Bak…
İki hafta öncesini hatırla, cebinde para…
Ne un ne maya ne tuvalet kâğıdı ne bir şey…
Al parayı…
Münasip bir yerine!
NOKTA
Uykum geldi, yoruldum ya…
Benim işim değil artık böyle şeyler…
Konuşmak zaten, düşünmek olağanüstü enerji istiyor…
YORUYOR
Dün…
Psikosomatik, KESIN…
Kafamın sol tarafı, cayır cayır…
Üzüntü…
Elimde muhtemel bir çözüm KIMSEYE ulaşamıyorum. O…
Okuduğun…
Bizleri “tanıyan, bilen” insanlar…
Hiç olmazsa cevap veriyorlar O da neden biliyor musunuz?
Hani yazdım…
Dükkân kapanacak mı kapanmayacak mı meselesi, sabahın köründe…
DÜZGÜN bir dil ile anlattım meramımı, insanların dikkatini çekti…
Neyse…
Beklemedeyim, gelir gelmezler üzerime kendi bilecekleri…
AMA BEN…
Aynada yüzüme bakabileceğim, ben elimden geleni yaptım…
Tayyipgillere mi…
Yok…
İçimden gelmiyor…
Ama O profesöre yazacağım, hani 180 derece…
Türk’ü, Almanı her neyse ne…
Türkiyeli bile…
Can ve can kaybetmenin acısını bilirim. Allah korusun…
Helalleşemiyorsun bile, Allah cümlemizi korusun. Gözler…
22 Cent hadi 25 olsun…
Oldu, gördün(üz) AMA iki ayrı “mekanizma”
OLMAZ…
BIR OLMALI!
WBK … In dubio pro reo
>>> „Hier stehe ich, ich kann nicht anders. Gott helfe mir. Amen!“ (Martin Luther) <<<