ye eve. Evraklar…
Televizyon altında diğer evraklar yanında. Rahmetlinin ruju, saklamışım kendi kâğıtları arasında, unutmuşumdu. En ağrı…
Kutuda…
Oğlumun ayakkabıları, tabancası, çorapları, dişi, saç teli. İlk defa berbere götürmüş şaklamıştım…
KOKUSU
Allah’ım kokusu geldi burnuma, içim cız etti…
Bilmiyorum ben daha bu özleme ne kadar dayanabilirim, bilmiyorum…
Korkuyorum, öğrettiler bana…
Göremesin, kavuşamazsın diye. Bilmiyorum…
Bildiğim dayanmaya gücüm kalmadı!