Öğrenene kadar…
Pişene…
Bir kulağımın arkası kalmisti, eh onu da sevdiklerim…
Güvendiklerim s.kti…
Düdüklenmedik yerim kalmadı.
Hayat be…
Tek beklentim, bir torun kucağımda…
Tercihen kız ama başa bela varsın, sağlıklı olsunlar bir sari pipi…
Görür işimi.
Aradan geçmiş 20, 30 sene…
Sonra okul zamanı, çocuktum daha…
Büyüdükte ne oldu?
Çirkefe, pisliğe bulaştıkça, gördükçe iğrençlikleri…
Kapandım içime. BIR, bir tane (…)
Yok çevremde, yalnız geldim, yalnız gideceğim yine.
Bugün kardeşte, Ali’nin işi bitmiş, erken gelmiş, oturuyoruz bahçede…
Bir anda etrafımı tavuklar sardı, ulan bu ne?
Ali oturdu yanıma, geldi bir uyuz, pireli zıpladı kucağına…
O ara kardeşten bir ciyaklama, horoz bacağını gagaladı…
Zıplayan daha “bebe” o da horoz…
Aman ne muhabbet aman ne sevgi, ulan insan gıdağı sever mi?
Ramiz geldi aklıma, hani elveda Rumeli…
INANIN…
Tüm manyaklar benim başımda.
Amerikalı bahriyeli…
MUTLAKA gitmem lazım önümüzdeki günlerde…
Bana anlatacakları vardı, kafa dengi…
Öğrenmeli derdini!
Bilgi önemli…
Kendime…
Anlatabildiğim kadarıyla başkalarına…
Ser verilir…
Kafa…
Sır verilmez o başka.
*
Kasımpaşalı geldi…
Tophaneli…
Beyefendilik BITTI!
Babaannem, halam…
Rahmetli babam olsa hayatta…
Önder olurdu paramparça!
AMAAA INAN…
İçimde…
Bir yerlerde HALA yatar bir İstanbul Beyefendisi…
ANINDA…
Dönebilirim eski halime…
MAYAAA!