Kâbusum, KORKUM…
Kaybetmek, yok ya ne parası, pulu…
İnsan, can kaybetmekten aklim gidiyor…
Dada’nin kazasını hala atlatamadım, Allah bağışladı!
Ali ile bir işimiz vardı bugün, kardeş bir şey istedi…
Gene Önder, neden Öndersiz hiçbir şey olmuyor anlamıyorum ki!
Telefon ettim, garaj…
Saat söyleyin ona göre kendimi ayarlayayım, Ali demez mi dün gece hastaneye gittik…
Neden?
“Füxxx!”
Aklim gitti, hanıma söyledim, kapadı dükkânı benden önce koştura koştura gitti…
Neyse göz nezlesiymiş AMA oğlan yarına, kardeş haftaya yolcu…
Bir b.k yiyecek Tayyipistanda korkudan aklim gidiyor, ameliyat…
Kocası da öyle, anası. Hepimiz tedirginiz. Koca gırtlak, yok çaresi…
Kendi, kızı, benim evlat felaket…
Var aslında var, spor…
Ve tecrübelerle sabit, yürümek. Yeminle insan gibi yürü sadece…
Bir, iki saat günde. Kendimden biliyorum ya, on beş – yirmi kilo verdiğim oluyordu…
Dedim mutlaka öğren göz ile ameliyat arası bir ilişki olabilir mi?
İnsan bedeni…
Hassas bir denge, durup dururken dertsiz başımıza dert almayalım. Vallahi billahi öldürecekler beni…
Bunların yüzünden, SEN dahil…
Korkudan öleceğim!
Yeminle öyle korktum ki biraz kendime gelmem lazım…
Ruh halim…
Anlaşılan iyice yıprandı!