Her sene dolar, taşar…
Zaman ne kadar çabuk geçiyor…
Tosun aklıma geldi, aman ne alkış almıştı!
Bizim Gymnasium’dan ilk mevzun Türklerden, galiba bir de kızcağız vardı. Hatırlamıyorum, yalan olmasın ama öyle bir şeyler vardı. Bir göreceksiniz, oğlanlar sümüklü böcek, takım elbiseli…
Kızlar çiçek, kelebek!
😊
Bizim zamanımızda ne benim ne kardeşimin Gymnasium (Galatasaray, Anadolu liseleri ayarında) yoktu bizim burada, benzemez İmam Hatibe…
Ya Wiesbaden’e veya Bad – Schwalbach’a gidecektik…
O…
İlk öğrencilerindendir, yeni açılmıştı okul…
BILIYORDUM…
Bile bile yolladım, >>> çok zor <<< olacağını biliyordum. Neden mi?
Hayatin her alanında olduğu gibi her okul isim yapmak ister…
O şikâyet ettikçe…
Bir tekmede benden yedi!
Bakmadım gözün yaşına…
Gerçi Alman mürebbiyesi, kardeşim ama tıpkı Dada ve DayDay’da yaptigim gibi…
Başka bir örnek, sen karar ver diye…
Bize çok yakın, gerçi bana olabildiğince uzak ama bize yakın…
Bir kız bir erkek…
Bak buraya DIKKAT ET, Alman her çocuğu yolamaz Gymnasium’a…
Çocuk…
“Beşikten mezara” kontrol altında…
Yani eğitmenleri tarafından notlanıp yönlendirilir. Dediler ikisi de Gymnasium çocuğu…
Yolladı anası babası…
Bir duydum ki altı ay kadar sonra çocuklar okuldan ayrılmış…
Niye???
“Çok zorlanıyor, çok yıpranıyorlarmış”
Öyle dedi.
Paspas gibi silkerim be, paspas gibi…
Bozuk para gibi harcarım…
Verebileceğim en iyi…
En kati eğitimi veririm, verdiririm!
Gelelim paralı okullara…
AMAN HA…
Yıllarca çalıştım (bilgisayarlar ile ben ilgileniyordum) yıllarca gördüm…
Bizim buraların en ünlü özelidir, sözde en iyisi…
Para kardeşim para konuşur, torpili…
İstiyorsan iyi bir eğitim, herkes gibi gönder ortaokula kadar herkesin gittiğine…
Çocuk çocuksa, adam olacak çocuk bokundan belli olur ya…
Dene iyi bir lise…
Çocuk aradaki farkı görecektir, iyi bir üniversite…
Ama bir çokların yaptığı gibi kıçında bez gönderme paralıya!
Çok mu kati davranıyorum?
Hayatta zaten tozpembe, elmaşekeriydi…
Yetiştireceksen çocuğu, istiyorsan iyiliğini…
İleride hayat ona ne gösterecek, eğit bastıbacak…
Arada göstereceğin şefkatin…
Daimî sevgin başka…
Ama elini korkak alıştırma!
Hep derim…
Anne ve babanım bana sağladığı maddi -manevi imkanlar ile başka çocuklar Amerika’ya veya başka bir ülkeye başkan olurdu. İnan öyle, yeminle öyle…
Ben fos çıktım o başka…
ZORLAMA…
Ama bu demek değil ki boş geçti hayatim, oldum “amele”
Kendime göre…
Kaliteli…
Yaşadım ve yaşattım, arkamdan bırakabileceğim birçok şey var, inan buna!