Dua ederim sevdiklerime, kalbimde, benimle birlikte her yerde olanlara…
Araba bozuldu ya, dün bitecekti, bitmedi. Kardeşin arabasını aldım…
Allah’ın dağı, ulaşım sorun. Kızı sabah götürüyorum, akşam alıyorum…
Tren istasyonuna bırakıyordum, Offenbach’tan geliyorum…
Git gel 100 Km…
Ölüyorum!
Evvelsi akşam istasyondan aldım…
Faili meçhul bulundu, Bengal kedisi…
Tarçın hala topallıyor, Hürrem’in kulağını ısırmış. İki gazi…
Bir görseniz, bir hayvan bu kadar mı güzel olabilir?
Yolda, kardeş anlatıyor iste Begal kedisi yapmış, dadanmış bizim bahçeye…
Bizimkileri benzetmiş, ikiye bir, helal olsun vallahi…
Dedi: “İkisi bir olsa dövecekler kediyi, dayak yediler”
Bende dedim; Kedilerin de çocukların gibi salak!
Kendi söylediğim öyle komiğime gitti ki, başladım gülmeye, kardeşte benimle birlikte…
Gerçeklik payı var çünkü…
Kendi insanım olduğu için değil, vallahi billahi değil. Bende öyleyim…
Tam bir salak…
Hatta bizim Ali bile. Hayatımda çok pislik gördüm, insan denilen varlığın > iğrenç < taraflarını…
Ancak…
Ne kendimin hele kalbimin bozulmasına izin vermedim, ne bana ait olanların…
Çok şükür tertemiz bir hayatımız var, evden işe, işten eve, çoluk çocuk…
Küçücük bir dünya…
Hepi topu dört biz, dört kardeş artı Oma artı bir…
Bu kadar yani. Yolda anlatıyor kardeş, saf saf…
Hayallerini, isteklerini. Allah…
Onunda, tüm temiz kalpli insanların isteklerini, dualarını kabul etsin…
Allah, gönlüne, gönüllerine göre versin.