Yazım hataları, parmaklarım…
Uykusuzluk ve stres, ÜZÜNTÜ…
Klavyenin tuşları, parmaklarımın uçları, yine başladı…
İyi değil kadın, hiç iyi değilim…
Ya gel kollarıma ya git başımdan.
Tehdit…
Yine lastikte vida, koca vida…
Yok polise gitmeyeceğim ama hani var ya bir dostum, biliyorsun…
Hani “seni ben bile kurtaramam” diyen, ona söylemekte fayda var.
İnan gülüm böyle yaşmaktansa ölüm tercihim…
PKK bile bunlardan daha mert, daha erkek…
Kancık bunlar, kancık!