Allah cümlemizi beterinden korusun…
Onlar…
Her zaman bizlerle, en azından benimkiler öyle diyebilirim!
Fena bunaldım…
Büyük sıkıntılar içeresindeyim, her şey o kadar üst üste geliyor ki…
Hangi birine yetişeceğimi şaşırdığım gibi güç, kuvvet, akıl kalmadı…
Bitti, bitti. Tükendi.
Sağlığım başta olmak üzere…
Nereye ve hangisine!
Ben mi Ona, O mu bana söylemişti…
Söz vermişti hatırlamıyorum. İnanın yalan olur…
Hatırlamıyorum, hatırladığım…
Seninle gırtlak gırtlağa gelsek bile, bana kahvemi yapacaksın! Dediğim…
Söz mü?
“Söz!”
Altıncı his denilen var mı yok mu?
Ölmüşler yaşıyor mu?
Bizlerin yanındalar mı?
Allah…
Yüce Rabbim kendisi veriyor yine bu gibi soruların cevabını, nerede?
Kitapların, kitabında…
Tam tamına aktarmak iddiası olmadan, “ben onlara haberdar olmasını istediklerimden, haberdar ederim”
Uzun zaman oluyor, çok uzun bir zaman dilimi…
Belki sıpamın iki gün sonra yaş günü diye veya malum oldu Ona sıkıntılarım…
Allahımmm…
Nasıl özlemişim, bu gece rahmetliyi gördüm rüyamda…
Her zaman yediğim b.k…
O kadar seviniyorum ki heyecandan uyanıyorum. Ulan it, yat zıbar, uyanma!
Ya rahmetliyi ya babamı…
Ne zaman…
>>> çok büyük sıkıntılar içinde olsam <<<
Yanımdalar, girerler rüyama ve ben o sıkıntıları aşacağımı bilirim…
Tecrübelerle sabittir, sabit!
O kadar dalgınım, darmadumanım ki…
Onlar olmasa…
Ölmüşlerim ve yaşayanlarım…
Ben bir hiçim!