Bakma kızıyorum ediyorum…
AMA…
İnsanlar hâkli, ben zaten hep böyleydim, böyleyim…
Bir insan alışkanlıkların esiridir.
Mesafe…
Utanmasalar hiç dükkâna girmeden…
Sekiz kilometre öteden…
Dün annemle konuşuyoruz…
Her türlü insan müşterilerimiz arasındadır, ultra, süper zengininden tut…
“Kül fakirine”
Cahilinden, profesörüne…
Hessen Eyaletinin eğitim bakanlığında, yüksek rütbeli bir kadıncağız…
Yılların müşterisi, iç içe ya iç içe, ağzımıza girecek…
Öyle yani, yeminle abartmadan…
NEDEN?
Güven!
Düşüncesizlik diyemesin, cehalet, vurdum duymazlık demen mümkün değil…
GÜVEN, birçok, çok eski müşterilerde ayni manzara…
“Ayaktakımı…
HERKESIN müşterisi”
Olabildiğince mesafeli. Dün, daha sokağa çıkma yasağı tam belli değildi…
Tabii…
Haberi alır almaz önce O…
Dedim oğlum gel eve…
“Baba…”
Ne babası ulan? sandım evinde kalmak istiyor, arkadaşları, düzeni falan…
Bayağı bir fırçaladım…
“Baba, KORKUYORUM ya hastalandıysam, İki hafta sizlerden uzak duracağım. Babaannem, sen…”
Sözünü bitirmesine izin vermeden…
Oğlum, Allah korusun sen hastalandıysan bizler daha neden yaşıyoruz?
Demek istediğim…
İnsan sana ne kadar yakınsa…
Ne kadar güveniyorsan…
O oranda bırakırsın tedbiri elden!
NOKTA
FABRIKA!?
Betriebsprüfung
Gelsinler, alnım açık, YOK gizlim saklım!