Her gün…
Her gün ülkemizin bir yerlerinde EN AZ bir ana evladının ardından gözyaşı döküyor…
Dokuz ay sen taşı karnında, geceni gündüz et…
Saçını süpürge…
Fedakârlığın her türlüsünü göster ONDAN SONRA gelsin bir orospu çocuğu…
Sözde yönetici…
Beceriksizliği yüzünden başka bir orospunun çocuğu evladının canını alsın!
Neymiş, şehitmiş!?
Neyin şehidi ulan???
Beceriksizliğinizin mi?
Dün aradı pezevenk beni…
Bir baba için ne kadar üzücü, oğluyla konuşamamak…
Halim yoktu evladım ile konuşmaya, ya bir daha ASLA konuşamayacak olan ana – baba ne etsin?
Anlatı bana bir olay, başından geçmiş, yârdim etmiş…
Gurur duydum oğlum ile…
Ya bir daha evladı ile ASLA gurur duyamayacak olanlar?
Paran, pulun var mı oğlum diye sordum…
“Baba, maaşımı bekliyorum” diye cevap verdi…
Vay pezevenk vay, adam olmuş hem okuyor hem çalışıyor…
Piç kurusu nasıl hoşuma gitti, “Ohhh” diyor, “Gerçi bir matematik sınavı kaldı ondan sonra Master, bitti. Ne güzel bir şeymiş işten gelip, okulu düşünmeden sadece aylak aylak oturmak!”
😊
Mecbur kalıp açıkladıkları şehit haberleri…
Ya bizlerden gizledikleri?
Şaşıyorum size, şehit anne ve babalarına…
Vatana can feda…
Kendi canın, evladın canı, mal – mülk…
AMA…
Olmalı ardında bir ülkü, bir yüce amaç, bir hüda*!
*Kur’ânı Kerimin bir ismi
Doğruluk.
Hidâyet
Doğru yol göstermek