Gecenin bir yarısı…
FECI bir sancı ile uyandım, Allah’ım zıp zıp zıplayacağım…
Halim yok, hanıma bile seslenemedim…
Birkaç saniye mi, dakika mı bilmiyorum…
Bana öyle geldi ki sanki saatlerce sürdü.
Af edin, sözlerim size, sana yönelik değil…
Bir nevi hatıra defteri benimkisi…
Uzun süreli bir araştırma, doktorlardan bana fayda YOK…
Kendi doktorum olmaya çalışıyorum.
Diyeceksiniz ki halini anlatmıyorsun, ne yapıyor ediyordun?
Gündelik hayatim, ekstradan bir şey yok yani. Yoksa not ederdim.
Tövbe acımıyorum…
Edirne’den İstanbul’a…
Hele Eminönü manzarası aslında içler acısı AMA…
Ama yandaş, yoldaşa…
Ama sesiz şeytanlara, tepkisizlere…
LAIK…
Haktir, hak…
Gönüllerin belediyeciliği!
DEPREM…
KAPIDA!