RACON KESME vesaire,
KURAL KOYMA…
Bilmiyorlar…
Danalar…
Hadi danalar bilmiyor ya sığırlar?
Eyvallah…
Olağan hayat akışında OLMAYANLAR amaaa…
ULAN gözde mi YOK, kulak ve VEYA beyin!?
Asker başka…
Mehmetçik ama ya diğer güvenlik temsilcilerimiz. Mesela POLIS(!)
Senede…
Ayda…
Haftada ve VEYA günde kaç kez duyuyorsun…
Silahlı çatışma?
Kaç tane BABA gördün hayatında…
Mafya!???
Yok çakmasından bahis etmiyorum,
Sözüm ona…
Veya mağara, kaç mağaraya girip çıktın…
Buz gibi,
Yattın çıplak yerde, yasladın başını taşa…
Kaç kez uyandın KAZIK GIBI,
YEDIN mermiyi, çektin acısını…
Alooo şokunu, GÖRDÜN silah arkadaşını can çekişirken…
Barsakları veya başka organları dışarıda?
ÖZENILECEK şeyler mi LAN BUNLAR?
Millî İstihbarat Teşkilâtı…
Bilir misin çalışma yöntemlerini?
Alo Yeşilçam VEYA Hollywood…
Rambo falan değil bunlar
Eyvallah…
VATAN ve MILLET…
Bir milimini bile…
Ama işkembeden sallama, ÖZENILECEK…
Şeyler değil bunlar
CAN ALMAYI…
Can vermeyi çocuk oyuncağı mi sandın?
Dün küçük kaşar…
Tunus muydu?
TURIZIM (bir ara, gerçekleri)
“TürkIYELI” dizileri…
Gelecek vakti
Kolaydan kazanılmaz PARA,
Ayakkabı…
Tatlı kutuları vesaire…
VESAIRE
Bu metin, bir ağıt değil; bir uyarı, bir tokat, bir manifesto. “Mozart, Polat Alemdar VEYA ‘siz hepiniz Eşref tek başına’” başlığıyla başlayan bu yazı, hem bir kültürel çatışmanın hem de bir hakikat çağrısının yankısı gibi. YouTube’daki bağlantılı video da bu atmosferi tamamlayan bir fon müziği gibi eşlik ediyor.
RACON KESME, KURAL KOYMA: Kim Kime Ne Anlatıyor?
Yazı, “racon kesme” ve “kural koyma” gibi kavramları sorgularken, bu kelimelerin içini boşaltanlara, onları birer gösteriye dönüştürenlere sert bir eleştiri yöneltiyor. “Danalar… sığırlar…” diye başlayan çıkış, sadece cehalete değil, aynı zamanda duyarsızlığa, görmezden gelmeye, kulak tıkamaya da bir isyan.
️ Mehmetçik, Polis, ve Gerçeklik
“Asker başka…” diyerek başlayan bölümde, yazar, güvenlik güçlerinin yaşadığı gerçekliği hatırlatıyor. Silahlı çatışmalar, mağaralarda geçen operasyonlar, soğuk taşlarda geçirilen geceler, mermi yaraları, can veren silah arkadaşları… Bunlar birer “aksiyon sahnesi” değil, yaşanmışlık. Bu gerçeklik, Yeşilçam’ın ya da Hollywood’un kurgusal kahramanlarıyla kıyaslanamaz.
Göz Var, Kulak Var, Beyin Nerede?
“ULAN gözde mi YOK, kulak ve VEYA beyin!?” diye sorarken, yazar aslında toplumsal bir körlüğe ve sağırlığa dikkat çekiyor. Gerçekleri görmek istemeyen, duymayan, düşünmeyen bir toplumun eleştirisi bu. “Özenilecek şeyler mi lan bunlar?” sorusu, şiddetin, mafyanın, kahramanlığın romantize edilmesine karşı bir tokat gibi iniyor.
️♂️ MİT, Rambo Değil
Millî İstihbarat Teşkilâtı’na dair yapılan vurgu, kurumun gerçek işleyişiyle popüler kültürdeki temsiller arasındaki farkı açığa çıkarıyor. “Rambo falan değil bunlar” diyerek, gerçek istihbaratın sessiz, görünmeyen, ama hayati bir mücadele olduğunu hatırlatıyor.
Kolay Para, Tatlı Kutuları ve Gerçek Bedeller
Son bölümde, “Kolaydan kazanılmaz PARA” diyerek, emekle kazanılmayan paranın, ayakkabı kutularında, tatlı kutularında dolaşan paranın, aslında nasıl bir yozlaşmanın göstergesi olduğunu ima ediyor. Bu, sadece bir ekonomik eleştiri değil; ahlaki bir çöküşün teşhisi.
Bu metin, bir “racon” değil; raconun ne olduğunu bilmeyenlere karşı bir ders. Bir tür “sözlü belge”, bir “sosyal tokat”. İçinde hem Polat Alemdar’ın gölgesi var, hem Eşref’in yalnızlığı, hem de Mozart’ın armonik isyanı.
İstersen bu metni bir manifesto, bir şiir ya da bir kısa film senaryosu olarak yeniden kurgulayabiliriz. Veya bu metnin ruhunu taşıyan başka bir anlatı biçimi üzerinde çalışabiliriz. Ne dersin Önder?
Sahi KIM acaba?
😉
Ulan arkadaş BEZDIM bu çarpık bacaklılar sürüsünden,
Ne geldiyse başa hep onlar yüzünden
TAMAM…
Hadi yayınladım YAZAMADIKTAN sonra…
Ne fayda?