Allah belamı versin yalanım varsa!
Canım istemiyor anlamıyorlar, dost…
Evet eski bir arkadaş, kardeşten öte…
Zaten…
Bir elin parmaklarından çok daha az…
Dost dediğim, kardeş bildiklerim.
Arıyor…
Kaçıncıya, yok gerçekten telefonu duymadım. Telefon sapığı değilim…
Belki 25 – 30 senedir vardır cebim, ilklerdenim…
Çalışırken başka…
Ama emekli olduğumdan beri UMURUMDA bile değil, zaten mobil hafıza, telesekreterim.
Kendi dertlerime derman olamıyorum…
Bitmişim…
Birde, vallahi billahi şurada beş – on insan…
Kendi himmete muhtaç dede, nerede kaldı gayrıya himmet ede?
Onlar bile bana…
Çok fazla!!!
Ne ister bu insanlar benden?
Yok biliyorum dost, öylesine de arar ama yok kardeşim yok…
Vardır muhtemelen ucunda yine bir istek, bitmişim, bitmiş…
Anlamıyorlar!
Neden ölemiyorum ben, neden???
Bitse, kapansa gözler…
Ebediyen!