Kaldık yine seninle baş başa;
Canım istiyor haftalardır dolma, ah sevgili sarma…
Kadın denilen başa bela!
Rica minet edeceğim ona…
Kadın denilen neme gerek?
Önder sar kendine yaprak, doldur Arap usulü dolma…
Çamaşır yıka.
Geldim eve, sarıldım tek koluma…
Önce doldurdum küçük bir tencere, koydum ocağa…
Tek kolumun karını doya, dolana kadar pişer…
Yumulurum pişen dolmalara.
Yemin ediyorum bak yemin…
Evlenen…
Gitmeli akıl doktoruna, kanma kadın denilen varlığa…
Düşürmesin seni tuzağa…
Öfff…
Mis gibi kokular geliyor burnuma.
Saat iki buçuk olmuş, bu saate kadar tek lokma koymadım ağzıma…
Kadını ne yapacaksın kardeşim?
Bağımsızlık denir buna…
Kadın…
Yatağa…
Lazım değil ille mutfağa…
Tamam lazım, olmuyor onlarsız istiyorsan aile kurmak, istiyorsan evlat…
Ama…
Görüyorsun iste TAM özgürlüğün yalan olduğu gibi…
TAM bağımsızlığın da ardına yatan gerçek, bir yalandan ibaret!