Bir gün, sadece bir gun sürdü

Gelmeden önce haber…
Daha sabahtan başladı…
Sadece bir gün sürdü, bir günlük saadet…
Bir günlük kralık…
Bir gün sineği gibi insan, ölüp dirilen…
Hep yazarım, insan neyse O…
Saklayamaz, gizleyemez benliğini, kişiliğini ebediyen…
Tükendim RABBİM tükendim, umut dünyası kapamadan gözleri istedim insan…
Benim olan, benimle olan. Ben ona o bana güç kuvvet veren.

Nasipten ötesi olmaz…
İnsan ise ne olarak doğduysa, o olarak ölen…
Evet, alına yazılan ana rahminde, dogup büyüyen, karakteri ana rahminde şekillenen insan. Biran evvel Allah’ım biran evvel, yalvarırım biran evvel, dayanamıyorum bu kadar riyaya, yalana ve dolana, biran evvel Allah’ım biran evvel. Neysem oyum, bir yüzüm, sadece bir yüzüm ama çok yönüm. İstemedim kavga gurultu, kabalık, sertlik, gürültü, belki 20 – 30 senem böyle geçti, vur, kır. Yeter dedim anlatanadım