Bulaştırmıyorlar, biliyorlar nelerle uğraştığımı. INAN minnettarım, zaten gerçekten delirmek üzereyim, sırtım INANILMAZ, tam o leke üstü olmalı. Çizersen akciğeri bedenine, uç nokta. Ağrılar TAM orada. Nedir bilmiyorum. O doktor ya hayatimi kurtardı, ilk değil masadan kalkamazsın diyen (heyet, inanılacak gibi değil, değil mi?) VEYA bana çok acili bir son hazırladı. KORKUYORUM sormaya, YIKIYOR BENI ANINDA, üzüntü inan zehir bana. Yok çaresi, YOK eninde sonunda soracağım, öğreneceğim ve belki bulaşmak zorunda kalacağım.

Ya aslıda birçok şey hayatin olağan seyri…
Deee…
Bende ne sinir ne uğraşmaya güç kaldı. Bak az kaldı…
01.10…
20 ve 22.10 biliyorsun beni, benim için hepinizin değeri, önemi ayrı ayrı…
Fark etmez ha Hakkin rahmetine kavuşan ha yaşayan…
Değerlisiniz, çok değerli.

Bakmadım ne haberlere ne piyasaya…
Anlattım ya…
Arıyor çocuklar beni, kaçıyorum bucak bucak…
İnsan…
Kendinden, sevdiklerinden ne kadar ve nereye kadar kaçabilir ki???

Biliyorsun değil mi…
IHTIYACI?
Biliyorsun değil mi ÖZLEMI…
Hasreti…
Ya öyle ya böyle…
Ne biri ne öteki!

İyi geceler, ibo 800 x 2 + uyuşturucu…
Bugün üçüncü…
INAN…
Yaşamıyorum ben!

Allah, yüce Mevla’m korusun sizleri…
Huzur…
Mutluluk, bet ve bereket versin…
### Sağlık, sağlık en önemlisi… ###
Allah’a emanet olun…
😊
Sonra çeyreğe!