Sen bana sabır ver. Elimi (…)
Atlatayım bu süreci, atlatalım…
RABBIM…
Sabır!
*
Kendi dertlerim yetmiyor…
🙂
Küçük pezevengim benim; DaDa…
Ortak çıktı sarmalarıma!
Arife…
Evlat çok istedi toplandık ailece…
Çok, çok güzel oldu…
Özlemiştik HEPIMIZ ama Önder…
Saat 20 gibi uyukladım, geldiler uyandım…
Toplandık masa başına, çok fazla yiyemeden kalktım çünkü…
Evlat saymış…
🙂
Onlar gelene kadar dört defa yemek yemişim, halbuki lokma lokma…
Bir istisna, bir tabak 8 tane falan…
ÖKSÜZ DOYURAN lahana sarma…
Üşüdüler…
Kapadık balkon kapısını, bir saate kalmadı oksijensiz kaldım…
RESMEN his ediyorum, nefes alamıyorum…
Onlar masada ben gittim uzandım, valide “misafir” gelecek ya kaldırmış yatağı yorganı…
Onlar gelmeden her şeyi gene eski haline getirdim, dedim ya uzandım…
Birden…
Ulan b.kumu çıkaracak, zaten nefes alamıyorum, evlat gelmiş yattı üstüme…
“Baba kay, yatacağım yanına”
Haydaaa…
Baktım olmayacak, gerçekten nefessiz kaldım, gittim validenin odasına…
Uyumuşum orada…
Çocuk gibi…
Dayanamıyorum hiç bir şeye, bekliyorum evladı…
Gideceğiz Omaya…
Benden…
Bundan sonra ne köy olur ne kasaba!
NOKTA
Öğleden sonra kardeşe…
Mangala.