Tek, tek…
Rahmetli babam, İsmail ağabey…
Babanın en samimi arkadaşlarından biri, Avrupalı…
Kayınpederim olur kendisi…
😊
Lakabı kardeşim lakabı, pederin İstanbullu Kadirdi…
Özür dilerim, biraz kabaca olacak…
“Bundan (bunlardan) hayır bekleyen anasından a. beklesin” derdi…
Çok, inanın çok özlü sözleri vardı rahmetlinin…
Saydıklarım…
Her biri feleğin çemberinden geçmiş, son derece deneyimli insanlardı…
Hele babam, hele babam.
Erkekte bilgi kadar tecrübede çok önemli…
İsmail ağabey…
Yeminle unuttum sayısını, kaç defa evlendi boşandı…
Allah gani gani rahmet eylesin, zor, çok zor bir hayatı oldu…
Anlatsam…
Hem ağlar hem gülerdiniz, İstanbullu bir hem “hergele” hem Beyefendiydi kendisi…
İstanbul kaldırımı çiğnemiş neticede…
Bu güzel kentin en güzel, en nezih mezarlıklarından birinde ebediyete yattı…
Bir manzara…
Akliniz durur, iyi insandı, IYI…
Allah…
Hayata çektirdi AMA öyle görünüyor ebedi istirahati mükemmel.
Koca Arnavut, keza…
Onlar kadar inişli çıkışlı bir hayati olmasa bile…
Ehhh kimi yolu yordamı iyi bilen birisiydi, sonunda park ettiği yer…
İçimizde…
Hangi birini unutabiliriz ki?
“Akıllı kadın yuvasını yıkmayan kadındır” derdi rahmetli…
İsmail ağabey, gerçi bence bu söz ikisi içinde geçerli.
Dört kelimeden oluşan bir cümle kurdum, sadece dört kelimden…
Anladı kayınpeder…
Boşuna yıllarca boşuna, ağabeysi…
Allah var yukarıda, O da deneyimli…
Üç aşağı beş yukarı yaşıtız, gelsin konuşacağız.
“İlki zor oluyor” derdi…
“Çok acı veriyor, gerisi gelmiş geçmiş umurunda bile olmuyor!”
Öyledir, öyle…
İlki çok acı verir…
Yıkar…
Gelir rahmetli pederin sözü aklıma…
“Bundan (bunlardan) hayır bekleyen anasından a. beklesin”
Acı tecrübeler, acı deneyimler…
Dinciler…
Umarım ders alır, akıllanır bu millet…
Tarih tekerrür etmez, yapılan hatalardan ders çıkaramayan bilmez!
Cumhuriyet kuruldu kurulalı…
İlktir…
Cahil, cühela dinci. Bir ilk…
Diğeri, oldu başbakan en azından okumuş insandı, deneyimli…
“İlki zor oluyor” derdi…
“Çok acı veriyor, gerisi gelmiş geçmiş umurunda bile olmuyor!”