Allah…
Bugüne kadar çok şeyi bana hediye etti, çok şükür Rabbime, çok şükür…
Ne nankörüm ne kör…
Ama bana dedi, Önder alin teri, alin teri…
Bileğinin gücü ve hakki…
Ne geldiyse havadan gelmedi, iğneni ucu, bilgi ve mücadele…
Sürekli ve amansız bir mücadele.
Çeviremezsin dünü geriye…
Olan oldu, yaptın yapacağını…
Ama hâkli ama hâksiz, af edemem…
Kontrol ettim, ortalama 20 ile 30 Euro arası…
Böl 600’ü 25 Euro’ya…
24 çıkar!
Altmıştan sonrası…
Rüya, HAYAL!
Yat kalk dua et, yat kalk dua et…
İnşallah hesabım devletin Bahçesi hesabi değildir…
Yoksa öyle bir günaha girdin ki…
Öyle büyük bir vebal altına, günah aldın ki…
Kelimleler ile anlatılamaz!
Buna rağmen vereceğim mücadelemi…
Burada Almanya’da…
Ruhsatı alayım alamayım bu mücadele verilmeli!
Kişisel verilerin güvenliği…
Devletsen devletsin, toplum nazarında yanlışsın…
Çünkü kişiden, bireyden topluma…
Toplumdan devlete VE HEPIMIZ sadece insanız, sadece birer insan…
Ama hâkli ama hâksiz yanlış yapabiliriz…
Ve devlet…
Denetler baba gibi, kontrol eder, ETMEK ZORUNDADIR, düzeni sağlar…
Ama…
Devlet ana – baba şefkati, güveni…
Ve sevgisini de gösterebilmeli, af etmesini…
Unutmasını bilmeli!
Anlatmışımdır Almanya’da cankurtaran hikayesini…
YEMIN etim huzurunuzda, YEMIN…
Evet, söylerim, anlatırım AMA söylemek, anlatmak başka…
Fiiliyata dönüştürmek başka…
Neden yayınlamadım söz verdiklerimi?
Döküldünüz mü sokaklara?
Suçtur, suç. BÜYÜK SUÇ …
Ve ben kanunlara, nizama bağlıyımdır, bağlı…
AMAAA…
Bu demek değil ki başkaldırmam yanlışa!
Ancak böyle insan, insanlık ilerledi…
Başkaldırdıkça yanlışa, ancak böyle erdi hakka hukuka.
Can veren bir evlat…
Can veren, NEDEN?
Cankurtaran zamanında gelmediği için can veren bir insan…
Oldu ana, babaya “ilham”
Mücadele verdiler uzun yıllar…
Seneler…
Akan göz yaşları, sinir krizleri cabası…
Bak bugün…
Cankurtaran, polis en kısa zaman zarfında, “en geç on dakika” içinde yanında!
Hadi ben gitti…
Anası kuzusuna pişirdi, ulan ev oldu tamtakır…
Önder’i düşünen yok, bu çeyrek ne yer ne içer…
Nasıldır bilen yok!