İnsanlar eskiden kelimelerin anlam ve önemine bir başka emniyet veriyormuş…
En azından birçok ailede bu böyleymiş, köy yeri dahi olsa…
Hani diyoruz ya “cahil – cühela”
Sen…
Kurban ol onlara…
Bu insanlar bile ayırt etmesini biliyorlarmış. Ne zaman bu ayrımı, ayrılmayı demiyorum ayırt edebilme kabiliyetimizi yitirdik bu millet, bu toplum bozulmaya başladı.
Eskiler bilirler, çocuk yetiştirirken…
Evladım, bu yaptığını sana yakıştıramadım…
Çocuğum bu yaptığın ayıp…
Yapma yavrum, karıncaları ezme, arıları öldürme. Allah’ın yarattığı faydalı canlılar bunlar…
Yapma günah…
Derlermiş. Gün geldi…
Ayıp gibi, sana yakıştıramadım gibi kelimelerin HEPSI olmuş…
GÜNAH…
Ve insan…
Ve toplum…
Ve Türk bozulmaya başlamış!
Tövbe etmesini bilmeli…
Kullandığımız kelimelere dikkat etmeli, anlamlarını bilmeli, bilinçli olarak kullanmalı…
Ciddi olmasını bilmeli, Allah’ın takdirini kazanmayı bilmeli.
Cüz X – Enfal 41 – Tevbe 93 – 48:25