Ne ayıp…
Kardeşten, FaceBOK’tan öğrendim…
Ulan arkadaş…
Ben bu iki buçuk gramın içine (…)!
Ya vallahi artık gücüm kalmadı, ağrılar ki sadece bacaklardı…
Ama ne ağrı, nasıl bir güçsüzlük…
Ve ortopedik olmalı artık sırt ve popom…
Ya yeminle…
Her şeye tahammül edebiliyor insan ama aptallığa ama unutkanlığa nasıl tahammül edeceğim daha fazla bilmiyorum. Gerçi…
Ruh halim…
Bir boş vermişlik içeresindeyim, ilaçlarımı bile içmiyorum…
Uyuşturucu, yoksa dayanılacak gibi değil…
Göz kapakları yine takılmaya başladı, şeker…
Allah…
Her türlü sağlık sorununu verdi, beterinden korusun…
Birde seni bana nasip etse.
Kendimi kaybettim…
Toparlayamıyor bulamıyorum kendimi…
Öteki yanım eksik…
Elimden tutup beni tekrar ayağa kaldıracak olan elmanın diğer yarısı eksik…
Allah…
Kimseyi diğer yarısız bırakmasın, ikiledim…
İkinci kez diğer yârimi kaybettim…
Hadi ilk göz ağrımla muhtemelen öte dünyada yine buluşacağım…
Bu dünyada son göz ağrımsız nasıl ayakta dururum bilmiyorum.
Kız…
Vicdansız tosba, meletin beni…
İnsan…
Kalbi olmadan, diğer yarısı olmadan nasıl yaşar?
Cümlenizin miraç kandilini kutlarım…
Allah, tekrar tekrar cümlemizin yardımcısı olsun.