Ulan hıyar ağası…
Seni gidi eli maşalı…
Mahalle karısı…
Eli maşalı Kasımpaşalı…
Bağdat hırsızı…
S.ktin memleketin anasını…
Seni gidi eli maşalı mahalle karısı seni, seni gidi Kasımpaşalı!
Koymuşlar Kasımpaşalı ayıyı…
Saraya, bin bir odalı…
İlle Kaşımpaşam demiş, kendini her hal ve hareketinde belli etmiş, O sadece bir mahalle karısı…
Değiştirmeli atasözünü değiştirmeli, olmalı…
Armudun iyisini yer Kasımpaşa ayısı…
Memleketin namusu, ırzı…
Parası…
Mal ve mülkü, ailecek, yandaşı ve de yoldaşı…
Yürüttü, yürüdü bu yolda bu uğurda, koydular birlikte ama ne koymak, inlettiler inim inim, koyarken A’sına milletin. Yiyen memnun y.rağı…
Merakta kalma, koyanda memnun, O sadece bir Kasımpaşa ayısı…
Demek ki milletin gizliden gizliye çekermiş canı Kasımpaşa y.rağı…
Kendi düşen ağlamaz paşam, yedin y.rağı…
Otur aşağı!