Evet, Wiesbaden ya Wiesbaden…
İnan…
Taraf olanda olmayanda…
Olur bertaraf, olabilir yani…
AMA…
Benim gibiler ki hem orada hem burada hem şurada kendine düşman yaratan…
İflah olmaz, olmaz adam.

Nedir…
Neydi benim davam?

Vatan, millet mi?
Yok…
Toprak mı?
Yok…
İnsan mı, EVET!

Hümanist miyim?
Değilim…
Ama yürekten inanıyorum, yürekten…
Hem insana hem onu Yaradan’a…
Halbuki sen değil misin beni kandıran, yalan söyleyen?
Buna rağmen…
Derdim insan…
İnsan ile dilde olur, toprakta…
Vatanda olur millete…
İnsan olunca insanda, canda yaşar…
İnsanda…
İnsanlıkla batar düşünceler, hayaller, umutlar…
Söner sevgiler, yerle yeksan olur aşklar…
İnsan…
İnsanlığından çıktıkça!

Bencillik…
Şeytandan, dirlik Allahtan birlik…
Ümmet-i Müslim’in…
Ümmet…
Biz…
Hz. Muhammenden, Iman-ı Azama…
Yedi halife…
Hz. Musa’dan Hz. İsa’ya…
Ali…
Hangisi insanlığını kaybetti…
Hangisi Allah’a hizmetten, ona inanmaktan yıldı, yolundan çıktı?

Ve daha saymadığım, sıralamadığım kimler kimler…
Bakkk…
Tac Mahal…
Yürekten sevginin, büyük bir aşkın abidesi…
Ya hikayesi, perde arkası…
Binlerce insan sefil oldu…
Açlıktan, yorgunluktan öldü…
Perde arkası, gözün görmediği…
Ama insan olanın ile bilmesi gerektikleri!

Yitirme…
Yitirmemeye çalış insanlığını, yanımdaki…
Belki hastalıktan, bencilliğin had safhası…
Sende de…
Sende de var bu rahatsızlık, sende de…
Dayan Önder dayan…
Unutma, yitirme, bilincinde, farkında ol…
Ne olduğunun…
Kal…
Kalmaya çalış olduğun gibi!

Zamane hastalığı…
Özümüze dönmeliyiz özümüze…
Hatırlamalıyız ne olduğumuzu!