Hanımın soy ağcını yazmıştım ya…
Hani İzmirlimde yazdı utandırdı bizleri…
Tabii ki dünya tabak gibi ve hepimiz biliyoruz ki bizleri leylekler getirdi(!)
Hani hep derim ya boşuna yazmam, vardır elbette bir sebebi…
Kadın milleti kardeşim, kadın milleti…
Her biri birer gelin, her biri birer kaynana…
Ve biliyoruz ki gelin ve kaynana bir pek sever birbirlerini…
Hanımın yengesi…
Yani amcalarından birinin karısı, pek severmiş kaynanasını…
Kaynana da boş değilmiş gelinine karşı…
Uzun yıllar önce vefat etti…
Ben…
Severdim babaanneyi, “erkek gibi” kadındı…
Yenge üzülür dururmuş neden öğrenmedim, edinemedim bu bilgiyi öncesi diye…
Kaynanası “Rus tohumu(!)”
Bak beni okuyan genç kardeşim…
İster gör beni kardeş gibi…
İster bir ağabey veya baba öğüdü olarak kabul et bu sözlerimi emi…
Kadın milletinden kork oğlum kork, çekin yani…
Avrat dediğinin sağı solu belli olmaz, vezirde eder rezilde eder seni…
Baba öğüdüdür bana, dinledim, özümsedim kafam rahat etti…
Baktın kadın milleti kazınmaya başlıyor araziye uy, bir…
Kaybol yani ve yine gördün, duydun ki ikincisi…
Hanımın kaynanasıyla tartışıyor, kavga ediyor ki kendi terbiyesizliği…
Öğretmemişler vakti zamanında büyüye karşı gelmemeyi…
Sakın taraf olma…
Bırak yesinler birbirlerini!
Ne zaman ki annem bana hanımı şikâyet etmeye kalktı veya tersi…
İki kelimeyle ya susturdum ikisini…
Veya vurdum yumruğu masaya son sözü söyledim…
Olmadı öyle bir bağırdım ki yeminle ikisini birden oturdukları yerde zıplattım…
Kafam rahat etti!