“Dostluğumuz” ta rahmetli zamanına dayanır, üç aşağı beş yukarı aynı zamanda evlendik…
İki yeni evli çift, çok güzel bir arkadaşlık dönemimiz oldu. Ta ki kaza olana kadar…
Sonrasında annem anlatıyor ben komada, hastanedeyken falan çok yardımcı olmuşlar velilerime.
Makarnam kadar…
Izgara köftemde çok güzel olur, yok kendimi metih etmiyorum…
Bana söyleneni tekrarlıyorum. İkimizde ayni guruptaydık, cuma öğleden sonra giderdik balığa, pazar akşama kadar. Balıktan başka her şey…
Ye iç keyfine bak, güzeldi yani çok güzel. Ta ki köftem söz konusu olana kadar…
Bir iftira…
Allah inandırsın, iftira içeriği ile ilgisi – alakası yoktu!!!
Selami sabahı kesmedim, merhaba, merhaba(!)
Ne kadar inatçıysam, tepemin tası çabuk fırlar, sigortalar var…
İşlevsiz yani çabuk atar…
Bir o kadar da kinciyimdir kanımdan kan, canımdan can, kalbimde bir köşe sahibi değilse…
Unutmam da yoktur, af etmemde!
Eşi berber, valide hep gider…
Yeni geldi berberden…
Alman vatandaşlığına geçmek istemiş, kendisi ve çocukları…
Kocası istemeyince ya hep ya hiç demişler!!!
Anlatmışımdır…
Ben zamanında geçtiğimde, hanımı Türk bıraktım, istedi…
İzin vermedim, ikna ettim…
Vardı nedenlerim…
Kime güveneceksin kardeşim…
Kendinden başka kime?