Diye seslendim bahçeye girdiğimde, sırtı bana dönüktü…
Kardeş…
Bahçesinde oturuyor kadın arkadaşıyla görüntülü konuşuyordu…
Kızlık arkadaşı…
Hepsini tanır, bilirim çocukluklarından beri!
Arkadaşına söylüyor bağıra bağıra…
“Ay nasıl korktum, Ağabeymiş!”
Oturdum masaya, getirdi çayımı…
“Hala senden çok korkuyorum, biliyor musun”
KORK dedim sert bir şekilde…
Öcü değilim aslında, yeminle değilim…
AMA…
Sevdiklerim, değer verdiklerim…
Haliyle ÖNCE Allah koruyacak, sonra ben koruyup kollayacağım.
Oma…
Anahtarları kaybettim sandım, neyse buldum…
Kafa gitti kafa, çok pis gitti…
Gelir mi bir daha geriye?
Bilmiyorum, ben sadece…
Gidiyorum.