Anlamaz beni insan…
Hesaplayamaz…
Bu yüzden tehlikeli görür çeyreği…
Ayakta bile duramayan.
Olmaz benden ayaktakımı…
Hiç olmadı…
Bu da bir neden, nedeni neden eden ben.
Yüreğimdeyse insan…
O değerler…
Ne çekinir ne korkar benden…
🙂
Şöyle demiş olalım, korkar şüphesiz…
Atmasın deli tepe, sigortalar, kofra…
Ama bilir küfür, kafir…
Bağırıp çağırır, olmadı bir tokat…
Geçmez ötesine çünkü…
Önce düşünür…
Hem de etraflıca o esnada sakinleşir, ölçüp biçer tartar…
Sözdür…
Sözleri, peder benzeri…
Yoktur fazladan kesesi satın alsın birilerini…
Bağlasın kendine…
Ama hitap etmeye çalışır yüreğe…
Ikna beyne…
Esas silahları bunlardır Önderin!
Saldırı değildir amaç…
Yakıp yıkma…
En kötü ihtimal ile nefsi müdafaa…
Yaşa ve yaşat ilkelerden biri…
Son çare…
En son çare cana kast.
Silmem…
Söz bir kez çıkar ağızdan, yazmaz kitapta…
Kancıklık yapmak…
Ben neysem oyum, sözümün eri…
Herkes istediği gibi anlasın beni.
Çeyrek gibi dururum karşılarında…
Boyun…
Kıldan ince…
Kol kırılır, yen içinde kalır…
Ser verilir…
Sır verilmez, eğiten, öğreten böyle yetişirdi ceyregi.
WBK … In dubio pro reo
>>> „Hier stehe ich, ich kann nicht anders. Gott helfe mir. Amen!“ (Martin Luther) <<<