O yok, ben yok…
INAN deliriyorum aklıma geldikçe, yine hastane…
Belki Allah’ın takdiri, belki…
😊
Evlat aç kaldı ya, işsiz…
Ya vallahi o da başka bir manyak…
Gelecek…
Durumu idare edecek(!)
İnşallah…
Bu günlerde geçecek, neleri atlatmadı ki bu aile…
El elle, omuz omuza, sırt sırta!
Ben çeyrek…
Valide ihtiyarladı artı kalça sakat, bir çeyrekte onu say…
Hanım, yarım…
Evlat dörtte üçü de YANI…
Dört kişi 13/4 insan, gel de güven gel de dayan.
AMA…
İyi kötü…
Aramızda HALA bir sevgi bir saygı ortamı…
Birlik duygusu…
Yani…
Bunun da Allah’ın izni ile üstesinden geliriz!
INAN…
Aslında iyi bir “organizatör” sayılırım, olsa gençlik, olsa sağlık…
Belki…
İnsanları arkamda toplar dikilirdim O pezevengin karşısına…
İlk değil, yaptım evvelsi başka vesileler ile!
Allah kimseyi muhtaç etmesin…
Cümlemizin yardımcısı olsun.