Almanya’da bile!
Bir kadın, Türkiye’de…
Pardon, Tayyipistanda…
Bir Türk kadını, bir Türk’ün kadını…
Sayın Gülay Özdem Hanımefendi, hem de televizyondan…
Yayın halindeyken tepkisini koyup, bu kahpelere göğüs gerebiliyorsa…
Ben…
Bir çeyrek ki açık açık yazıyorum, erkeklik gururumu hiçe sayarak…
Ayakta zor duruyorum, yani dayak yüzde yüz…
Dayak yiyebileceğimi, belki daha kötüsü…
Bile bile bu adilere meydan okuyorsam…
Okuyabiliyorsam…
Senin ellerin bir tarafına mı kaçtı?
Tavşan kadar yüreğin yok mu?
Ellerin armut mu topluyor? Ne oluyor sana…
Nedir bu korku, ne bu sessizlik, nedir, nedendir tepkisizliğin?
Atatürk’ün askerleriyiz diye atıp, tutuyorsun…
MHP’liler gibi onunuz, on beşiniz bir araya geldiğinde…
Ve yine onlar gibi…
Tek başınıza kaldığınızda nedendir sessizliğiniz?
Beş bin yiğit hazırda bekliyormuş…
Ben çok gördüm, birini de beşini de…
AMA…
Türk gibi, Atatürk’ün gerçek vatanseverleri gibi tek başına düşman karşısına çıkabilecek yiğitleri ancak, evet ancak ya kitaplarda okudum veya…
Allah rahmet eylesin o SEKIZ, onlar adına ve adında bu vatan bu millet içini kanını feda eden gerçek yiğitler, gerçek şehitlerde gördüm.
Metaneti…
Evet, hiç gittiniz mi bilmiyorum…
Ben gittim, şehitliklerde ana – baba, yâr, kardeş gözlerinde okudum!!!
Korkuyorsanız…
Geberin be, haktir, müstahaktır size!
Al tarafı bir zibidi, bir zübük…
Evet, karşınızda alt tarafı bir zübük, kimsenin ciddiye bile almadığı…
Ama sizler korkuyorsunuz…
Anlamıyorum, anlamak istemiyorum sizleri!