Anlatmışımdır Siberbach Halle’yi…
Gençleri…
Ne zaman görsem onları evlat gelir aklıma…
“Gidebileceğimiz bir yer yok!”
Yine yazmışımdır, konuştum çocuklar ile…
Yardım teklif ettim…
Ulan Önder, ayakta durmaya halin yok, başındaki manyaklara yetişemiyorsun…
SEN…
Hiç uslanmayacak mısın?
Camii zamanlarıydı…
Çocuklara hem bilgisayarı öğretiyorum hem eğitiyordum…
“Türkoloji’yi”
Tarihimizi, kültürel temel ilkelerimiz ve düşüncelerimizi…
Ailenin önemini…
Bayrağı…
Atatürk ve arkadaşlarını…
“Atatürkçülük felsefesinin” ardına yatan gerçekleri!
Hem korkar, çekinirlerdi benden…
Hem…
Gerçekten samimi bir sevgi, saygı gösterirlerdi. Yeminle bende sevdim onları…
Yaramazlıklarını. Güzel bir ortamdı…
Kızlı, erkekli.
Nedendir bilmem, her halde tipi bozuklardanım…
Tutumum, duruşum…
Ses tonum…
Halbuki gerçekten öcü değilim, olduğumu sanmıyorum…
Ama şaşmaz kuralarım, ilkelerim…
Kimi şeylerde disipline verdiğim önem belki!?
Devam edecek…