Palavra, palavra, palavra… Kurt kocadı, itin köpeğin maskarası oldu. Kendimi nasıl yorgun his ediyorum biliyor musun? Ağrılar, hayret edilecek bir şey, O NADIR günlerden bir her halde, çok şükür. BILMIYORUM, gerçekten yapabilir miyim artık, bezmişim, bitmişim. Baksana psikolojik olarak bir telefon, BIR TELEFON ya alt üst etti beni. Akşamları, anlatmıştım sana post kutusu korkulu rüyam, INAN Önder, pilleri bitti!
En son sınav…
Hani 2,5 gramdan 3,5 grama TERFI ettim ya…
Özgüven getirdi ama…
Aması var, uğraşamıyorum artık, aşıyor beni insan dedikleri!
Galiba, emin degilim
Hani, onu da anlattım, dilek taşı diyeceğim geliyor…
Hani Osmanlı…
İçi oyuk bir taş, ZEGIN koyar içine akçeleri…
Fakir…
Muhtaç, gidip SADECE ihtiyacı olduğu kadarını alıyor içinden…
GIZLI…
GIZLIII!
Bizler böyle insanların torunlarıyız…
Atatürk ve yaptıkları…
Unutmadım O iddiayı, elektrikçiler, OMA…
Kafa rahatlaması lazım…
BIZLER…
Böyle insanların torunlarıyız…
NE OLDU BIZE…
Ne hale getirdi Kasımpaşalılar bizleri???