Yeni sünnet olmuş çocuk gibiyim…
Ufacık, ufacık adımlar. Bacaklarımı ayıramıyorum birbirinden, her tarafım çok ağrıyor…
Bu yüzden de bu kadından ayrılmak istemiyorum, bakma bağrıp çağırıyor ama bizleri ancak öyle “adam” ediyor.
Annemin kalp kapacıkları, verdiği ilaç 23mg…
Benim ki 47mg…
Düzensiz kullandığı için kıyametleri kopardı, kan aldı…
Dedi bir ay sonra KONTROL edeceğim, yine kan alacağım…
😊
Annem tutuştu, ilaçlarını düzenli kullanıyor. Birde benim kanıma baksa…
Kendi elleriyle öldürür her halde!
Sadece ağrı kesici…
Değer vermiyorum ki kendime, canıma. YOK…
Sadist değiliz, kendi kendine işkence etmekten zevk alan…
Normal halimizin aksine, annem ve ben kendimize hiç bakmıyoruz.
İhmal ediyoruz KIII ihmalci insanlar değiliz ama sadece canımıza karşı böyleyiz!