Ha insan ha hayvan

ÖNCE CAN…
Neler demiyorlar ki benim için, özellikle kendimden bildiklerim…
Cimriymişim…
Ey anam ey, ye benim gibi “çocuk yaşta kahpe feleğin darbesini”, kaybet canından kıymetli olanları…
Yitir sağlığını, iş gücünü…
Görürüm ben senin g.tünü!

Bir belgesel yayında şu anda…
Almanya’da doğal yaşamı koruyan insanlar, çoğu gönüllü…
Ne isterler bilmem ki, zehirlerler, vururlar kurdu, kuşu…
Benim tize…
Giderayak, evden çıktık çıkacağız dedi bana:
“Hep insanlara olmaz, hayvanları da düşün”
Açtı elini…
Bekliyor para(!)

Nefret ederim birisi bana yapmam gerekeni söyledi mi…
2,5 gram bile olsa bilirim yapmam gerekeni…
İnatçıyımdır da Arnavut’u bile çıkarırım cebimden bu konuda…
Tersime gelme yani, yapacağım varsa bile yapmam…
Benim bildiğim ibadette, iyilikte gizli yapılır…
Ne çare?
Bilmiyorum nereye gideceğimi, kime danışacağımı, bilmiyorum kardeşim bilmiyorum…
O kadar çok ki…
Halliye sormak durumunda kalıyorum, beyan etmiş oluyorum niyetimi…
Canından can bile olsa, ana yarısı bile olsa söyleme, yap yapacağını…
ANCAK…
İmkânlar sınırlı olunca, verilmesi – gidilmesi gereken çok olunca mecburen kimine öncelik tanıma zorunda kalıyorsun, acilliyet yani…
Ha insan ha hayvan, imkânlarım dahilinde yaparım yapacağımı…
Çok kızdım, tarif edemem nasıl kızdığımı çünkü başka insanlarda vardı o an yanımızda…
Fakir – fukaranın da hakkını vermeye çalışırım, kedinin de köpeğinde…
Allah sana veriyorsa…
Sende vereceksin!!!

Gittim baktım cebime, hanımda olan para dahil tamtamına 200 Tayyip Lirası var cepte…
Döviz var, yok değil. Bozdurmadım bir gün öncesi yeter diye…
Köy yeri nereden bulacağım, bozduracağım şimdi para?
Benzine, çaya – kahveye, gerekirse bir tosta yeter dedim bozdurmadım.

Yeminle yapıyorum yapmam gerekeni, ÖGRETIYORUM evlatlara…
(Kendi çocuğuma, yeğenlerime, tanıdıklarıma)
Tembihliyorum hanıma…
Allah veriyorsa sana, sende vereceksin…
NOKTA

Çıkardım otuz Lira verdim, kaldı cepte 170 Lira…
Ya yolcuyum, yolculukta neler gelmez başa?
Söylesene evvelsi kediye – köpeğe alacağım mama…
Her seferinde veriyorum, her seferinde, unuttum gitti…
Dedim ya Almanya’dan gelen felaket haberleri…
Unuttum, insanım ya unutamaz mıyım?
Bir baktı yüzüme…
Onca İnsan içinde söylediği beni çok kırdı…
Sesimi çıkarmadım, büyüğüm dedim sustum…
Başkası böyle bir şey yapacak olsa (…)!!!

Allah var yukarıda…
Doğru bildiğimi yapıyorum, yapmaya çalışıyorum…
İnsan, hayvan ayırmıyorum…
Sende ayırma…
Elinin uzandığı, imkânların dahilinde…
Yardım et, gizlidir ibadet, insana da hayvana da!