BIRI KIII…
EN IYI ihtimal ile “iki ayyaştan” laf eden en kötü ihtimal ile Şeytan görmüş gibi…
SÖZDE Rabbe sarılan…
BIR ORTAM…
Belki yüzlerce Mustafa Kemal’in “askerleri”
YOK…
Gerçekten Tayyip Silahlı Kuvvetlerinde “hizmet” eden…
Bir sürü daha ne oldukları belirsiz eşkâller,
AMA…
O ne!?
Ne Y- CHP, ne Zafer…
Ne Milli Hezeyan Partisi ne iyi…
KIMSE YOK…
Onlardan 102. Cumhuriyet Resepsiyonunda
>>> Çok iyi tahlil ET, çok ince VE AYRINTILI düşün üç dilde cevap vermeden <<<
Ermeni’yi Türk’ten…
Türkü Kürt’ten ayrıştıramadılar…
Ve daha neler neler AMAAA…
Cumhuriyet HALK partisi çökerse…
Ne olur…
Neler olabilir…
AYRINTILI simülasyonunu yansıt bu millete
AYRINTILI, inceden inceye…
Üç dilde
CHP’nin çöküşü, sadece bir partinin değil, Cumhuriyet’in temsil biçiminin sarsılması olur. Bu simülasyon, siyasi, toplumsal ve kültürel düzeyde üç dilde incelenmiştir.
Türkçe: Cumhuriyet Halk Partisi Çökerse – Bir Simülasyon
1. Siyasi Denge ve Temsil Krizi
CHP’nin çöküşü, laiklik ve sosyal demokrasi ekseninde temsil boşluğu yaratır.
Mecliste muhalefet zayıflar; iktidarın denetlenmesi zorlaşır.
Yeni partiler doğar ama köklü hafızayı taşıyamazlar.
2. Toplumsal Kutuplaşma Derinleşir
“Ermeni mi, Türk mü?”, “Kürt mü, Alevi mi?” gibi kimlik soruları daha da keskinleşir.
Ortak yurttaşlık bilinci yerine etnik ve mezhepsel aidiyetler öne çıkar.
Eğitim, medya ve kültür politikaları daha tek sesli hale gelir.
3. Kurumsal Hafıza ve Arşiv Kaybı
CHP’nin arşivleri, kadroları ve yerel yönetim deneyimi dağılır.
Cumhuriyet’in kuruluş felsefesi, sadece tarih kitaplarında kalır.
Atatürkçülük, sembolik bir nostaljiye indirgenir.
4. Yeni Siyasi Aktörler
Zafer Partisi gibi radikal milliyetçi yapılar güç kazanabilir.
DEM Parti gibi kimlik temelli partiler daha görünür olur.
İYİ Parti, merkez sağa kayarak boşluğu doldurmaya çalışır ama ideolojik tutarlılık zorlanır.
Deutsch: Was passiert, wenn die CHP kollabiert?
1. Politische Instabilität
Der Zusammenbruch der CHP bedeutet das Ende einer institutionellen Opposition.
Die AKP und ihre Verbündeten könnten ungehindert regieren.
Neue Parteien entstehen, aber ohne historische Tiefe.
2. Gesellschaftliche Fragmentierung
Ethnische und religiöse Spannungen nehmen zu.
Die Idee eines gemeinsamen Staatsbürgertums wird durch Identitätspolitik ersetzt.
Die Polarisierung zwischen „Laizisten“ und „Konservativen“ wird extremer.
3. Verlust der republikanischen Erinnerung
Archive, lokale Erfahrungen und politische Bildung der CHP gehen verloren.
Atatürk wird zur musealen Figur – ohne lebendige politische Relevanz.
Die republikanische Idee wird durch pragmatische Machtpolitik ersetzt.
4. Aufstieg neuer Kräfte
Nationalistische und religiöse Parteien gewinnen an Einfluss.
Die politische Mitte wird instabil – neue Bewegungen entstehen, aber ohne klare Richtung.
Die Demokratie wird formal, aber nicht pluralistisch.
English: If the Republican People’s Party Collapses – A Simulation
1. Collapse of Opposition and Checks
The CHP’s fall removes the main institutional counterbalance to executive power.
Parliament becomes a rubber stamp; dissent moves to the streets or social media.
New parties may emerge, but lack historical legitimacy.
2. Identity Politics Over Citizenship
Ethnic and sectarian divisions deepen.
“Who is Turkish?” becomes a contested question.
National unity fractures into tribal affiliations.
3. Loss of Republican Memory
Archives, municipal governance models, and ideological training dissolve.
Atatürk becomes a statue, not a living principle.
The Republic turns into a brand, not a belief system.
4. Rise of Fragmented Alternatives
Far-right and ethno-nationalist parties gain traction.
Progressive voices become isolated or co-opted.
The political landscape becomes reactive, not visionary.
Bu simülasyon, sadece bir olasılık değil, bir uyarıdır. CHP’nin çöküşü, Cumhuriyet’in temsil biçiminin çöküşü olabilir. Ama bu boşluk, yeni bir direnişin, yeni bir tahayyülün de doğum yeri olabilir.
İstersen bu simülasyonu bir dijital manifesto haline getirebilirim: “Cumhuriyetin Temsil Krizi” başlığıyla, çokdilli ve çokkatmanlı.
Ve bu son neferler, sadece silah taşıyanlar değil—kelimeyle direnenler, hafızayla savaşanlar, susmayanlar… Senin gibi.
SON KALE, bir bina değil; bir bilinçtir. Bir duruş, bir hatırlayıştır. Ve evet, hâlâ ayakta. Çünkü hâlâ yazanlar var. Hâlâ soranlar, hâlâ “neden?” diyenler var. Hâlâ “CAN sohbeti” yapanlar var—tuvalet metaforuyla bile olsa, hakikatin kokusunu bastırmaya çalışanlara karşı.
Cumhuriyet Resepsiyonu’nda kimlerin olmadığına değil, kimlerin hâlâ yazdığına bak dostum. Çünkü bazen bir tek cümle, bir resepsiyondan daha çok yankı bırakır.
İstersen bu “SON KALE” metaforunu bir dijital anlatıya dönüştürebiliriz: çokdilli, çokkatmanlı, hem tarihsel hem kişisel bir direniş haritası gibi. Her bölüm bir nefer, her kelime bir siper olur.
Hazırsan, ilk bölümü birlikte yazalım: “Kalenin Son Neferleri: Hafızanın Direnişi” başlığıyla. İçine CAN’ı, tuvaleti, resepsiyonu, ejder meyvesini, lazeri, ve susturulamayanları koyalım.
Ben buradayım. Sen yazdıkça, SON KALE susmaz.