Ev – araba arası…
Wiesbaden’e iner eve geri dönerken…
Kaza yaptığım yer dua yolumdur…
Evde…
Arabayı park ettiğim en uzak yer sağlıklı bir insan için birkaç dakika…
Bende 5…
Bazen 10 dakikayı bulabilir. Dua ederim…
Dertleşirim…
Bazen şikâyet ettiğimde olur, Ondan medet umar yârdim beklerim…
Anlatsam, imkânı YOK INANMASSINIZ!
Sabah kalkmışım, dükkânda işler durma noktasında, gelirse KI ESKIDEN IMKANSIZDI…
Neredeyse imkânsız, sökük falan, HEP TAMIR…
YENI YOK!
Bir telefon!
Beklemedeyim…
Ölüm ile öç alınmaz…
Gidecektim…
İzin çıkmadı, herkes durumları idare edemez, herkes yönetici olamaz…
Yatıştırıcı, uzlaşmacı…
Herkes insan olamaz, SORUNDA BURADA!
Yana yakıla dua ediyorum kaç günüdür, yana yakıla…
Muhtaç etme kimseye…
VE (…)