Allaha çok şükür, Allaha çok şükür…
Ya ben, biz kimiz neyiz ki?
Allaha çok şükür!
Ama…
Olağanüstü yoruldum, tir tir titremeye başladım gene, gitmem lazım…
Hal yok kıpırdamaya. CAN…
Can bu can, belki kurtarılan???
Prof. Klein…
Beni profesörden aşağısı kurtarmaz, zaten bildiğin bir doktor bana yârdim edemez…
Masada kalmamı önleyen insan, yapacakları ameliyat…
Tesadüfen ya tesadüfen görmüş dosyamı, ilgisini çekmiş…
Okudu, DURUN dedi. Ekibi ile artık Offenbach’da tedbirden yayınlıyorum ki…
MECBURUM gelmeye…
Dünya…
Manyak dolu!!!
🙂
WBK … In dubio pro reo
>>> „Hier stehe ich, ich kann nicht anders. Gott helfe mir. Amen!“ (Martin Luther) <<<
EVET, insan özünde neyse O. Yedisinde neyse yetmişinde, aile görgüsü. Bu yüzden görgü…
Bu yüzden eğitim bu yüzden kalite, koyma pınar pınar olmazmış… İlle dibinden kaynayacak!
Ne var biliyor musunuz?
Kendime geldim, YOK eski günlerim değil…
AMA…
Onun benzeri!
Kombinatorik (Kombinasyon) zor görevler, zor şeyler…
Bilmece çözer gibi…
Oldum olası benim şeyimdi!
Koy önüme problem, koy…
İlgilendiriyorsa, ilgimi çekerse…
“Mutlaka”
Evet göt korkusu, YOK kendim için korktuğumdan değil…
Sevdiklerim, koruyamazsın herkes hastaysa, koruyamazsın…
Devletin bir kurumu…
Ne demek ya bir devlet kurumu…
Hem de beni doğrudan ilgilendiren, yapılan iyilik hatırlanır…
Allah korusun…
AMA anlatmışımdır, hatırlayan hatırlayacaktır…
Yap iyiliği at denize…
Kul bilmezse…
Allah ama inan hatırlanır!
Hep böyleydim, para…
Sanki önemliymiş gibi görünür, cimri derler bana…
Halbuki hiçbir ehemmiyeti yoktur…
AMA can…
Bir bebenin gülen gözleri, bir çocuğun…
Ömre bedeldir!
Hadi ben…
Sahi ben…
🙂
Frankenstein!