Hani sabah doktora gitmiştim ya…
Hani dedim tövbeler tövbesi ÖLECEKSEN, ölmeden evvel her şeyi hal et öyle öl diye!
Oma’nın doktoru ayrıydı…
Dedim kolaylık olsun, demez olaydım götürmeye başladım benim doktora…
Kadın bu sabah faturayı verdi elime, ödeyeyim diye. Biliyor ben ilgileniyorum maddi manevi her şeyi ile. ZATEN TÜM KORKUM BU YÜZDEN…
Oma’yı ancak tanıyan bilir, kuzenine de anlatmıştım her şeyi…
Elimde delil yok, ispatlayamam yani…
Kadın >>> neredeyse <<< son ana kadar parasına, malına hakimdi!!!
Gidip, gelenlerdendi…
Akil bir geliyor, zehir. Bir gidiyor bebekten beter…
Gittim bankaya ödeyeyim diye, günlerden beri oraya buraya telefon ediyorum…
Varsa alacağınız, oma vefat etti, görün hesabınızı!
Hristiyan’sa Hristiyan, benim bildiğim kimse kul borcuyla dikilmemeli tanrı önüne…
NOKTA!!!
Banka…
Senin artık yetkin yok demez mi!
Nasıl ya? Yetkim ölümden öte…
Son arzusuydu, sürüklemede kaldı. Anlatmışımdır, tam kriminal romanlarına öykü olacak malzeme…
Para var, borç var ödeyemiyorum. Dedim ben kendim için para istemiyorum, al faturalar öde…
YOK ödemiyorlar. Sözde Oma birisine hesabındaki parayı miras bırakmış, ya tamam olabilir…
Borçlar ne olacak söyle…
???
Benden söylemesi…
Kul hakkıyla yaratanın karşısına çıkmak istemiyorsan hal et işini!
Yeminle bir bilseniz nelerle uğraşmak ZORUNDA kaldığımı, kafayı yersiniz…
Tek şahidim, hani anlattım Frau Warnke ve kuzeni…
Ancak onlar biliyor rahmetliyi!