Uslanmıyor yâr, uslanmıyor. Hanımda bekler uslansın diye ama bu yürek uslanmıyor, uslanmaz!

Öte diyarda…
Gönül bahçemde üç nadide çiçek açacak, istemem daha “hakkım” olan yetmiş dördünü…
İlk göz ağrım, sevdam…
Ortası vefakâr, gerçekten çilekeş hayat arkadaşım…
Ve sen son göz ağrım, sen bir tanem ve sen kalbimin kraliçesi.

Telefon geldi…
Gitmem lazım, kaçta dönerim bilmem.