Dünün aynisi…
Beş dakika kaldı dükkân kapanmasına, birdenbire canim çekildi…
RESMEN canim çekiliyor, boşadım, evde…
Çok uzun sürdü, gene…
INAN…
Çok zor çıkıyor bu can.
Büyük günah işlemiş olmalıyım büyük günah…
Veya öyle yürekten bir beddua olmalı ki tut!
Yok başka izahı ya yok başka…
Bilsem, bir bilsem…
Neden, kim…
Af dileyeceğim.
Belki anne, baba bedduası daha kötüymüş, öyle derler…
Ama ben bilerek, isteyerek yapmadım ki…
Kendi evladımda gitti, ayrıldı benden, anneciğin yanında…
Bende babayım, INAN bilmiyor, anlamıyorum.
Bildiğim tek şey, her geçen gün daha beter…
Gelen geçen günü aratıyor, inan aratıyor.